Het zou verboden moeten worden. Let’s do(ugh) it.

Oke. Ik heb nog nooit in mijn leven een blog geschreven over een specifiek product. Ik deel af en toe wat favorieten met jullie. Chocola, of huidverzorging. Of een nieuw favoriet uitzicht of zonsondergang momentje. Of m’n favoriete handgemaakte scrunchies of kettinkjes. Of die ene bronzer die ik van bestie C voor kerst kreeg en daarna eigenlijk mee wilde trouwen. Want hij is perfect ik heb hem net nog op mijn gezicht gepoederd en ik zie er meteen weer alive and kicking uit. Na nachtdiensten. Wonderspul dus. Als je geen zin hebt om terug te lezen: Het is deze. (Het is helaas geen budget bronzer maar je doet er mega lang mee en bakken en braden in de zon is ongezond.. dus win-win!)

Dat favorieten delen heb ik een tijdje niet meer gedaan, geen idee waarom eigenlijk niet. Want nu ik er over nadenk vind ik dat dus echt wel heel erg leuk. Maar goed er is best wat gaande in mijn leventje en ik stroom over als het gaat over ideeën, alleen moet ik ze ‘even’ vorm geven. Nouja, even is niet helemaal het juiste woord. Laten we het zo zeggen: Ik moet goed bedenken wat ik écht wil doen, wat niet, op welke wijze en wat hoge prioriteit heeft en wat ik ECHT het liefste wil. Wie weet binnenkort weer vaker wat favorieten. Ik vind ze namelijk wel leuk om te delen. En jullie vonden ze leuk om te lezen. Ik deel ze op mijn insta trouwens wel wat vaker.

Maar dan nu even dit. Want ookal is de liefde pas net net net nieuw en heb ik het afgelopen zondag besteld en gister binnen gekregen: Let’s dough it.
Een online shop waar het briljantste idee ooit is waargemaakt. Online koekjesdeeg bestellen met ik-weet-niet-hoe-veel aan mogelijke toppings om op het koekjesdeeg te gooien. Ik kende eetbaar koekjes deeg al wel hoor. Cup a la Cake verkoopt het, op de Westermarkt. En ergens in Rotterdam zit een tentje waar je het ook kan krijgen. Verder kwam ik op de insta van @Livingproef eetbaar koekjesdeeg tegen en zag het een paar keer langskomen op Facebook. Vriendinnetje A bestelde het en vond het heerlijk.. Ik twijfelde, kon niet kiezen. Gooide mijn winkelmandje vol, bedacht me dat mijn uniform een beetje aan de strakke kant zat (en dat is mijn graadmeter) en deed het niet. Maar zoals we dat dan zeggen “Rusland kijkt mee” en overal zag ik de reclames ineens. Maar oke ik was nog niet gezwicht. Nog niet.
Want gezond is het niet. MAAR ALLEMACHTIG WAT IS HET LEKKER! U begrijpt: ik ben gezwicht. En hoe:

Op het werk in de nachtdienst vond ik mezelf een beetje zielig met mijn antibiotica kuur en de longinhoud van ehh.. erg weinig. Nachtdienst drie zat ik binnen en besloot even online te gaan shoppen toen het doodstil was op de camera’s, portofoon en telefoons. Sneakerdistrict afgespeurd naar leuke nieuwe sneakers. (Verliefd geworden op mooie lente-sneakers. Maar daar hebben we het een andere keer weer over) Ik gooide ook mijn mandje vol op die briljante eetbare koekjesdeegshop. Let’s dough it heet ie. Klik hier als je de rest van mijn gebrabbel niet meer wilt lezen en meteen je eigen samenstelling gaat maken.
Zou ik volkomen begrijpen want soms moet je ongezonde beslissingen gewoon heul heul snel maken.

Als je er langer over na gaat denken en berekeningen gaat maken als “Hoe veel kilometer moet ik wandelen voor ik dit er weer af heb gewandeld” dan ga je gewoon even huilen in een hoekje denk ik. Heb ik dan ook niet gedaan dus geen idee, maar ik denk dat een wandeling naar Zuid Spanje wel ver genoeg is.. Kan je meteen aan de sangria en bruschetta’s. Hoppa!
Maar man man man het is die wandeling naar Spanje waard. Wat is dit lekker!
Kies je basis koekjes deeg smaak. En als ik het goed heb begrepen wisselen die regelmatig. (Ik ga vanaf nu dus niet meer kijken want ik ben bang dat ik volgende week een nieuwe lading nodig heb….Ben tenslotte een sucker voor ‘nieuw’.. HELP!)
Gooi er toppings op zoveel je wil. Of nouja wacht. Misschien niet.
Ik deed dat wel maar ik denk dat het een klein beetje beschaafd houden een beter idee is.
Want ik heb echt alles alles alles erop gegooid wat me lekker leek. Kaneelsuiker, macadamia’s, peanutbuttercups, m&ms en nog meer.. hahaha! Ik weet het dus niet eens meer.
Je zag door de toppings het koekjesdeeg niet meer. En ik moest bijna een graafmachine huren voor ik bij het koekjesdeeg kwam. Maar goed de aanhouder wint en het voordeel is wel dat ik nu bij elke hap deeg ook een toppingdingetje heb.
Ik vind dat altijd stom als je iets met een topping eet en na 3 happen is je topping weg. (Ja ja ik wéét dat het topping heet.. en op de bovenkant ligt.. maar toch)
Maar trust me je kan ook prima zonder een overlaad aan toppings.
Volgens mij als je zelf je deeg kiest dan moet je er minimaal twee toppings opgooien. Nouja, als ik dan toch wat aan moet raden: Kaneelsuiker. De hemel. En peanutbuttercups. Ook de hemel. Als je van pindakaas en kaneel houdt tenminste. Anders heb je gelukkig nog ongeveer 100 opties.

Een vriendinnetje van vroeger reageerde al op de instastory toen ik het had besteld met dat je gewoon door je misselijkheid heen eet. Zij had al ervaring. En nog een bakje in de vriezer liggen. Ik lachte nog even om het feit dat ze ze zoveel zelfbeheersing heeft dat dat bakje daadwerkelijk in de vriezer ligt. Want ik heb de ruggengraat van een naaktslak als het om eten gaat. En vooral als het gaat over portiecontrole. Een familieverpakking vind ik gewoon een eenpersoonsportie. En als er hersluitbaar op de zak staat vraag ik me met regelmaat af of er ook echt mensen zijn die 3 snoepjes pakken, de zak sluiten en over een paar dagen weer een paar snoepjes.
Goed, misselijk eten dus: Heb ik algeheel geen probleem mee. En nee ik weet heus dat dat niet gezond is. 3,2,1 voor de (online) diëtisten zich weer in mijn inbox melden met dat ik een ongezonde lifestyle promoot. Dat doe ik niet. Ik promoot genieten van het leven. (En met maten)
Ik fiets naar het werk, ik sport (soms wat meer, soms wat minder) ik probeer 10000 stappen op een dag te zetten. En haal daar dankzij mijn geliefde Fitbit zelfs af en toe idiote praktijken voor uit. Zo, genoeg verantwoording afgelegd over deze suikerbom die je gewoon nodig hebt in het leven. (Sensodyne pro-glazuur tandpasta mag me nu wel een sponsor contract aanbieden trouwens, maar oke, suikervrij koekjesdeeg zonder toppings lijkt me ook geen succes).

Overigens over die diëtisten gesproken, ik kraak absoluut jullie werk niet af. Ik ben me bewust dat er hier een boel mensen mee lezen, en van die boel mensen zitten er vast ook een aantal tussen die dik zijn. Of een heel ongezond leven hebben. Dik is niet automatisch ongezond, en ongezond is ook niet automatisch dik. Dik en gezond kan, en ongezond en niet dik kan net zo goed.
Maar kom asjeblieft niet met dat ik ongezond leven promoot, of dat ik een goed voorbeeld voor iedereen moet zijn. Ik eet echt niet de hele dag alleen maar kaas soufflés en bakjes koekjesdeeg. Maar feit blijft dat ik gewoon heel erg blij word van een punt Red Velvet van de die Graefjes of een stuk Lemon Merengue van Holtkamp. Of een slagroomijsje van Van der Linde. Of een reep chocola van Tony Chocolonely. En ook van een goeie Gin Tonic. En een doosje macarons (van de Hema in de budget categorie, maar als ik écht mag kiezen: volledig absurd overprijsde van La Duree uit Parijs) of een zak zure matten of lekker schepsnoep van Jamin. Allemaal ongezond. Ja. En die maken me vrolijk en vrolijke foto’s vind ik leuk om te delen. That’s life op social media. Zolang je maar niet denkt dat dat het altijd 100 procent echte leven is. It is not.

Daarnaast eet ik hartstikke vaak gewoon heel gezond. En vind ik worteltjes met hummus ook een hele fijne snack tijdens het Netflixen. Minder fijn is als dat bakje hummus omvalt op mijn net-verschoonde bed. Maar goed. Ik deel niet alle momenten dat ik actief beweeg, of dat ik hardloop, in de sportschool sta te zweten of 50 trappen heb gelopen tijdens een werkdag omdat alle ellende altijd op 3 of 4 hoog is (echt waar, vraag ook de brandweer en ambulance maar!)
Social media is maar beperkt, en ik voel niet de neiging alle gezonde dingen te delen die ik doe. Hopelijk voelt men ook ietsje minder de neiging te oordelen over ongezonde dingen die men ziet. Als ik een ijsje heb gegeten hoef ik echt daarna niet extra hard achter de boeven aan te rennen. Het zou sowieso fijn zijn als die niet zo hard zouden rennen want zo snel ben ik niet met al die kilo’s aan mijn koppel en een kogelwerend vest. Maar dat terzijde haha!

Koekjesdeeg dus. Op de site vind je een boel wisselende kant-en-klare bakjes. Daar is de smaak van het deeg en de toppings al voor je bedacht en hoef je niet zelf creatief te worden. Ook een aanrader overigens. Muy Bueno met -jawel- Kinder Bueno smaak en stukjes enzo.
Maar het beste vind ik dus die zelf creëren. Dough it yourself noemen ze die (en ik kan die woordspeling waarderen) het zou eigenlijk verboden moeten worden.

Ze verzenden maar op twee dagen per week, wat een beetje rottig is als je net als ik bijzonder weinig geduld hebt. Maar ze verzenden wel snel, want ik bestelde op zondag in de nachtdienst en op dinsdag middag zat ik al graafmachientje te spelen met mijn lepel. Ook betaal je pakket-verzendkosten. Ook jammer maar goed, ik heb het er voor over haha. (Tenzij je voor 40 euro besteld… Alleen dan moet je dus echt heel veel bestellen EN een ruggengraat hebben om het niet allemaal op te eten. En die heb ik dus niet)

Trouwens als je goed voornemen hebt je geduld een beetje op de proef te stellen is dit de manier want serieus het is zo allemachtig lekker dat ik er gewoon met liefde (en tegenzin) een week op zou wachten. I kid you not.
Je kan er trouwens ook daadwerkelijk koekjes van bakken maar ik zie echt geen enkele reden waarom je dat in hemelsnaam zou doen.
Dan is toch de hele lol van koekjesdeeg eten weg. Dan kan je beter die dikke koeken van de vers afdeling van de Appie eten. Of bij de Cup a la Cake de grote koeken meenemen. Die bakken ze ook elke ochtend vers en ze hebben geloof ik een smaak of 10.
(Guillian, als je mee leest en geen nieuwe-portofoon-uitrol-stress meer hebt: Wanneer gaan we weer koeken eten…?)

Op kamertemperatuur is het koekjesdeeg het aller lekkerst. Maar als je geen geduld hebt is het rechtstreeks uit de koelkast ook echt grandioos lekker. Alleen vergt het extra graaf-talent. Maar ik gaf bestie S een bakje chocolat chip deeg en ze heeft het ijskoud uit de koelkast zo naar binnen gewerkt zonder enige moeite. Dus graven is prima te doen, zorg wel voor een sterke lepel, want die van bestie S is verbogen haha!
Als je het invriest zeggen ze dat je het 4 maanden kan bewaren. Naar mijn idee is het onmogelijk om zoiets vier maanden in je vriezer te laten staan maar dat ligt misschien aan mijn niet-bestaande ruggengraat.

Anyhow, dit was mijn spreekbeurt. Je hebt dit nodig in je leven. Trouwens ook veilig voor zwangere vrouwen! (geen rauw ei!)
Ik denk niet dat het veilig voor katten is trouwens, maar mijn Munk heeft wel heel veel interesse… Opletten dus.

Heb jij nog nieuwe ontdekkingen gedaan op eet of drink gebied die ik moet weten? Of ben jij de eigenaar van Tony Chocolonely en mag ik finally een eigen smaak op de markt brengen? Let me know. Ik zal je niet verraden bij de je-eet-ongezond-maffia.
Kusjes van je favoriete not-so-fitgirl. Ohnee. Geen kusjes. Een elleboog-tik kan je krijgen.