Hier in Ubud aangekomen de 18e vonden we het in vergelijking met Canggu nogal een stoffig warm verschilletje. Tot we dus de 19e gingen raften. Dat was echt te gek! Georganiseerd door een kennis van de bruiloftsgroep, waarvoor dank! De wekker ging te vroeg voor een vakantie dag, maar oke. Dikke laag zonnebrand creme smeren, en ontbijten met een gebakken eitje en een bordje fruit. Wachten op het busje. Canggu – Ubud is kwa kilometers niet iets om van onder de indruk te zijn. Maar toen ze eenmaal bij ons aan waren gekomen had de groep er al een flinke bus-tijd opzitten.
Pitstop bij een supermarkt voor een sanitaire stop (Of een recordje adem-in-houden-stoerkijken-en-doorpissen) en water en Lays met zeewier smaak (lekker!)
Fastforward naar het raften. Een aantal van de groep gingen wandelen, een aantal (waaronder ik) met de zipline. Hoppa, zo het ravijn in. Niet vergeten te gillen als een wijf natuurlijk. (Want ik mag dan slaan als een kerel, ik gil als een viswijf op de Westermarkt) S bleef halverwege hangen, en moest zichzelf nog eventjes naar voren hobbelen🤣 Kan allemaal in Bali!
Bij de rafts kregen we wat uitleg terwijl er nog even een raft werd opgepompt. He dat is fijn.. de “nemen jullie die boot maar” grappen werden uiteraard gemaakt.
Gelukkig was er ook een soort opblaaskajak met ehbo koffer. “You know for safety stuff and if you got hurt or break your leg or something” 🙄Nee oke.. ik heb maar niet gevraagd op hoeveel botbreuken en andere ellende de teller stond. Ignorance is bliss zullen we maar zeggen in dit geval.
De uitleg bestond vooral uit commando’s van wat je in welk geval moest doen. Bamboe bruggetjes op voortandjes hoogte moet je bij voorkeur liggend naar achter ontwijken om maar iets te noemen.. (Gelukkig heb ik vandaag geleerd dat “Doktor Gigi” tandarts betekend. Én er zitten er twee in onze straat. )
Takken/rotsen/Tarzan&Jane/Bamboe/Vogels/watervalletjes/Chinezen op een boot/Peddels/Spinnenwebben.. “Lean back!”
Eigenlijk moest je alles ontwijken. En tegelijkertijd peddelen alsof magere Hein je op de hielen zat. Hoe?
Dat weten we nog steeds niet want van onze 3 boten zat ik in de Team Troostprijsboot. En echt nodig was peddelen alleen om te sturen. De rivier was bepaald geen kabbelend beekje.
Vrijwel alle enge stukken lag op magische wijze onze boot weer achterstevoren en na de 10e keer deden we ook geen moeite meer om voor een wild stuk de boot weer face forward te doen. “Agh fuck it, dan maar weer achterstevoren” Doggystyle de jungle door, living on the edge.
En als er een breed stuk rivier was met een hele grote steen erin, dan liepen wij vast op die ene steen. Daar was ook een commando voor “huphup”. Zit je dan, met je dikke reet als een hobbelpaard te hobbelen. Ik ben blij dat B een Go-pro op zijn hoofd had. Want 200 % zeker dat dat gehobbel er hilarisch uit moet zien.
Onze Balinese kapitein moest net iets te vaak de boot uit omdat we weer eens vast zaten. Of de boot tot de rand gevuld was met water. Of allebei tegelijk. We gingen van hapje jungle naar hapje water. Heerlijk!
rustig stukje jungle rivier bij de tussenstop
Ook hilarisch was mijn lompe ik, van top tot teen ingesmeerd met veels te veel zonnebrand. Natte boot, zwembroek.. bij elke harde aanvaring gleed ik weer achterover en lag ik op mijn allercharmantst tussen de benen van O te lachen. Door het lachen geen kracht in m’n armen om me op te trekken aan het touw. Een groot charmant succes was ik weer. Not.
Lieve A beukte als een professional de halve jungle aan de kant en jongens wat hebben we gelachen en genoten van de intens mooie omgeving.
Gillend, gierend van het lachen en genieten. En half huilen bij een waterval van 4 meter “Feet up! Look up”
(“Jij bent niet goed bij je hoofd met je look up, mafkees” was daarop mijn antwoord) en oke. We kwamen beneden.
Eerder was er een 6 meter waterval, maar die deden de rafts zonder ons. Wij klommen als volleerde berggeiten naar beneden. Op het meest uiteenlopende schoeisel. (🤣Hoe is het met je havaiana’s afgelopen H?)
blij blij blij! Tussenstop met de hele groep! Lieverds!
Uit eindelijk zijn we na ruim 2,5 uur raften en een tropische jungle pauze met Bintangs, Fanta Strawberry (😅Doktor Gigi waar ben je?!), water en cola aangekomen op bestemming.
Tweehonderd treden omhoog. In je natte zooi. Op je slippers.
de trap. 200 van dit soort treden. En die leuning stelde niets voor.
Tot voor ons een al wat ouder vrouwtje op diezelfde trap liep. Smal, stijl, ongelijk, hoge treden. Met ongeveer 60 kilo lege boot op haar hoofd. Op teenslippers. En dat bleek ze 4 x per dag te doen. Voor omgerekend ongeveer 3 euro. Lieve A en ik hebben haar rustig de tijd gegeven. Niet in ‘dr nek hijgen. Wat een respect en wat hartbrekend tegelijk. In Nederland wil ik nooit dat bestie S iets tilt – ze heeft reuma – laat staan geen tassen boodschappen of iets zwaars. En deze vrouw tilt vier keer per dag 60 kilo op haar hoofd een klotige jungle trap op. Die trap was overigens prachtig, en A en ik zijn later terug gelopen voor een Kodak momentje. Want je had waanzinnig uitzicht. Maar dat vrouwtje. Wauw. Wat een heldin. En wat verdrietig tegelijk.
Boven was er Bintang (overal is er Bintang) en een buffet. ⚡️En daar zag ik een ACDC -hell’s bells bord hangen. Hoe tof, midden in de jungle en rijstvelden.
Even opfrissen & busje weer in. De helft (waaronder ik zelf) lag half knock out in het busje. Wij waren de eerste “drop off” en gingen nog even wat eten bij Warung Makandra. Een vers jong kokosnootje voor de hydratie, en een groot bord Gado Gado en een tonijnsalade.
Op de hotelkamer at ik nog even de rest van m’n Tony stoofpeertjes editie op en begon ik aan de zware taak de dag van me af te wassen.
In de buitenbadkamer, in een bad vol babybadschuim, want lang leven allergie’tjes.
Iemand moet het doen he..
2017 jaaroverzicht. – Lieke schrijft says:
[…] Massage, villa en 3 x ontbijten Ubud & Eberhard (ook een stuk over Eberhard van der Laan) Raften door de jungle. (Met de bruiloft groep, wat een dag!) Bali swing, wereld erfgoed rijstvelden, […]