Pirate Island. Wat een parel

Spontane plannen zijn het beste. Ik roep dat altijd (en met regelmaat is het dan een spontaan baggerslecht idee maar agh..) Spontaan dus. Zo belandde ik dit jaar al vrij spontaan in Parijs, Philadelphia en in Pisa. En nu spontaan op Pirate island. Zou het toeval zijn dat de spontane plannen van 2019 allemaal met een P beginnen? Pizza begint tenslotte ook met een P😏

Tess en ik hadden al een nieuw verblijf en geboekt. Het Ciao hostel. Slapen op een gemengde slaapzaal met 12 man maar in de open lucht en met mooi uitzicht over de baai. 

Maar dat -plus onze gemaakte scooter avontuur plannen- moesten we even verplaatsen aldus lieve Ariën: “Liek dit MOET je echt doen als je toch op Flores bent”

Het boeken was lastig. Maar Ariën boorde een piraten eiland whatsappcontact aan en fixte ook nog dat we in de aller allermooiste bamboe hut van het eiland sliepen. Helemaal vooraan, en met aan een kant geen buren. Niet dat je last hebt van je buren maar toch! Voor de honderdste keer: thanks lieve Ariën Letterlijk op het strand leven. Drie heeerlijke lange dagen en twee fantastische (eigenlijk niet te beschrijven) nachten waren het.

Trappetje op, je hut in. Onder je hut lekker in de schaduw twee bedjes. Uitkijkend over de zee. Niks anders dan geluiden van zee, vogeltjes en krekels om mee in slaap te worden en wakker te worden. 

Dik en prima matras in het hutje, klamboe tegen ongewenst prikkend gezelschap, en een dun gordijntje zodat de maximaal 18 andere hutbewoners (in de 9 andere hutjes) niet naar je kont hoeven te staren. (Overigens kunnen ze dat de rest van de dag wel doen want met snorkelen komen m’n chocola-snoep-ijs-kaassoufle-pizza billen keurig boven drijven haha!)

De onderwater wereld is prachtig. Al spotten we een of andere anderhalve meter grote pre-historische piranha die wel prachtig was maar ook een beetje eng😆. Blijkt later een grote triggerfish te zijn. Gelukkig was ie niet toe aan een middagsnack…

Een klein barretje op het strand voor heerlijke (happy hour!) cocktails, verse sapjes en verse jonge kokosnoten. Alles heel bedacht op het milieu. Geen plastic, metalen rietjes, katoen onderzetters. Water is niet te koop alleen een grote water tap voor het vullen van je eigen fles. Een gemeenschappelijke plek voor te eten, twee mannen en twee vrouwen toiletten en douches. Basic, maar helemaal prima. 

Snorkelen, kanoën, een ‘island gym’ met battleropes enzo, volleybal, stuk wandelen.. overal lekker plekjes zoals hangmatten om maximaal te chillen.

Het kan allemaal maar er hoeft helemaal niks. Behalve je elk uur in te smeren met een nieuwe laag factor 50. Dat moet écht. Pirate life is a tough life. Waar is de rum? Na nacht een rolde ik in m’n slaapshirt zonder broek (living the Winnie the Pooh life!) supervroeg m’n bed uit om de zonsopgang te bekijken. Magisch.

De vogels en krekels sliepen nog. It was me, myself en het geluid van de zee. Wat een waanzinnige plek. Ik hou zo intens veel van de zee en stond er ook weer echt even het jaar te overdenken. En dat wat allemaal nog komen gaat. 💛Dankbaar meisje op het strand met alleen de zonsopgang en de zee.

Het eten was allemaal even lekker en vers. Bbq met zijn alle, ricepaper rolls maken, en fantastische salades. Die koks maken magie in hun kleine keuken! Allemaal pure smaken, alles is vers en superlekker. 

Ik -het zal niet- schepte af en toe wel drie keer op. En at ook nog Tess ‘dr halve bord leeg. No shame in my hunger game. Als er als snack gebakken banaan komt maakt mijn inner vreetzak het ene na het andere dansje. Tess had de verse bananenchips ontdekt. “SNAAAAACKS” 😂 en geknaag naast me!

Le Pirate Island. Wat een feestje. Wat is het er mooi, on aangetast koraal. Duizend kleuren vissen. We found Nemo. En al zijn vriendjes. Wit strand, stilte. 

Hoe je er komt? Boeken via het kleine kantoortje van “Le pirate” in Lebuan Bajo (Flores – Indonesië)  of:

Booking <— als je die link gebruikt krijgen jij en ik allebei korting, dus dat vind mijn reislustige hartje lief! Kan voor alle Booking.com boekingen trouwens. Dus ook voor weekendjes weg in NL) 

Er is ook een prachtig Boatel. En nog meer le Pirate accomodaties in Indonesië. Ik gok zo: allemaal even mooi en uniek. En verassend betaalbaar!

Op Pirate Island staan nu nog maar 10 hutjes, dus met maximaal 20 man op het eiland geeft echt een exclusief en bijzonder gevoel.  Dat gaat in de nabije toekomst echter wel veranderen, er komen er sowieso binnenkort 6 bij.. Ik weet niet of dat af doet aan het heerlijke sfeertje wat er hangt en natuurlijk de unieke plek. Maar anyhow, pak je zwembroek en een paar flessen factor 50 and go!

Go live the pirate island life. Drink een verse kokosnoot, snorkel jezelf een paar verstopte oren.. en droog op aan de bar met een Mermaid Tears of Rusty Anchor cocktail. Met de drank zijn ze niet zuinig, dus drink wel wat water voor je erna de kano in springt. Dobberen in kraakhelder water. Totale stilte. En als je mazzel hebt springen er dolfijnen langs!

Kijk de zonsondergang op de steiger en vang krabbetjes (wel weer vrijlaten!) op het strand.  

De boottocht duurt een uurtje. En de boottocht terug is met zonsondergang dus echt genieten.

Mocht je toevallig toevallig de TAO expeditie gedaan hebben in de Filipijnen: daar slaap je in dezelfde hutjes, maar dan op Pirate Island een deluxe versie. Echt waanzinnig om in de buitenlucht op het strand te slapen. Alleen daarvoor al fantastisch om te doen. 

Alle pirates die er werken zijn superlief, werken snoeihard en behulpzaam en oplettend met alles. Grote liefde voor Rhino en Joe. Bij ons zat er een staatsidioot met zijn kano door de stroming een takkeneind uit de kust. En moest worden opgehaald door Rhino met een klein bootje. Had ie toch maar mazzel mee die mafkees die niet luisterde naar Rhino’s instructies.

Tess en ik wilden graag naar naast gelegen eilandje kanoën waar Ariën een vlag had gepland. Maar Joe zei dat het gevaarlijk was wegens stroming. Jammer, niet gedaan dus. Maar ze letten dus goed op je veiligheid.

Wat we wel gedaan hebben was genieten. Vanaf we de boot opstapten tot we de boot weer op moesten. Moesten ja. Want als het had gekund hadden we nog wel een paar dagen gebleven. Maar alle hutjes waren volgeboekt. 

Dikke knuffel aan Joe geven (en een goeie fooi, wat een lieverds💛) en met een soort verdrietig gevoel de boot op. Wat zouden we die hutjes gaan missen. Zwaaien als een stel idioten toen we vertrokken. Direct heimwee. Het voelde best een beetje gek. Verdrietig. Sad to leave Pirate island.

We sloten de avond af met cocktails en pizza bij Mediteraneo. En we dropen af naar het Ciao hostel. Prima hostel. Prachtig uitzicht en mooi wakker worden met lekkere banana pancakes. Maar keiharde bedden. Dat dan weer wel haha! Welkom in Betonesië. 

Maar hey, ons Pirate Island pakt niemand ons meer af. Mocht je ooit op Flores zijn. Go go go. Écht.