“App even als je veilig thuis bent.” TIPS!

Tips. Geen leuke blog om te schrijven. Door de zaak van Sarah Everard die avonds de straat op ging, niet meer thuis kwam en vermoord is delen vrouwen massaal hun verhaal over onveilig zijn/voelen op straat. Ik deelde al eerder tips op mijn Instagram @Liekeschrijft en daar was veel vraag naar gister dat ik maar meteen aan het schrijven ben gegaan.
Al help ik er maar een iemand mee, dan is het al het schrijven waard.
Mocht je deze paar zinnen gelezen hebben en denken “Maar niet alle mannen zijn zo!” Nee! Dat weten we en dat beweert ook niemand. Klik vooral deze blog weg als je er geen behoefte aan hebt om welke reden dan ook. Negatief commentaar, wat eventueel een slachtoffer leest een klote gevoel gaat kunnen geven verwijder en blokkeer ik direct van mijn blog. Ik schrijf wat ik wil en ga geen woord victimblaming of shaming accepteren. Normaal beantwoord ik haat of gezellige doodswensen met een ballon, of helemaal niet. Deze keer ben ik iets strenger: Byebyebye.
Je aanvullende tips zijn natuurlijk meer dan welkom. Let’s support eachother! EN ook dikke liefde voor iedereen die “app even als je thuis bent” zegt. Want het is een vorm van zeggen dat je van iemand houdt. En de negatieve shit en haat mag het nooit van liefde winnen.

Disclaimer: Al deze tips komen van mij persoonlijk (zoals alles wat ik schrijf op mijn blog). Geen officiële politietips. Uiteraard wel met 14 jaar politie ervaring. En privé ervaring. Want ook ik ben slachtoffer geweest. En ook ik ‘moet’ ik gewoon mijn vrienden een appje sturen als ik veilig thuis ben. En ook ik mag van mijn maat midden in de nacht niet door het stille donkere park fietsen om sneller thuis te zijn na een avondje gezellig samen borrelen. Ik haat het, maar ook ik fiets dan braaf die paar minuten om en app vervolgens “Ben veilig thuis” En ja die heb ik al heel erg vaak verstuurd en ga ik ook nog heel vaak versturen. Helaas.

Mijn tips om je veiliger te voelen, veiliger te zijn en eventueel jezelf te verdedigen.
Op random volgorde overigens:

Smurfenspray. Ook genoemd: X marker. Ik raad het aan vriendinnen/kennissen maar ook aan de sekswerkers in mijn werkgebied die zich soms onveilig voelen als ze bijv laat naar huis gaan aan. Het is onschadelijk voor huid en ogen van je belager en dus niet verboden zoals pepperspray. Maar de blauwe kleurstof is superhardnekkig en helpt ons als politie dus ook in de opsporing. Google op X marker of en check wel even of je een betrouwbare webwinkel hebt. Smurfenspray kost rond de 18 a 20 euro voor een flesje.

Een geluidsalarm. Een kleine gadget die veel herrie produceert. Herrie zorgt voor aandacht. En dat is precies het tegenovergestelde van wat je eventuele belager wil. Zoek bijvoorbeeld op bol.com op ‘persoonlijk geluid alarm’ en kies er een die 120 a 130 decibel produceert. Ze zijn onder de 20 euro.

Stel op je telefoon de SOS noodmelding in. Dan belt je telefoon (bij iPhone) automatisch 112 en verstuurd je locatie naar je bij noodgeval ingestelde contact personen. En stel de mensen die je er invult ook op de hoogte. Plus je telefoon maakt een hard waarschuwend geluid. Geluid schrikt af.

Herrie schrikt je belager af. Schreeuw en roep om hulp. Als het je lukt schreeuw dan daadwerkelijk wat er moet gebeuren.
”AAAHHH!!” of “BEL POLITIE!!” maakt verschil. In een grote stad waar veel op straat geschreeuwd wordt kan geschreeuw ook worden opgevat als dronkemans geluid. “HELP, IK WORD AANGERAND! BEL POLITIE” is een duidelijke vraag om hulp. Als het je niet lukt, om welke reden dan ook. Probeer dan alsnog herrie te maken.
Ik ben me ervan bewust dat veel mensen bevriezen en dus niet schreeuwen, en dit is een hele normale reactie. Ik probeer niemand aan te vallen of een schuldgevoel aan te praten. Als het jou niet gelukt is te schreeuwen, je er simpelweg niet aan hebt gedacht, bang was voor nog meer geweld of wat dan ook: Het is niet jouw fout. NOOIT! Ik hoop dat er een andere tip tussen staat waar je wel iets aan hebt.

Als het om je eigen lichamelijke integriteit (bijv verkrachting) gaat die word aangetast is vrijwel alles geoorloofd om aandacht te trekken voor hulp en te kunnen ontsnappen. Dat heet noodweer. Je kan en mag je aanvaller fysiek ‘te lijf’ gaan. Maar als je dat niet lukt/kan/durft:
Doe wat je kan. Het zit misschien niet direct in je om een raam eruit te kinkelen, maar het trekt WEL aandacht. Zeker als het bijv een raam in een winkelcentrum is of dat van een dure auto, en er dan een snoeihard alarm af gaat. En dat dat raam stuk is? Dat regel je later wel. Je kan natuurlijk niet voor elk angstig gevoel een raam in gooien of je beroepen op noodweer.

Weet waar je loopt/fietst. “Wat is het adres van uw noodgeval” is een lastige vraag om te beantwoorden als je geen flauw idee hebt waar je bent maar wel 112 belt voor hulp. Leer jezelf aan om op naambordjes te kijken van de straten als je plaatselijk niet zo bekend bent. En leer het ook je kinderen.

Deel je live locatie met iemand op whatsapp. En vertel diegene de route en aankomst tijd die je gaat rijden als je bijvoorbeeld door een afgelegen stuk gaat fietsen.

Onthou hoe iemand eruit zit. Let vooral op niet snel veranderbare kenmerken. Een muts of pet doe je snel af. maar die rode broek, of groen witte sneakers niet. Als wij als politie moeten zoeken naar je belager is het fijn als we weten waar we naar zoeken. “Man met zwarte jas” is lastig zoeken. “Man met zwarte jas en groen witte sneakers” is voor jou een klein beetje extra om te onthouden maar voor ons een stuk gerichter zoeken.

Probeer de regie te pakken in de situatie. Je moet natuurlijk niet zomaar iemand op zijn bek slaan terwijl ie je feitelijk nog niets heeft gedaan.. Maar duidelijk maken dat diegene je niet onopgemerkt is gebleven kan je doen door iemand bijv een zakelijke ‘goedenavond’ te wensen. En/of recht in zijn ogen aan te kijken. Uit beleefdheid tegen je zin in een heel gesprek houden? Nee. Maar iemand niet onopgemerkt laten is wel een goed idee. Direct je grens aangeven, verbaal of non verbaal, is voor een ander een drempel om die grens te overschrijden. Daarmee pak je regie en trek je een grens.

Weet jij hoe je reageert? Ik weet dat ik een aardig partijtje kan knokken. Ik weet hoe het voelt om klappen te krijgen. Ik weet ook hoe het voelt om ze te geven. Ik weet welke emoties bijvoorbeeld seksuele intimidatie in me los maken. Ik weet wat mijn lijf doet als ik me in het nauw gedreven voel. Denk eens bij jezelf na over wat je weet.
Heb jij enig idee hoe je reageert? Weten hoe je reageert is fijn. En natuurlijk is het niet helemaal voorspelbaar, maar toch is het fijn als je iets herkend. Je kan dit ook in scene zetten en dus oefenen bij bijvoorbeeld zelfverdediging.

In de basis zorgen dat je zelfverzekerd in je schoenen staat is wat mij betreft het sterkste wat je voor jezelf kan doen. Volg een zelfverdedigingscursus. Ga kickboksen of iets anders doen waarbij je wat technieken leert.
Zorg dat je wat basis dingen weet. Je sterk voelen, en zelfverzekerd, dan straal je dat ook uit. Als je nog nooit in je leven agressie hebt meegemaakt weet je ook niet hoe je reageert. Als je eenmaal weet hoe het voelt om bijvoorbeeld een flinke stomp te krijgen, of om hardhandig vastgepakt te worden weet je hoe je reageert.

Ik geef hier geen fysieke tips van hoe en waar te slaan/schoppen. Dat werd me wel een paar keer gevraagd maar laat ik aan de professionals over die daar daadwerkelijk verstand van hebben EN het je kunnen leren. Iets lezen is leuk, maar oefenen is ECHT nodig. Oefenen bij iets dat in scene is gezet maakt dat als het daadwerkelijk gebeurd je hersenen het vaak herkennen en dus weer zo handelen als bij de oefening.
Er zijn genoeg technieken die je kan leren bij bijvoorbeeld zelfverdediging, Krav Maga of kickboksen. Dat raadt ik ECHT aan. En je voelt je er zo veel zelfverzekerder door. Ook een aanrader voor je kinderen!

Loop je je ergens, voel je je ontzettend onveilig omdat je bijv gevolgd word? Kijk waar licht brand en bel aan op de begane grond..
De random stranger die hopelijk de deur open doet geeft je op zijn minst wat tijd/veiligheid. Als de deur niet open gedaan wordt wek je in ieder geval voor diegene die je mogelijk volgt de indruk op je bestemming te zijn gearriveerd. Dat maakt je al geen erg aantrekkelijk slachtoffer meer.
Een random stranger aanspreken met “Wilt u me helpen ik word achtervolgd” kan ook. Wees duidelijk in wat er is. Zo maak je voor iemand de noodzaak bekend.
Een onlogisch extra rondje lopen om te checken of je echt wordt gevolgd kan ook. (weet wel waar je loopt!). Wordt je nog steeds gevolgd? Bel politie en zeg dat je achtervolgt wordt. We rijden ECHT liever voor niets als blijkt dat het toch anders zit als dat we een keer te weinig rijden omdat jij je misschien bezwaard voelt.

Vertrouw op je onderbuik. Je hebt die ‘gut feeling’ niet voor niets. Dat wil niet zeggen dat je angst moet laten overheersen. Maar je onderbuik is over het algemeen een goede raadgever. Veiligheid bekeken kan worden vanuit gevoel, en vanuit statistieken/feiten. Daar waar X een route misschien hartstikke prima vind om te fietsen om 02.00 uur. Vind Y diezelfde route onveilig. Dat komt vaak simpelweg door verhalen en angsten. En eerdere ervaringen. Niet door feiten. Feit is misschien wel dat er op die route de afgelopen 10 jaar niets is gebeurd. Maar gevoel zegt dat het er hartstikke gevaarlijk is.
Laat angst geen raadgever zijn.

En deze werd me een paar keer gevraagd:
Wat je moet of kan doen als je beroofd wordt met een mes of vuurwapen. Heel simpel: Geef je spullen asjeblieft gewoon af.
En probeer te onthouden hoe iemand eruit ziet zoals ik omschreef in een van de tips hierboven. Lukt dat je niet? Dat is helemaal oke en heel logisch. Je gezondheid gaat ten alle tijde voor.

ZO. Dat waren mijn tips.

Dan nog een belangrijke noot voor iedereen die ooit slachtoffer is geworden van seksuele intimidatie en/of seksueel geweld:
Ik heb het al zo vaak geschreven maar ik blijf het doen:

HET IS NOOIT NOOIT NOOOIT JOUW SCHULD. Heb je geen herrie gemaakt? Geen politie gebeld? Geen krimp gegeven? Niet gevochten? Voel je asjeblieft niet schuldig. Het is namelijk niet zo dat jij verantwoordelijk bent voor de daden van iemand anders te voorkomen of uit te ontsnappen. Vandaag niet, morgen niet, 10 jaar geleden niet, en volgend jaar nog steeds niet.
Het is bizar dat we in 2021 leven en nog steeds te maken hebben met zaken als victimblaming en shaming. Het slachtoffer de schuld geven van de dader zijn daden. Bizar. You didn’t ask for it. Ook niet als je dronken was, ook niet als je supersexy gekleed was. Ook niet als je misschien eerst wel interesse had en later niet meer. Ik kan een heel rijtje opnoemen maar ik ga het niet doen. Je bent slachtoffer. En ik hoop dat je hulp zoekt, dat je praat over dat waar je slachtoffer bent geworden. Dat ben je waard. Ook als het al tig jaar geleden is. Met Centrum Seksueel Geweld kan je anoniem chatten en bellen als je bijvoorbeeld met niemand erover durft te praten.

Je bent het waard om hulp te zoeken. En je bent niet verantwoordelijk voor de daden van iemand anders maar pak asjeblieft wel de verantwoordelijkheid voor je eigen (geestelijke) herstel. Sommige dingen kan je niet alleen, en dat is heel logisch. Er hebben mensen gestudeerd om je daar mee te helpen. “Ik ben verkracht en ik heb hulp nodig” is net zo normaal als “Ik heb mijn been gebroken en heb gips nodig” … De maatschappij heeft er zo’n taboe van gemaakt. En dat is fucked up, maar we moeten dat samen bestrijden. Praat erover. Omdat je het waard bent. Liefs, Lieke