Half jaar géén uniform

De vragen vliegen me om de oren wat ik nu precies TIJDELIJK doe bij de politie nu. Ik had een post op @liekeschrijft gezet met wat uitleg erover (Klik hier). Dat ik dus even niet in uniform rondloop. Maar de vragen blijven komen. En zelfs vragen of ik überhaupt nog wel bij de politie werk. JAAA! Zodoende: Misschien is een blog erover juist wel leuk. Niet het leukste voor de collega’s die meelezen, want ja.. who cares, die kennen het werk daar (vermoedelijk) wel. Haha! Maar voor de niet-collega’s.. Hier komt ie:

Ik werk gewoon als vaste plek op de Burgwallen. Dat is mijn vaste basisteam. Daar staat mijn kledingkast, mijn postvak en daar heb ik het ontzettend naar mijn zin. Daar zijn ze volledig aan mijn iets-wat gekke ik gewend. En omdat de rest ook een beetje gek is valt dat minder op haha
Ik werk nu voor een half jaar op het CUBT. De afkorting -want oh jongens de politie hangt aan elkaar van de afkortingen EN we veranderen ze ook nog eens graag- staat voor Calamiteiten Unit Basis Team. 

Elk district heeft een CUBT (dat van ons zit op politiebureau Lijnbaansgracht, ook een mooi basisteam en prachtig werkgebied!). Ik werk bij het CUBT Centrum-Noord. Dat wil zeggen dat wij alle aanhoudingen die verricht worden in het centrum van Amsterdam en Amsterdam noord afhandelen. Met een aantal uitzonderingen hoor maar daar kom ik later op terug.

Dus stel de collega’s houden iemand aan die iemand heeft bedreigd en mishandeld dan gaan wij daar onderzoek naar doen. We gaan de verdachte horen en we gaan achter bewijs aan. Stel er zijn getuigen van en die zijn niet direct tijdens het incident gehoord, dan horen we die ook. Stel er zijn camerabeelden, dan vragen we die op (vorderen.. ) kijken we ze uit en maken er een proces verbaal van met printscreens er in.  Zodat als justitie er naar kijkt ze een goed beeld hebben van dat wat wij zien op de camerabeelden. En nog veel meer maar ik zal het je besparen, onderzoek dus. Bewijs verzamelen. 

Voor mij is dit werk nieuw, mijn hart echt ligt in het straatwerk en ik mis de chaos, drukte, adrenaline en alle gekkigheid. En ik kan je eerlijk zeggen.. Toen ik hoorde dat het mijn tijd was voor een detachering naar het CUBT heb ik er flink van gebaald. Ik keek er tegen op, ik zou het straatwerk gaan missen dat wist ik zeker. Nou dat is zoals ik zei ook echt zo. Maar -ja daar komt ie hoor.. de ‘maar’ – ik heb in de korte periode dat ik er nu zit al veel geleerd. Zoveel nieuwe dingen! Ondanks de iets kortere werkdagen (we hebben geen overlap meer in de dienst ten tijde van Corona, zodat we niet met teveel collega’s op de afdeling rondhobbelen) kwam ik alsnog moe thuis. En nee dat is niet alleen moe omdat ik ineens veel ochtenddiensten heb. Gewoon moe van heel veel nieuwe dingen doen, veel nieuwe info voor in mijn chaotische hoofd! En dat is natuurlijk positief.

En om het omdenken maar even verder te oefenen, kort na dat Corona in Nederland zijn entree maakte ging ik naar het CUBT. En omdat (bijna) de hele samenleving plat lag was er ook heel weinig politiewerk in ons gebied. En dus werden er weinig boeven gevangen. En dus was er tijd genoeg voor mij om rustig 100 vragen per uur te stellen aan de collega’s en coördinatoren. Rustig afkijken hoe collega’s het verhoren doen.  Iedereen heeft een beetje zijn of haar eigen methode en daar kan ik veel van leren. Kijken wat er bij mij past en hoe ik het toe wilde gaan passen.
Inmiddels doe ik verhoren gewoon alleen. Tenzij we van tevoren al weten dat een verdachte agressief of raar gedrag vertoond.. Dan uiteraard niet. En Amsterdam zit vol met onberekenbare types haha!
Zo deed ik een verhoor met een iets wat minder meewerkende verdachte en die maakte niet alleen beledigende opmerkingen naar me, maar ook aftrek bewegingen…
Gelukkig ben ik niet op mijn Amsterdamse bekkie gevallen en heb ik hem ‘op zijn Liekes’ verteld dat ik daar niet van gediend was. Uit eindelijk werd het nog best een oke verhoor en bood die mafkees zijn excuses aan.  Maar in zijn verhoor heb ik op papier uiteraard wel verwerkt wat hij deed en zei. Dus justitie kan al zijn wangedrag in verhoor lezen.
Maar goed zo maak je toch -ook als je niet op straat werkt- nog wat mee zullen we maar zeggen haha!
Ik heb ook een verdachte gehoord die mijn blog las en alle afleveringen van Bureau Burgwallen heeft gekeken. Dat was wel grappig… Dus mocht u dit lezen: Niet meer wegrennen voor mijn collega’s he hahaha!
(Nouja, in ieder geval niet voor deze, want die waren supersnel)

Minder leuk of grappig is alle stress rondom Corona. Want de gemiddelde verhoor kamer is klein, en natuurlijk een volledig afgesloten ruimte, het kostte nogal veel tijd en moeite om plexiglas schermen te krijgen in de verhoorkamers (en nog altijd staat er niet in alle verhoorkamers een scherm.. Call me crazy, maar ik vind dat écht heel beroerd en belachelijk dat dat ZO lang moet duren.)
Of alternatieve -goed werkende- manieren om een verdachte te horen, anders dan in persoon. En trust me, dat is lastig met vaak een tolk en een advocaat die het verhoor bij moeten/willen wonen. Lastig lastig lastig. En als er dan een oplossing op tafel kwam werd die ook weer verpest. (Jammer jammer jammer..)
En advocaten kwamen vrijwel allemaal niet meer in persoon toe dus vaak heb je een tolk en advocaat aan de telefoon. Best even wennen allemaal.

Het is niet helemaal ongebruikelijk dat een verdachte boos wordt voor of tijdens verhoor. Zo zaten een collega en ik aan het begin van mijn CUBT periode al anderhalve week thuis omdat de spetters ons om de oren vlogen van een agressieve verdachte.. EN het plexiglas scherm kreeg ook nog even een flinke beuk. (nou heeft dat hele scherm natuurlijk al precies geen enkel nut als je er niet netjes allebei achter blijft zitten..)
Die man ging direct bij aanvang verhoor al volledig door het lint. Fan-fucking-tastisch. Hij werd horizontaal als een wokkel terug gebracht naar zijn cel door de arrestantenbewakers. (Waarvoor nog steeds veel dank voor het snelle optreden!)

Ik zorg (boodschappen enzo) voor mijn beste vriendin die wegens Corona hoog risico categorie niet buiten komt. En thuis in quarantaine is dat verrekte lastig. Ik was boos. Toen was jezelf of een verdachte laten testen nog allemaal vrij onmogelijk dus het werd thuis afwachten of we symptomen zouden krijgen. Kregen we gelukkig niet. Maar goed, dat was al een fijne binnenkomer op het CUBT. Gelukkig werd er door de leiding op het CUBT en door mijn eigen wijkteam leiding ontzettend lief gereageerd. Ik had er net een antibiotica kuur opzitten. Geen feest voor mijn weerstand dus ik vond het wel een beetje eng. 

Maar er is meer positiefs naast het allemaal nieuwe dingen leren hoor:
Het is gezellig met de collega’s onderling op de afdeling. Een aantal collega’s die ik echt al een jaar of tien of misschien wel langer ken zitten er ook (tijdelijk).. Die zijn mijn gekke ik gewend, in ruim 13 jaar politie is daar weinig aan veranderd. De vaste collega’s die nog nooit eerder met me gewerkt hadden moeten misschien nog een beetje wennen aan stuiterbal-praatgrage-vraagveel-valszingende-chocolavretende-dansende Lieke op hun afdeling. Maar goed, volgens mij wennen ze er al langzaam aan. En zo niet, dan hebben ze nog even haha
Ook hier is het gelukkig net zo dat de collega’s die geen eten bij zich hebben aan het begin van de dienst al druk bezig zijn met bedenken wat er later op het menu staat. En even proberen of de andere collega’s hun ruggengraat behouden als we dan besluiten pizza te gaan halen.  Gelukkig zijn sommige dingen overal bij de politie hetzelfde. Dus ook op het CUBT is er altijd wel iemand die pizza met me wil eten haha!

De zaken die wij draaien verschillen van twee gestolen Kitkats, tot een flinke knokpartij in een tankstation die daarna eindigt met een poging doodslag/zware mishandeling omdat de bestuurder van een auto (ook betrokken bij de knokpartij) op meerdere mensen inrijdt met zijn auto. 
We verhoren dus van alles. Van notoire winkeldieven en fietsendieven tot zakkenrollers, dealers en verdachten van mishandeling. Heling, bedreiging, belediging (van collega’s) Maar ook een zaak van bedreiging en bezit vuurwapen. Waarbij dan ook een huiszoeking wordt gedaan en nog meer verboden goederen aangetroffen worden. 
Zaken die thuishoren bij een specialistische afdeling doen wij niet. Daarbij kan je denken aan schietpartijen, mensenhandel, financiële onderzoeken, zedenmisdrijven (verkrachting bijvoorbeeld) of de groter georganiseerde misdrijven als grootschalige drugshandel. 

Ik leer tot nu toe elke dienst wel iets nieuws, en dat is onwijs leuk.
Ook mooi om te zien met welke soms kleine moeite je een onderzoek voor de collega’s op het CUBT makkelijk kan maken. Of sneller. Dat is straks voor als ik weer in uniform ben wel zeker heel mooi meegenomen. 

Nou is het tijdens Corona een heel stuk rustiger op straat en dus is het werkaanbod voor de collega’s op straat kleiner. Vooral de binnenstad bij ons is natuurlijk grotendeels winkels, horeca, uitgaan, prostitutie en toerisme. Zonder dat alles blijft er weinig over. Wel eenden die over de Warmoesstraat lopen en de lokale reiger die nu de baas is op de Wallen. Maar goed, daar hebben we geen last van. Zolang ze niet op je hoofd poepen 
Het afhandelen van zaken hebben we dus meer tijd voor. Dat is fijn, want guess what: Ik heb die tijd ook nodig. Ik ben nog niet zo snel haha!
Ik vind het verhoren leuk. Ik vind het voorbereiden van een verhoor leuk, en als de verdachte een antwoord heeft gegeven waar ik mooi op door kan vragen dan voelt dat ook wel als een mini “Yes!!” momentje. 

Vind je ook nog wat stom? Ja natuurlijk:
Ik vind veel administratieve rompslomp stom. Ik vind sommige dingen gigantische papier verspilling. Die printer blijft maar gaan. Kopie na kopie na kopie… Echt er gaat me een papier doorheen dat is niet normaal. En daar doe ik zelf ook aan mee want dan print ik per ongeluk iets dubbelzijdig terwijl dat niet mocht bij hetgeen wat ik kopieer… Ennnnn overnieuw! Goed bezig Liek. Not. Nee maar even serieus ik vind dat er in tweeduizendtwintig (ik typ het expres even uit..) echt veel meer digitaal zou moeten kunnen. Zoveel dingen dat ik denk “wie leest dit nou ECHT nog allemaal? Dat MOET ook digitaal kunnen…
Oh en ik vind het bijvoorbeeld stom dat we camerabeelden nog steeds op moeten halen met een usb stickie en dat er niet gewoon een goed besloten / beveiligd of whatever je dat ook noemen wil, systeem is waar men de beelden gewoon kan uploaden. 

Imagine:
Superdrukke dienst, veel verdachten, en er moeten camerabeelden gehaald worden bij twee Albert Heijn filialen, de Media Markt en de Primark… Dat kan je op de fiets doen. Zodat je het normaal drukke verkeer vermijd. Of met de auto (zou sneller moeten zijn, maarrrr.. Centrum van Amsterdam dus de kans is groot op vrachtwagens, bakfietsen, hordes toeristen, wegopbrekingen en you name it wat Amsterdam nog meer heeft waardoor je niet rapido rapido even naar vier plekken in Amsterdam centrum hopt…  En als je er dan bent wil het niet zeggen dat alles daar direct gladjes verloopt..
Overigens: Ik vind het wel genieten om nu door de rustige binnenstad te fietsen om camerabeelden te halen. Maaarrr.. Nu is het rustig EN heb je relatief vaak genoeg tijd.

Nou goed. Voor het hier een kan-dat-niet-beter klaagzang gaat worden: Ik heb het naar mijn zin. Tuurlijk zou ik liever lekker in uniform werken in de chaos en de drukte op mijn eigen fijne bureau. Maar misschien juist omdat ik er flink tegen op zag, valt het best wel heel erg mee. Misschien ook met in mijn achterhoofd dat de weekend nachtdiensten die ik normaal altijd zo heerlijk vond, nu ontzettend saai zijn. Alle chaos en gekte in de uitgaansnachten is weg.  En de algehele drukte van de binnenstad is er niet bij ons op het CUBT maar dus ook niet op straat in het normale politiewerk. Al denk ik dat na 1 juni dat weer langzaam een beetje gaat komen. En dat hoop ik ook haha!

Ik werk nu ruim 13 jaar bij de politie, en ik denk dat ik nu voor het eerst een soort van ritme heb in mijn lijf.
Normaal werkte ik eigenlijk wel om het weekend nachtdiensten. Die vind ik leuk. De chaos en gekte vind ik heerlijk. En nu.. Nu heb ik al een paar maanden geen nachtdiensten. Dat is goed voor je slaap zeg! Hoe leuk ik die nachtdiensten ook vind, ik sliep NOOIT fatsoenlijk door… Na 13.00 uur wakker worden is zeldzaam bij me. Ook als ik overwerk had tot 10.00 uur.. Dus je begrijpt, ik ben maximaal aan het bijkomen en kan eigenlijk wel zeggen dat ik een soort van bioritme heb. Dat is positief toch?

Anyhow, een klein update-je dus over wat ik nu doe. Ergens in november mag ik het uniform weer aan. En tot die tijd ligt het weg te stoffen en loop ik lekker in mijn eigen kleding rond.
En leer ik een boel nieuwe dingen! En dat is natuurlijk hartstikke leuk. Plus voor als ik oooooit -als ik later groot ben- het uniform werk niet meer wil, heb ik al jaren de wens om ooit bij een specialistische recherche afdeling te werken. Zeden en Mensenhandel lijken me allebei al jaren interessant. Zwaar en heftig werk, maar toch heel mooi. Dus een beetje mini speurneus ervaring opdoen voor als ik ooit het uniform uit wil kan nooit kwaad denk ik.

Maar hey, can not wait tot ik weer in mijn uniform kan springen hoor. Dus ja, ik werk gewoon nog bij de politie.  (VEEL vragen of ik nog wel bij de politie werk en ja dat doe ik zeker.)
Ongeveer vier dagen per week. Plus een dag per week in mijn oh zo geliefde restaurant Olijfje. Nu even wegens Corona niet. Maar ik kan niet wachten tot we weer gewoon open mogen en lekker iedereen (en mezelf) blij maken met lekker eten, drinken en heel veel gezelligheid! 

Oh en ik vergeet het bijna: Ik doe/deed natuurlijk met regelmaat stories maken tijdens een dienst op mijn Instagram en op @Politie_Burgwallen om jullie stukjes van het werk te laten zien maar op het CUBT vind ik dat een stukje lastiger. Ik wil natuurlijk niet een lopend onderzoek verkloten EN maak niet veel spannends mee. Dus ik ga mijn best doen -ik vind het ook leuk- om dat weer te gaan doen. Maar so far lukt het nog niet echt haha!