TRIGGERWARNING. Deze hele blog gaat over huiselijk geweld. Ik schrijf beeldend, met details. Vele gebaseerd op dingen die ik uit de praktijk van het politiewerk heb gehaald. Geen echte casussen maar wel op basis van. Er zit ook een stukje gericht aan slachtoffers van huiselijk geweld in. Mocht je alleen dat willen lezen, zonder de rest, stuur me een berichtje op Instagram (@Liekeschrijft) dan doe ik mijn best hem je te sturen. Liefs, Lieke
Ps. Uiteraard schrijf ik zoals hier alles op eigen titel.
Ik wil ‘even’ iets kwijt over huiselijk geweld. En ja dat ik dat wil komt doordat de media het nu een soort van oke lijkt te vinden wat er tussen ‘Lil Kleine en Jamie Vaes is gebeurd.
Ze noemen het een incident. Een incident is wat mij betreft een understatement als het gaat om huiselijk geweld. Er is aangifte gedaan door Jamie van mishandeling. De twee hebben/hadden een relatie en dat maakt het huiselijk geweld. En laten we dat vooral GEEN incident noemen. Maar: “Lil Kleine is aangehouden op verdenking van mishandeling van zijn vriendin Jamie”
Als we een verdenking van mishandeling een incident noemen is het dan ook een incident als er iemand met geweld word beroofd van zijn Rolex? Nee. Dat noemen we een straatroof.
Disclaimer:
Ik schrijf vanuit dat wat de media deelt. Nou moet je vooral niet klakkeloos geloven wat media deelt, maar in dit geval is het voor mij de aanleiding van een blog over huiselijk geweld. Want laten we iets vooral niet kleiner lullen dat het is. Een incident heeft nogal wat betekenissen maar geen daarvan zegt: ‘ verdachte van huiselijk geweld’
Of misschien heb ik de ‘note’ gemist en is huiselijk geweld wel een ‘incident’ als je Lil Kleine bent..
Maar dan zou Bilal Walib’s stomme piemel-laten-zien-op-instagram-live ook niet direct als pedofilie moeten worden bestempeld en moeten we dat ook eerst volledig uitzoeken tot we het stempel zetten en hem (wat mij betreft terecht) uit zijn platen label gooien.
Zo. That being said wilde ik toch al langer schrijven over huiselijk geweld want zoals je misschien weet deel ik op mijn Instagram in stories vaak dingen over lastige onderwerpen. Huiselijk geweld is er daar een van en ik kreeg al vaker de vraag of ik daar meer over wil delen. Ook omdat het tijdens Corona iets is wat veel zorgen gaf. Huiselijk geweld is meestal namelijk achter een dichte deur. En die waren / zijn er nogal veel tijdens corona.
Mocht ‘het incident’ veranderen. Dan is dat helemaal oke en zal ik mijn blog aanpassen, maar neem ik daardoor alsnog het moment nu om te schrijven over huiselijk geweld. Want dat is belangrijk.
Huiselijk geweld is eigenlijk ‘gewoon’ mishandeling. Maar dan door iemand waarmee je een connectie hebt in huiselijke sfeer.
Huiselijk geweld is lang niet altijd (alleen) fysiek.
Het woordje geweld in huiselijk geweld wil ik even verduidelijken. Geweld is lang niet altijd fysiek. En in het kader van huiselijk geweld doet juist het geestelijke/emotionele geweld er ook echt toe. Vernederingen, beledigingen, bedreigingen, manipulatie en chantage bijvoorbeeld ‘horen’ er ook bij. Maar denk ook aan het volledig inperken van iemands (bewegings) vrijheid. Of iemand afhankelijk van je maken. Of iemand allerlei dingen ontzeggen. Isoleren. In ieder geval is het veel veel meer als fysiek geweld.
Voorbeeld 1
Man dreigt zijn vriendin haar chihuahua’s nek te breken als zij niet leeft volgens zijn regels. Ze mag niet meer sporten, niet meer gezellig uit eten met vriendinnen en werken hoeft ook niet meer want dan kijkt die ene collega net iets te lang naar haar billen volgens hem. Om dit kracht bij te zetten is hij op het pootje van de chihuahua gaan staan. Opzettelijk. Het hondje gilde de boel bij elkaar, hij tilt zijn voet op en zegt rustig “Oh wat naar .. “ terwijl het hondje wegrent en zich verstopt kijkt hij haar ijskoud aan.
Voorbeeld 2
Zoon van 14 komt 3 minuten te laat thuis. Grote grote grote paniek. Rennend probeert hij nog op tijd te komen. Vrienden lachen er nog om. “Nou je word echt niet vermoordt voor die drie hele minuten hoor”
Little did they now. Als hij te laat thuis komt is zijn moeder de hele week een helse vrouw. Die helse vrouw zien zijn vrienden nooit. Want hij houdt ze vakkundig buiten de deur. Of zijn moeder speelt fantastisch toneel als liefhebbende warme moeder als er buitenstaanders bij zijn.
Zoon van 14 moet na het te laat komen alle klusjes die hij normaal in huis doet doen, maar dan extremer:
De badkamer die hij moet poetsen, moet hij poetsen met een tandenborstel. De toilet ook. Zijn moeder staat erbij en lacht hem uit. “Zelfs voor schoonmaken deug je niet. Sukkel. Had ik je maar nooit op de wereld gezet” Gelukkig wordt hij niet geschopt of geslagen als het schoonmaken niet snel genoeg gaat.
Volgende week komt hij niet te laat thuis maar maakt hij te veel herrie en wordt zijn moeder wakker van haar middagdutje. De straf is hetzelfde.
Voorbeeld 3
Je moet je telefoon elke dag laten doorspitten, je mag niet meer het rondje hardlopen door het park wat je zo lekker vintd “Want schatje dat is echt heel gevaarlijk er lopen daar allemaal gevaarlijke mannen rond.” Je probeert er nog tegenin te gaan want dan ga je wel in de middag, dan is het niet gevaarlijk.. toch? Hij vind van wel. Je mag ook niet meer bij je favoriete koffie tentje je koffie halen met muffin. Want niet alleen wordt je daar echt een dik, lelijk monster van, want dat vertelt je vriend je elke dag. Ook heb jij blijkbaar niet door met welke hongerige blik de jongen die daar werkt naar je kijkt.
Nou goed. Hij heeft gelijk. Het is liefde, hij wil alleen maar dat ik veilig en gezond ben. En ik moest toch al nodig op dieet. Dat doet de liefde met je. En daar hoort het beetje gezonde jaloezie van je telefoon laten uitspitten nou eenmaal bij. Toch?
Voorbeeld 4
Elke dag krijg je te horen dat je te dik bent, niet mooi genoeg, die ene moedervlek weg moet je laten weghalen want die ontsiert je gezicht. Als je een bh aantrekt lacht je vriendin je uit en vraagt voor welke tieten je een bh aantrekt. Ze liked alle foto’s van superslanke bikini modellen op Instagram en als je haar vertelt dat je daar een beetje onzeker van wordt lacht ze je uit. Smorgens als je wakker wordt is het eerste wat ze tegen je zegt dat je uit je smoel stinkt. Inmiddels sluip je nog voor zij wakker is je bed uit. Om je tanden te poetsen. Niet omdat je dat zelf graag wilt maar omdat je haar geen aanleiding wil geven lelijk tegen je te doen. Nu ruik je naar pepermunt maar vind ze toch weer wat anders om af te kraken. Ze flirt openbaar met je beste vriendin en geeft haar complimentjes die ze jou al een jaar niet gegeven heeft. Het voelt als een mes in je rug. En in je hart. Maar als je avonds uitgebreid haar favoriete eten gekookt hebt ben je de liefste vrouw van de wereld. En jullie belanden samen in bed. De seks is zo goed… dat je niet alleen de afwas vergeten bent. (Dus de kat likt nu een pan leeg en kotst vervolgens de boel onder wat absoluut volledig jouw schuld is) maar ook dat de volgende dag het hele verhaal van je non stop het gevoel geven dat je niet goed genoeg bent weer opnieuw begint. Maar ze gaat je binnenkort ten huwelijk vragen. En jullie hebben een matchy tattoo. Het is liefde. Honderd procent zeker.
Alles hier boven is huiselijk geweld!
Terwijl er niemand ook maar een klap heeft gekregen.
Geestelijk geweld is vaak non stop. Het is er altijd in meer of mindere mate.
Fysiek huiselijk geweld gaat vrijwel altijd in een cirkeltje met langzame opbouw naar een gewelddadige uitbarsting:
Alles is goed. Je bent gelukkig en blij.
Er bouwen zich irritaties en spanningen op.
Er wordt geschreeuwd en gescholden.
FYSIEK GEWELD.
Intense spijt. (Met goedmakers van bloemen, chocola tot aan hele huwelijksaanzoeken)
Vergeving.
Alles is weer goed. Je bent weer gelukkig. De blauwe plekken zijn ook weer weg.
Er komen weer irritaties en spanningen.
FYSIEK GEWELD.
En zo blijf je hangen in dit cirkeltje. Tot het doorbroken wordt op welke manier dan ook. Met welke vorm van hulp dan ook.
Als je alle voorbeelden hierboven hebt gelezen is een ding wat er vaak gebeurd:
Het slachtoffer zoekt de schuld in zijn of haar eigen handelen. Als iemand 100 keer tegen je zegt dat je te dik bent, dan ga je het geloven. Zo simpel is dat.
Dat ene tegengeluid af en toe is niet sterk genoeg om je te vertellen dat het anders is.
Dan is er natuurlijk angst. Angst voor meer, voor erger, voor extremer. En er is gewenning. Omdat je simpelweg niet beter weet (als bijvoorbeeld kind zijnde in een huiselijk geweld situatie) is het voor jou normaal. Tot je langzaam andere signalen krijgt. Van een liefhebbende warme thuissituatie bijvoorbeeld bij een vriendje of vriendinnetje thuis. Maar zelfs dan is je brein al geprogrammeerd naar het geweld. Je weet hoe je moet handelen, je weet wat je moet zeggen, of vooral niet moet zeggen. Je weet dat als er a is gebeurt dat b het gevolg is. Je leeft in een constante vorm van alertheid en angst.
“Ja maar ze gaat zelf terug naar die klootzak”
Ik hoor het met regelmaat bij mijn collega’s. En ik heb het zelf ook vaak genoeg verzucht. Vaak genoeg staan vloeken omdat je na uren inspanning en praten twee weken later weer hetzelfde adres over de portofoon hoort. Ze is weer naar hem terug gegaan. Terug in dat cirkeltje. Omdat de sorry, de bloemen, de diepe spijt en belofte voor beter weer zijn werk heeft gedaan.
En als politie, of wie dan ook die probeert te helpen, kan je daar moedeloos en soms zelfs gefrustreerd van worden. Want dat cirkeltje was eventjes doorbroken. Maar van korte duur.
Here we go again. En gezien politie mensen ook mensen zijn kan je niet anders als soms even denken
“WAAAAAAROM GAAT ZE WEER TERUG NAAR DIE AGRESSIEVE PSYCHOPAAT?!”
En ja.. dat hierboven zijn mijn eigen gedachten van een paar maanden geleden. Ben er niet trots op. Maar het is waarheid. Ik ben ook gewoon maar Lieke in een uniform die zo graag zou zien dat het anders was.
Maar iemand die van binnen helemaal is gebroken, afgepakte eigenwaarde, supernegatief zelfbeeld… door die psychopaat, kan en mag je het niet kwalijk nemen. Ergens voelt ze ook liefde, geborgenheid en zoekt ze warmte en bevestiging. Dat wat ze in zeldzame momenten wel voelt.
En er is heel erg vaak een ingewikkelde afhankelijke positie. Veel schaamte, angst, schuldgevoel en… de reden dat ik erover schrijf: Taboe. We lullen er niet over, dan is het er niet. De schaamte is groot.
NOOIT JOUW SCHULD
In welke vorm dan. Huiselijk geweld is NOOIT jouw schuld. Ook niet als je het eten weer eens aanbrandt, je te laat thuis komt, je collega met je sjanst of je buurman je iets te vriendelijk naar je lacht volgens het idee van je partner. Boos worden, ruzie maken, onenigheid en discussies hebben is allemaal normaal. Maar fysiek geweld of geestelijk/emotioneel geweld is NOOIT normaal. En laten we het daarom ook niet normaal maken. Niemand heeft het recht je fysiek of op welke wijze dan ook te mishandelen. Nooit. Ook niet als je jezelf misschien al wel jaren lang hebt wijsgemaakt dat de agressor er niets aan kan doen.
Als je nu denkt: “ ja maar.. “ dan denk je het direct weer ‘goed’ voor de agressor. Je zoekt een excuus. Dat hoeft niet. Het gewelddadige handelen heeft soms een diepere oorzaak. Maar als dat zo is mag dat mag niet op jou gebotvierd worden. Je bent slachtoffer. En je verdient hulp. Je hoeft geen goedmakende excuses te verzinnen voor de agressor. Geen excuus is goed genoeg. Er is overigens wel ook hulp voor de agressor.. Dat noemen we daderhulp.
Herken jij jezelf of iemand in je omgeving in iets van bovenstaand? Dan is de kans groot dat je zelf in een ongezonde, zorgelijke en hele moeilijke situatie zit of hebt gezeten met iemand. Of dat je je zorgen maakt om iemand.
Het feit dat je het herkent is misschien een mooie stap om te beginnen met zoeken naar een manier om jezelf te bevrijden uit je situatie.
Stap een daarvan is beseffen dat je het niet alleen kan. Neem iemand in vertrouwen. Je hebt een tegen geluid nodig. Alleen je eigen tegen geluid zijn is te weinig. Plus is het zijn van je eigen tegen geluid ook nog eens heel moeilijk omdat je vaak iemand anders waarheid hebt aangenomen als DE waarheid.
Je bent het waard om voor jezelf op te komen. Zoek hulp, praat erover. Weet dat er een uitweg is. Ook als je al jaren in dezelfde uitzichtloze sombere situatie zit.
Zoek contact met je wijkagent of je jeugdagent. Dit kan en mag ook heel laagdrempelig via social media.
Zoek contact met veilig thuis (je kan anoniem met ze chatten als je bellen niet kan of durft)
Win informatie in, lees erover. Bijvoorbeeld hier: Safe Women is speciaal voor vrouwen in huiselijk geweld.
Verzamel moed om die eindeloze cirkel te verbreken. Hij verbreekt zichzelf niet en het geweld wordt echt nooit vanzelf minder. Dat zijn harde woorden, en ik wil eigenlijk afsluiten met iets liefs. Maar het besef dat de eerste stap ECHT in jezelf zit, die wil ik je graag meegeven. Ergens moet er iets anders in het cirkeltje. Stap eruit. Ga ervoor. Je bent het waard.
Ik ken ook echt heel veel succes verhalen. Ook hele hele extreme. Het kan, het is mogelijk en jij kan het ook. Zoek die hulp en pak hem. En als je uit eindelijk toch teruggaat.. Ook dan mag je als je de moed en kracht weer opnieuw hebt gevonden gewoon weer om onze hulp vragen. We zullen er zijn.
Dat wij als politie ons soms machteloos of gefrustreerd voelen, is betrokkenheid. We willen je graag helpen. En dat mag 10 keer kosten. We gunnen je het dat het in een keer lukt. Maar als dat niet lukt .. pak zoveel keer als dat je nodig hebt.
Liefs, Lieke
Ladykiller says:
Het is niet altijd rozengeur en maneschijn: in sommige relaties wordt geweld gebruikt, vaker dan je denkt. Dat betekent echter niet dat het normaal is. Geweld binnen relaties kan fysiek, psychisch of seksueel zijn. Voorbeelden zijn schelden, kleineren, slaan, schoppen, met een mes dreigen, jaloezie, controle op wat je met wie doet, spullen van de ander kapot maken, dwingen tot seks, verkrachting, dreigen aan je familie of op je werk te vertellen dat je homo bent, of dat je hiv hebt.
Als je partner geweld tegen jou gebruikt, zit je in een lastige positie. Je houdt van hem en wilt hem niet kwijt. Meestal is hij lief maar soms kan hij heel gevaarlijk worden. Je loopt op je tenen, probeert niks te doen dat hem boos kan maken. Daardoor kun je niet jezelf zijn in de relatie. Je praat er niet met anderen over omdat je je schaamt, of omdat je je teveel inleeft in de situatie van je vriend.
Maar ook voor daders is het een groot taboe om over geweld in relaties te praten. Als je zelf gewelddadig bent tegen je vriend, schaam je je waarschijnlijk voor je gedrag en maak je het steeds weer goed. Het liefst doe je alsof er niets aan de hand is, want zelf kun je het ook niet stoppen. Je verliest je zelfbeheersing en hebt het gevoel dat je dat niet in de hand hebt.
Als je slachtoffer bent van geweld in je relatie, is het belangrijk dat je er met iemand over praat. Een goede vriend of een familielid. Iemand die je vertrouwt. Het kan moeilijk zijn, omdat je eerder hebt opgeschept over de relatie, of hebt willen bewijzen dat mannenrelaties ook goede relaties zijn. Bovendien is het lastig om toe te geven dat je slachtoffer bent, en dit laat gebeuren. Toch lucht het op als je het aan iemand kwijt kunt. Maar als je vertrouweling je niet serieus neemt, ga dan naar een ander.