Koelkast vol met boodschappen. Ik zou zowaar voor twee dagen avondeten, lunch en ontbijt kunnen maken. Nou is dat ontbijt niet echt iets om trots op te zijn hoor.
Havermout of Brinta met melk. Kokosmelk, havermelk of gewone (biologische) melk. Brinta lust ik alleen met gewone melk.
Sinds kort eet ik geïnspireerd door lieve J ook weer soms cornflakes. Ook met gewone melk. Of crackers met kaas. Old Amsterdam kaas is favoriet. Of jonge graskaas met een boel sambal van de toko op de hoek. Als lunch heb ik afbak broodjes en eieren in huis. En zelfs verse bieslook. Jongens wat een feest. Ik hou van ei. Gekookt, gebakken, roerei of mijn aller aller favoriet: Menemen. Een Turks eiergerecht. De vega versie. Zonder sucuk. Want dat lust ik dan weer niet. Feta daar in tegen? Graag. Veel. Begraaf me er maar in. Maar ik had dus ook avond eten in huis. Ik kon een pan linzenchili maken. Genoeg voor twee dagen. Met kaas. Geraspte Old Amsterdam. Love it. Recept gekregen van m’n lieve M. En sinds dien, als ik kook is het echt vaak linzenchili. Of linzenspul zoals ik het noem. Lekker!
Ik had gestofzuigd. De kattenbak was schoon. De was van anderhalve week geleden had ik net opgeruimd. De kast in. Ongestreken. Dat dan weer wel want strijken vind ik echt het aller aller vreselijkste huishoudelijke klusje. Eigenlijk geen klusje. Een klusje is iets wat je zo gedaan hebt. De vuilniszak in de ondergrondse container gooien bijvoorbeeld. (Kom ik later nog op terug!) Maar strijken is een Klus. Met een grote K. Doen we dus maar gewoon niet. Tenzij ik perse dat ene overhemd aan wil en met alleen nat ophangen willen de kreukels er niet altijd uit. Dan moet het dus wel. Of als ik een uitvaart van het werk heb. Dan moet het nette pak uit het stof. En het overhemd strak gestreken.
Oke. Door. Ik had mijn bed net verschoond en het beddengoed zat in de wasmachine. Op een was en droog programma. Want liever lui dan moe. Haha! Lang leve mijn nieuwe was en droog combi machine waar ik tegenwoordig een hele bijzondere relatie mee heb. Relatie ja. Want dat ding heeft wifi, downloadbare was en droog programma’s waar ik niets van snap, en bovenal: Hij maakt betere muziek als de piano spelende bovenbuurman van bestie S en mijn zingende onderbuurmeisje bij elkaar. En dat zegt wat. (of toch niet…) So far ging het volwassen leven dus best goed! Sorry onderbuurmeisje trouwens. Ik weet dat je soms meeleest. Ik hoop deze keer niet.
Ik had mijn haar gewassen, geföhnd en daarna moet er altijd nog een beetje van mijn wonder olie in. Maar goed, die wonder olie laat ik (omdat ik afgeleid ben door welke scrunchie ik vandaag in mijn haar zal doen…) even uit mijn twee linkerhanden laten vallen. He-le-maal aan diggelen. Echt van die mini glassplintertjes. Stond ik dan. Zo half half in twijfels of ik nou gigantisch hard moest gaan lachen.. Of even een potje janken. Het is lachen geworden, en een insta-story haha. Want voor uitgebreid huilen had ik geen tijd. Ik moest naar het werk. Je weet dat je volwassen bent als je geen tijd hebt om gewoon even een potje te janken. En wie jankt er nou om een flesje haar olie? Nou? Ik. Als ik er de tijd voor heb tenminste. Ik kwam op het werk aan als een kuikentje wat met zijn pootjes in het stopcontact gezeten had. En het miezerde ook nog. Officer Kuikentje Pluis reports for duty. Gelukkig waren er wat vrouwelijke collega’s die het begrepen. Die hadden ook allemaal een vast ritueel. En ze voelden de pijn van mijn kapotte olie flesje. Gisou, ik hou van je. Echt heel veel. Is een olietje van 5 euries niet goed genoeg voor je Liek? Nee. Easy peasy. Ik ben verslaafd aan Gisou. Dankzij lieve D. Vriendinnen die je verslaafd maken aan dure spullen. Haat en liefde liggen zooo dicht bij elkaar. Ik zet er express geen linkje van neer hier. Dan moet je zelf de moeite doen het te googlen, en als je het dan nog wil (wat ik je garandeer..) Dan is het je eigen schuld. (De moeder en de vrouw van lieve collega Guillian hebben inmiddels ook Gisou besteld. Alleen door hoe ik erover praat. Vind ik dus best grappig. Als je haar maar goed zit.. toch?)
De dienst doorstaan met twee van die kronkelelastieken en een vrolijke scrunchie van de godmother of all haarbandjes en scrunchies. Mevrouw Haarband. (Kan je gerust op klikken, is handgemaakt maar betaalbaar (kunnen we van Gisou niet zeggen..) en ontzettend goede kwaliteit! En gaan niet kapot als je ze laat vallen. ha-ha…)
Eenmaal thuis moest ik nog verder puinruimen. De begrafenis van mijn Gisou olie was niet voor de poes. Daarna maar eens gaan kijken wat voor een haar spul ik verder nog in huis had. Gelukkig toen ik eind van de zomer bij M in Pisa op bezoek was kocht ik daar een Italiaans serum en dat is ook heerlijk spul. Dus die maar weer in gebruik genomen. Een stuk goedkoper kan ik je vertellen.
Een paar dagen later bestelde ik pizza. Met extra champignons en extra kaas. Niet omdat dat nou gezond was maar omdat ik gewoon graag extra heb. First world problems zullen we maar zeggen. Pizza als ontbijt is ook altijd intens fijn. Zelfs de dag erna nog ja. Not a single fuck was given. En ik dacht dat het wel kon. Het was een vega pizza en wat kan er nou echt mis gaan na opwarmen/cremeren in de oven? Haha! U begrijpt: Het aantal punten op de hoe-volwassen-ben-ik meter ging in rap tempo naar beneden. De vuilniszakken waren voor de zoveelste keer op. Ik gebruikte maar weer een tweedehands plastictasje. Die ik vervolgens ook nog een week op balkon laat staan voor ik hem in de ondergrondse container gooi.
Want mijn oh-zo-fijne Amsterdamse balkonnetje is in de winter gewoon een ordinaire opslagplaats. Als je het niet ziet, dan is het er niet. Toch?
Oh die la uit de vriezer, die niet meer goed dicht kon door teveel ijs? Die staat ook op balkon. Ik moet mijn vriezer ontdooien. Maar ik stel het liever een paar maanden uit. Of een half jaar ofzo. Iemand gouden tips?
Schaamteloos eet ik de paar popcorntjes van gister die ik tijdens het Netflixen (Vis a vis, echte aanrader mocht je die nog niet gekeken hebben) in bed heb gegeten op als ik ze vind. Ze zijn niet meer warm, en een beetje zacht. Maar smaken nog prima. Ik scroll door de site van Sneakerdistrict en door de app van Nike. Ik ben alweer verliefd op twee paar Nikes. Allebei niet echt te combineren, maar oh wat ben ik verliefd. Je mocht geen sneakers kopen Liek. Minstens tot eind februari niet. Toch even kijken of ze er nog zijn in mijn maat. Nope. Kijk, dat is dus een teken, ik mag ze niet. Ik stuur ze wel nog even naar bestie C. Gewoon als leedvermaak. Ofzo.
Kijk daar gaat het dus eigenlijk al mis he, want nu weet Rusland ook dat ik verliefd op ze ben. Advertenties. Overal! En tot overmaat van ramp zijn ze er een dag later nog in mijn maat ook. Maar ik scoor weer een volwassenheidspuntje want ik bestel ze niet. Ik moet tenslotte nog een nieuwe voorraad Gisou bestellen en dat is al duur genoeg.
Ik koop wel kattenvoer, kastenspeeltjes, en ik vond trouwens met bestie S eindelijk mooie kussens voor op mijn gele bank. Yes! Hoe volwassen is dat. Maar dan he… Dan ontdek ik iets wat me in een paar seconde laat beseffen dat het misschien gewoon maar beter is dat ik geen echte volwassene ga worden. Het is wonderbaarlijk en te smerig voor woorden tegelijk:
Ik sta af te wassen. Met Metallica aan op standje geluidsoverlast. Ik heb een wasbak met daarnaast nog zo’n klein wasbakje met metalen afdek bakje over het putje. De vorige bewoners hebben er een kraan bij geïnstalleerd die nét niet het kleine wasbakje bereikt. Doet me een beetje denken aan een aggenebbis (klik voor een leuk rijtje Amsterdamse woorden) hotelletje in Borneo waar de badkraan zo klein was dat het water non stop over de rand liep in plaats van in het bad…
U begrijpt: Ik heb precies niets aan dat kleine wasbakje. En nee ik heb in alle jaren dat ik hier woon ook niet die kraan (laten) vervangen…
Maar goed, de afwas is klaar en maak daarna de hele wasbak schoon. Ik heb bloemen gesneden en er ligt wat groen in het kleine wasbakje dus ik doe die ook maar even. Sop sop sop, metalen bakje eruit.. putje ook even een sopje. Er ligt iets in. Gedachteloos pak ik het en loop ermee naar de prullenbak. Samen met nog wat restjes bladeren en stelen van m’n bloemen. Ik laat het dingetje wat ik uit het putje had gehaald in de prullenbak vallen en dan realiseer ik me wat het was…
Een pitje met een heel klein uitgekomen mini worteltje en nog kleiner bleek groen knopje van een sinaasappel of een citroenplantje.
(Ik ben regelmatig in de weer met citrusvruchten. Smoothies, sapjes en natuurlijk bij Gin Tonics)
Er is door het metalen bakje een pitje gevallen, die heeft daar lang genoeg (weken..?) gelegen om uit te komen. Maandenlang deed ik mijn best met een avocadopit. (klik voor hoe dat zou moeten werken..) Ontkiemen? HO maar!! Ik vermoorde zelfs een cactus. Ik wil dolgraag een mini jungle in huis maar het gaat me ondanks veel moeite toch niet altijd even goed af.. (Iemand tips voor mijn bananenplant weer op te kalefateren?)
Maar als ik geen enkele moeite doe, dan komt er een citroenpit uit in het nutteloze wasbakje bij de gootsteen. Hoe de fuck is het mogelijk?
Successful adulting is gewoon niet aan mij besteed. En tot overmaat van ramp heb ik die pit achteloos weggegooid voor ik er erg in had. En graaien in de prullenbak doe ik natuurlijk alleen als ik iets heb weggegooid wat ik niet op mocht eten van mezelf maar dan later alsnog wil doen omdat ik geen ruggengraat heb. Niet voor een uitgekomen citruspit. Duh.
ABC ik kap ermee. Ik ga pindakaas eten uit de pot. Met een regenboog kleurige lepel. (Deze en deze zijn favoriet trouwens. Pindakaasliefde!)
Heerlijk stuk weer en hoera voor unsuccesful addulting! Halverwege een opruimsessie in je woning er maar weer mee kappen want geen zin meer. Eens per jaar mijn ramen lappen. Mijn luxaflex hebben een laagje stof want ik haat het om ze schoon te maken, strijken doe ik nooit, klerehekel aan. Sparen kon ik tot vorig jaar niet en was veel aan het feesten. Ben chaotisch als de klere en voel mij veelal een 16 jarige ipv 36.
Haha herkenbaar! Ik had vroeger ook een totaal ander beeld van een bijna 31-jarige als t op ’volwassen zijn’ aan komt!
My girl. Talking about my girl….
Je kent al aardig turks 😉
Menemen! Ik begrijp heul goed dat, dat je favo is met lekkere turkse thee erbij! Ik maak het regelmatig en wel op z’n Turks en vegetarisch zonder sucuk haha 🙂
Je moet er eens sambal doorheen doen en wat champignons, nog smaak rijker!
Tip voor de lekkerste feta kaas, Sütdiyari met rode deksel. Ohwwwww zooooo lekker. Tegenwoordig ook verkrijgbaar in sommige supermarkten of gewoon bij de turk.
Cornflakes met chcocomelk i.p.v. gewone melk is ook een aanrader als je even snel iets in je maagje wilt.
Gisou, top spul! Werkt perfect idd, ook met mijn veel, dik en krullend haar. Maar hey, Scherven brengen geluk zeggen ze..
Leeftijd zegt niks, het is maar hoe je, je voelt. Ik word over 2 weken 33 en als ik weer eens aan het dansen ben op heerlijk muziek voel ik me soms "23" nu kan ik de cijfers nog omdraaien, over 2 weken niet meer 🙂 Dus doe vooral waar jij je fijn bij voelt. Soms bij Jantjes verjaardag en soms thuis als een kind zo blij schaamteloos dansen op je favo muziek.
En dat pitje is maar weer het bewijs, dat je soms dingen op zn beloop moet laten. Ook al wil je iets heullll graag, is dat het wachten waard. Hoop op een wonder uit een onverwachts hoek, zoals dit pitje, die je niet zag aankomen 😉
Kus, D
Zo herkenbaar en wat fijn om al je blogs te lezen Lieke .
Wat een grandioze blog weer! Heerlijk die eerlijkheid en humor! Ik ben fan van je!!!
Weer een heerlijke blog .
❤❤
Briljant weer 👍🏻❤️
"Schaamteloos eet ik de paar popcorntjes van gister die ik tijdens het Netflixen (Vis a vis, echte aanrader mocht je die nog niet gekeken hebben) in bed heb gegeten op als ik ze vind." HAHAHAHA
Allemaal heerlijk herkenbaar. Was laatst nog in gesprek met een vriend over hoe je vroeger naar volwassen worden keek. Ik had het me allemaal anders voorgesteld…
Wat ben jij een topper!! Echt waar!! Heerlijke blog waar ik om kan lachen! Dankjewel topper, en ga alsjeblieft zo door❤
Ik lach me rot ,zo herkenbaar en ik kan het weten ,maar blijf heerlijk jezelf ,dat volwassen zijn kan altijd nog xx
Geweldig ❤️
Blue Tooth Movie Ruig Oord .. D66 & GroenLinks klop drijf heksen jachten .. boze kwade woeste woedende ondeugende groen s links geestelijk onvolwassen politie meisjes met studie schulden worden bounty hunters en innen geen toeristen belasting maar schaam haar belasting .. Reconstructie. Hoe prestigeproject My Red Light op de Wallen roemloos ten onder ging. Zelfs The New York Times kwam kijken bij de opening van bordeel My Red Light op de Wallen. Zo’n vier jaar later is het prestigeproject van oud-burgemeester Van der Laan roemloos ten onder gegaan met een ton schuld. Een reconstructie. Het moest het eerste seksbedrijf in Europa worden waar sekswerkers zelf de dienst uitmaken. Voor en door sekswerkers, was het motto van ‘gemeentebordeel’ My Red Light. Het project had een machtig man achter zich staan: wijlen burgemeester Eberhard van der Laan. Hij was de initiatiefnemer en wist menig tegenstander op de Stopera te pareren. Van der Laan hoopte de raamprostitutie van binnenuit te hervormen zodat sekswerkers niet gebonden zouden zijn aan een pooier of raamexploitant. In de zomer van 2016 ging het project van start. Van der Laan benaderde zelf geldschieters en donateurs, waaronder de Rabobank, dat ‘enkele honderdduizenden euro’s’ als startkapitaal leverde. HVO Querido werd gevraagd de sekswerkers te begeleiden. “Zeg maar eens nee tegen Van der Laan,” zei Clemens Blaas, destijds bestuurder van zorgorganisatie HVO Querido. De gemeente werd toezichthouder en voerde controles uit om te kijken of de regels werden nageleefd. In My Red Light (MRL) konden de sekswerkers zelf beslissen over de verhuurvoorwaarden van de kamers, de werktijden en vakanties. Het moest een veilige en schone werkplek bieden. Het bordeel op de Oudezijds Achterburgwal, hoek Boomsteeg, kwam in vier panden die tot 2007 in handen van Wallenkoning Charles Geerts waren. De panden werden voor twee miljoen aangekocht door maatschappelijk investeerder de stichting Start Foundation. Deze verhuurde de ruimte aan de stichting MRL. Janpaul Scholtmeijer van Vens Architecten ontwierp themakamers als een boyfriend-/girlfriendkamer, kinkyroom en een sekssalon met een losstaand bed, een groot bad en een paal. In mei 2017 ging het bordeel open. Het trok belangstelling van de internationale pers. Van heinde en verre kwam men naar het bordeel kijken. The New York Times schreef er een groot artikel over. Grensoverschrijdend gedrag. Nog geen jaar na de opening dreigde al sluiting. Slechts een tot drie sekswerkers wilden overdag achter het raam staan. Vanwege de toeristenstroom langs de ramen werkten de meesten liever ’s avonds en in de nacht. In het eerste jaar bleef vijftig procent van de inkomsten uit. Datzelfde jaar kreeg MRL ook nog een boete van 25.000 euro voor het te laat melden van mogelijke mensenhandel van enkele sekswerkers. Dat wekte wrevel. Het bestuur vond dat het bordeel ‘onder een vergrootglas’ lag. De controles zouden bij hen intensiever zijn. ‘We zijn als experiment neergezet maar worden nu als doorsnee exploitant behandeld,’ aldus het bestuur van toen. Het bestuur had het gevoel dat de steun voor MRL na de dood van Van der Laan medio 2017 veel minder werd. “Van der Laan bleek helemaal geen team achter zich te hebben staan, zeker niet op het gemeentehuis. En niemand nam het stokje van hem over. We raakten onze beschermheer kwijt,” aldus een oud-medewerker van MRL. Ook leefde het beeld dat medestanders de handen aftrokken van MRL. Clemens Blaas trok zich terug uit de Raad van Toezicht. Wel bleef prostitutie- en gezondheidscentrum P&G292 van HVO Querido de sekswerkers bijstaan met advies over onder meer de bedrijfsvoering. Femke Halsema legde haar bestuursfunctie bij de Start Foundation in juli 2018 neer omdat ze zich wilde concentreren op het aanstaande burgemeesterschap. Ze liet in september onafhankelijk onderzoek door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel uitvoeren naar het bordeel, aanleiding was onder meer de wankele financiële situatie. Het rapport Wie A zegt moet ook B zeggen van de Nationaal Rapporteur Mensenhandel Corinne Dettmeijer van januari 2019 was vernietigend. De conclusie: de gemeente had hier nooit aan moeten beginnen en het runnen van een veilig en financieel gezond prostitutiebedrijf door sekswerkers bleek te hoog gegrepen. De situatie van het bordeel, waar grotendeels Bulgaarse vrouwen werkten, was financieel niet gezond door tegenvallende inkomsten. ‘Het idee dat voormalige sekswerkers een goed bestuur zouden vormen van een onderneming die financieel solide en innovatief is en zich goed staande weet te houden in een lastige sector, is in feite nergens op gebaseerd.’ Dat de gemeente toch aan My Red Light begon, kwam door de wens en inzet van Van der Laan. ‘Zijn rol was doorslaggevend om met het project te starten.’ Dettmeijer constateerde dat de rol van de gemeente was veranderd van oprichter, steun en toeverlaat naar die van een afstandelijk controlerend orgaan. ‘De gemeente heeft veel te abrupt afstand genomen van MRL en daarmee zelf ook een rol gespeeld in het ontstaan van problemen.’ De verhouding tussen de sekswerkers en het bestuur en de Raad van Toezicht verslechterde in 2019 toen een nieuw aangestelde bestuurder zich schuldig maakte aan grensoverschrijdend gedrag. “Die man liep zomaar bij de sekswerkers de kamer binnen als zij zich aan het omkleden waren,” zegt een van de oud-werknemers. De sekswerkers vonden dat de Raad van Toezicht te laat ingreep en een zestal deed een melding over de bestuurder bij P&G292. De Raad van Toezicht sloot een non-disclosure agreement met deze bestuurder en gaf hem twee maanden salaris mee. Voor de sekswerkers was dit in januari 2020 aanleiding om het vertrouwen op te zeggen. “Ze hebben de zaak in de doofpot gestopt,” aldus een oud-medewerker. Achttien sekswerkers stuurden brieven met noodkreten over de ontstane vertrouwensbreuk met de Raad van Toezicht naar de gemeente en stakeholders en verzochten hen in te grijpen. Vijf sekswerkers, die voor 35 procent van de omzet zorgden, vertrokken. Coby van Berkum van de Raad van Toezicht kan vanwege privacyredenen niet op de kwestie ingaan. De financiële situatie van MRL raakte na de corona-uitbraak in maart in een dieptepunt. De verhuurder Vastgoed MRL halveerde na overleg met Start Foundation de maandelijkse huur. Het bestuur besloot echter vanaf mei 2020 de huur helemaal niet meer te betalen. “We zetten de betaling van de huur stop omdat we geen inkomsten meer hadden. Halvering was niet voldoende om te overleven,” erkent Van Berkum, onder meer oud-stadsdeelvoorzitter van Amsterdam-Noord. Betalingsverplichtingen. De verhuurder dreigde daarop in augustus met een ‘ontruimingsprocedure’. Het verweer dat de coronapandemie de oorzaak van de financiële malaise zou zijn, legde hij naast zich neer. ‘Ook voor de pandemie waren er serieuze (financiële) problemen. Bestuur en RvT hebben zich niet op juiste wijze van hun taken gekweten,’ zo is in de correspondentie te lezen. In zijn brief liet hij weten ‘geen enkel vertrouwen’ meer te hebben in het bestuur en de Raad van Toezicht. In september kwam er een gesprek met Halsema. De betrokken partijen – Rabobank, Start Foundation en de verhuurder – vonden dat de situatie, met de hoge huurschuld en aanhoudende onrust, ‘zeer zorgwekkend en niet meer houdbaar’ was. ‘Concrete actie’ was nodig. Die kwam er: op 20 januari van dit jaar sloot MRL de deuren. De Raad van Toezicht liet in een persbericht weten de sluiting geheel aan de coronapandemie te wijten. De inkomsten waren zo verminderd dat ze niet meer aan de betalingsverplichtingen konden voldoen. “We wisten de eerste lockdown te overleven en konden na heropening in juli winst maken en een deel van onze schulden aflossen,” aldus Van Berkum. “Maar bij de tweede lockdown kregen we nul komma nul inkomsten binnen. De huurschuld was opgelopen tot ongeveer een ton.” De (ex-)sekswerkers en medewerkers zijn boos. “Het einde van My Red Light heeft niets te maken met corona. Het project was daarvoor al ter ziele. Er liepen te veel mensen rond die weinig tot geen ervaring hadden in het runnen van een seksbedrijf,” zegt Marcel Heyman, voormalig bestuurslid en ex-sekswerker. “Het was gedoemd te mislukken.” De sleutels zijn afgelopen week ingeleverd. Een van de sekswerkers heeft nog geen idee wat ze gaat doen. Een ander raam zoeken, wordt moeilijk, verwacht ze. “Het einde van MRL kan het begin zijn van het einde van het red light district op de Wallen. Ik hoop het niet.” Geen doorstart. Een doorstart van My Red Light ligt niet voor de hand. Het ziet ernaar uit dat burgemeester Femke Halsema het faillissement aanwendt om helemaal de stekker uit het project te trekken. Op verzoek van de gemeenteraad gaat de burgemeester op een rij zetten wat er precies is misgegaan bij het bordeel in zelfbeheer. Amsterdam wil prostitutieramen verplaatsen vanaf de Wallen naar een nieuwe locatie buiten het centrum, met peeskamers en ander seksentertainment, maar daarvoor wordt een commerciële partij gezocht. “We zullen enigszins bijsturen, maar de ontwikkeling van een erotisch centrum is aan de markt. We willen geen herhaling van My Red Light,” zei Halsema donderdagavond tijdens een debat over prostitutie. Vanuit de raad klinkt wel de wens om sekswerkers zakelijk gezien ook te betrekken bij dit nieuw te bouwen erotisch centrum, hoe dat zou moeten is onduidelijk.