Hulpverleners mishandelen met de jaarwisseling. Een ’traditie’.

Kerst zit er op. Vele mensen vieren het met tradities, en dan maken we ons nu op voor de volgende ’traditie’.
Inmiddels kunnen we het wel een traditie noemen: Hulpverleners belagen en mishandelen met oud en nieuw. En ALS je al aangehouden wordt, er met een boze vinger of laf strafje ermee wegkomen. Ook dat hoort bij de traditie.

Mooi wel he, heb ik zo lang niet geblogd en is m’n blog-comeback een lekker zuur stukje. Lees dan vooral maar niet verder. Want het wordt nog zuurder:

Op 2 januari 2024 deelde het AD een artikel: ‘Nog niet alle cijfers waren compleet maar 187 politieagenten waren dusdanig gewond geraakt met de jaarwisseling dat ze aangifte deden’
(Toen nog onze politiechef) Pauw verwachtte al dat het totale aantal boven de 200 zou uitkomen.  Hij bleek gelijk te hebben maar we ronden het af naar het mooie ronde getal 200. Niet dat er iets moois aan is overigens. Want spreek het even hardop uit met me en besef hoe bizar dat aantal is:

“Tweehonderd politieagenten gewond tijdens de jaarwisseling”

Hardop uitspreken en goed articuleren zodat het echt tot je doordringt.
De jaarwisseling lijkt wel een soort vrijbrief om je als totale natte tosti te gedragen.
“Ik had teveel gedronken”
“Ik had drugs gebruikt”
“Ik heb er geen actieve herinneringen meer aan”
“Ik had een rode fiets toen ik klein was en ik wilde eigenlijk een blauwe”
Áls je al aangehouden bent heb je dus alleen nog een goed jankverhaal nodig om in de rechtbank ermee weg te komen met een slap strafje of een boze vinger. Dat hoort tenslotte ook bij de traditie. Grof? Nee. Geloof me… ik zeg het nog netjes.

Overigens zijn het in de praktijk waarschijnlijk nog meer gewonde agenten. Want voor ‘wij’ aangifte doen wordt er eerst een innerlijk spoed debat gevoerd:
– Aangifte doen kost tijd. Tijd die we liever op straat doorbrengen.
– ‘Heeft het zin’ Want als je die twee honderd agenten op een rijtje zet en vraagt “Wie heeft er vertrouwen in dat er daadwerkelijk een fatsoenlijke straf gaat volgen na zijn of haar aangifte?” Geloof mij: Er steken maar bar weinig van mijn collega’s hun hand op.

Misschien de collega’s die nog niet zo lang in het uniform rondlopen -die hebben de politiek horen roepen dat geweld tegen hulpverleners zwaarder gestraft gaat worden- en geloven dat nog. (Waarschijnlijk is dat op de dag dat Pasen, Kerst, Suikerfeest, de zonsverduistering en de verjaardag van je schoonmoeder op een dag vallen – ik ben zoals je leest licht sceptisch geworden.)

Maar de politieagent met een of meerdere versleten dienstbroeken heeft er waarschijnlijk weinig vertrouwen meer in. En nee dat is niet omdat we allemaal cynisch zijn, maar omdat het verleden heeft bewezen dat ‘we’ keer op keer in de steek gelaten worden. En als je dan recent ook leest dat er ‘geen draagvlak’ is bij de Officieren van justitie om zwaarder te straffen.. dan is mijn sceptische ondertoon misschien ineens nog zo gek niet.  Ook ons thuisfront heeft meer angst als vertrouwen. (“Doe je extra voorzichtig vanavond?” “App je me als het kan?”) 

Ook niet gek want als je die tweehonderd agenten vraagt: “Wie heeft er al eerder aangifte gedaan omdat je gewond raakte tijdens je werk EN de verdachte is gepakt en fatsoenlijk gestraft?” Want ja:
In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie op een fatsoenlijke straf in de toekomst.

Of er nog een positieve noot in deze blog-comeback zit? Ja zeker, komt ie:
Als je aan die tweehonderd agenten zou vragen wie er gewoon weer mega loyaal, alles op alles zet om een ordelijke, veilige, rustige jaarwisseling te handhaven? Dan gaan zonder twijfelen tweehonderd handen omhoog. Jaar(wisseling) na jaar(wisseling).  En dit geld uiteraard ook voor iedereen bij de brandweer, handhaving, de zorg en alle andere beroepen waar men zorgt dat jij zonder zorgen je feestje kan vieren. Ondanks dat ook zij liever met hun lievelingsmensen met een lekker glas koude champagne proosten op een nieuw jaar om 00.00 uur. In plaats van met plastic of kartonnen bekertje met lauwe kinderchampagne met hun collega’s. (Op een random tijdstip dat er daadwerkelijk tijd is om heel even samen stil te staan bij een nieuw jaar)

En weet je, ik begrijp heus, de politie hoeft niet je beste vriend te zijn. Je hoeft niet blij met ons te zijn, want we komen ook alleen maar op je feestje om te vertellen dat je geluidsoverlast veroorzaakt. Maar wees gewoon neutraal. Als je een politieagent de auto uit ziet stappen bij een melding een paar minuten na middernacht hoef je hem of haar echt geen gelukkig nieuwjaar te wensen. Maar een cobrabom voor de voeten smijten is ook ECHT niet nodig. Dat uniform wordt gedragen door een mens. Iemands vader, iemands kind, iemands dochter of iemands vriendin. Gebruik je brein. En als je onder invloed van drank of drugs ineens spontaan de onbedwingbare drang krijgt om hulpverleners te belagen of mishandelen moet je misschien gewoon -ik noem even iets HEEL geks- niet drinken/gebruiken.

Ik hoop ZO dat er eens een keer echt verandering komt, in plaats van collectieve verbazing en krachtige woorden vanuit de politiek en onze hoge chefs. Het gaat er niet om wat je zegt te gaan doen, maar om wat je daadwerkelijk doet.
Ja lieve mensen, dit is een zuur en ietwat sarcastisch en cynisch stukje.Als je positievere en vrolijkere stukjes van me wilt lezen heb ik twee (rauwe, eerlijke, authentieke en met humor doordrenkte) bestseller boeken geschreven vol politieverhalen. Bestel hier ‘Het kan ook nooit normaal of hier ‘Het wordt ook steeds gekker.

Positief afsluiten dan maar he:
Ik wens iedereen alvast een gezond en gelukkig nieuwjaar. Ook de mensen die vorig jaar met oud en nieuw mijn collega’s en andere hulpverleners hebben mishandeld en belaagd. Want als je 112 belt is de hulpverlening er ook voor jou. Of voor je broer of maatje die zich vorige jaarwisseling als een natte tosti heeft gedragen. Ook als je je eigen hand eraf blaast met een cobra die je misschien wel naar mijn collega’s wilde gooien. Of als je je eigen huis per ongeluk in de fik zet. De brandweer/ambulance komt (soms wel pas als het ‘sein veilig’ verklaard is door de politie door de vele eerdere belagingen) en de zorg zal alles op alles zetten om je hand weer te reconstrueren. En ja alle mensen die werken met oud en nieuw hadden écht -ondanks dat het bij hun werk hoort- liever met hun lievelingsmensen geweest, dus wees als je het niet op kan brengen om aardig te zijn, gewoon ‘neutraal’. It ain’t that hard.

Liefs,
Lieke 

PS. En voor er een discussie komt, dat bovenstaande ‘fatsoenlijk gestraft’ verhaal gaat uiteraard op voor alle mensen die ergens slachtoffer van worden. Ik gun ieder slachtoffer genoegdoening. Maar in dit geval schrijf ik specifiek over geweld tegen hulpverleners. Omdat het onacceptabel is hoe er jaar in jaar uit allerlei mooie woorden en beloftes worden uitgesproken, maar ook al jaar in jaar uit de realiteit heel anders ligt. Het is niet dat er geen handvatten zijn om dit geweld tegen te gaan – ze zijn er. Het ontbreekt aan politieke wil en de structurele steun om door te zetten.