Lieve Can zet me op Schiphol af, en een paar minuten later knuffelen Tess en ik elkaar als twee schildpadjes. Grote backpack op ons rug, en een kleinere daypack op onze buik. Nieuwe avonturen: Here we come!
Ik krijg een lief handgemaakt kleurrijk kettinkje (die gaat de hele vakantie niet meer af!) en een lieve kaart van Tess én zelfs een heel lief kado’tje van haar mama. En zij een armbandje met betekenis en ook een kaart van mij. Een broodje tonijn en een cappuccino van Joe and the Juice en even snuffelen bij de nieuwe parfummetjes. Shit. Verliefd op de nieuwe Givenchy. Bestie S heeft gelijk toen ze zei “Echt een geur voor jou” dus ik denk dat die op de terugweg maar met me mee naar huis moet.
De vliegreis beginnen wel echt heel lekker: De stoel naast ons blijft leeg. We herhalen wel 20 keer hoe fijn dat wel niet is met bijna 15 uur vliegen. Lachend constateren we dat we daarvoor genoeg karmapunten hadden verzameld afgelopen tijd. Niet te hard lachen, want meestal gaat er daarna weer iets hopeloos mis en komt ‘bad karma’ om de hoek kijken.
Voor ons zit een stel wat elkaar letterlijk de halve vlucht op aan het vreten is. Klef en bef. Ze likken zelfs elkaars oor uit. En nee, helaas: Not kidding! We vliegen trouwens met Garuda Indonesia, meer beenruimte als gemiddeld en prima verzorgd allemaal.
Ik begin met Mazerunner deel 2 te kijken. Eind goed al goed was maar half aan de orde en ik zit lekker te janken. Maar goed dat doe ik met sommige Disney films ook dus agh.. No fucks given. We kletsen en chillen. En drinken heel veel bekertjes thee.
Ik slaap met een heul oud album van The Backstreet Boys op. Nouja, je kent het wel, je slaapt niet echt diep maar rust wel. Kletsen, snackje en vliegtuigyoga. Rekken en strekken voor een meneer die driftig op het toetsenbord van zijn laptop aan het rammen is.
We zitten er trouwens goed bij: Tess kocht ooit een enorm grote Nirvana trui. Ik was er verliefd op en kocht hem ook. Een keer raden welke trui we allebei aan hadden?
Het ontbijtje was prima, hashbrown, omeletje, croissantje met jam, yoghurtje en wat verse stukjes fruit. En nog maar een bekertje thee. Op een kwartiertje turbulentie na kan je werkelijk niets zeggen van de vlucht. Hallo Jakarta airport.
Ook hier liep alles lekker voorspoedig. Buiten de luchthaven was direct het Indonesische klimaat voelbaar.. lopen we dan in onze te warme kleding. We pinnen geld (leuk om even miljonair te zijn haha) en regelen een lokaal simkaartje. De zoektocht naar de Grabb pickup plek was minder voorspoedig.
Maar na drie keer vragen en veel onnodige meters wandelen met zweetreet in de hitte, stappen we dan eindelijk bij de bestelde Grabb in. (Aziatische versie van Uber)
We brengen de nacht door in het Ibis Styles. Powernap tijd. En nog maar een kop thee. Onze eerste Indofood hier -manmanman wat lekker- nog een powernap en hop de gym in. De gym? Ja. De gym. Even lekker met gewichten smijten. En daarna eet ik een Gado Gado met de pittigste pindasaus ever. Maar zooo lekker! Tijd om te slapen, Flores wacht op ons. De nacht slaan we maar even over. Jetlag ellende. Maken we geen woorden aan vuil.
Na het ontbijt proppen we ons in de shuttlebus met onze backpacks. Dankzij Tess haar oplettendheid waren we nog net op tijd bij de juiste terminal eruit en ben ik al ongeveer over een Chinese toerist heen gewalst. Je bent lomp of je bent het niet.. Een beetje cafeïne en wat paspoortchecks later zitten we weer 2,5 uur in de lucht. Ik kijk een film met Jason Statham. The meg heet ie. Best oke. Maar gewoon kijken omdat Jason fijn voor je netvlies is mag ook. En Ruby Rose komt ook af en toe voorbij. Ook algeheel niet onprettig!
Ons verblijf regelt een prima pickup service. Alleen zijn er nog 4 gasten met ieder 3 koffers (not kidding you) Daar is het busje niet op gemaakt. De #tetrischallenge is er verdomme niets bij zo krap zitten we. Tess zit bij mij op schoot en de Portugese backpacker naast ons zit nog net niet met zijn wang tegen het raam geplakt.
Verblijf is prima, net nieuw aangelegd zwembad even getest en wederom heeeerlijk indofood. En Bintang Orange. Zonnetje op m’n (met zonnebrand ingesmeerde) witte beentjes en oh man.. wat heerlijk.
“Als je met je vinger in mn Purol mag” 10 minuten gestrekt van het lachen door deze uitspraak van Tess.
Daar op volgend een gesprek over vriendschap. En bij Tess hoor je bij haar echte echte inner circle als je met je vinger in haar potje Purol mag. (Purol is gewoon een vettige creme, lekker voor op je lippen bijvoorbeeld)
Mooie van samen reizen is dat je gewoon echt de tijd hebt om van alles en nog wat te bespreken.. We gaan van keihard lachen naar bloed serieus en weer terug in 5 minuten.
Over mooi gesproken: Mooie van scootertjes huren in combinatie met wat Tripadvisor speurwerk: Je komt nog eens ergens. Een verborgen pareltje van een (verlaten) beachclub. We hebben er allebei een klote nacht opzitten. Jetleg again en twee hanen die ons een privé concertje gaven om 02.30 uur. Eentje concertje in de categorie: Als je het voor ons doet, dan hoeft het niet. Dus we kunnen wel even wat rust gebruiken. En zon. En eten. En drinken. En eten. Had ik eten al genoemd?
Dat verborgen pareltje is de Atlanta Beach Club. Het is er rustig, zwembad voor onszelf en het eten is gewoon fantastisch. Tess houdt niet van pittig, en speciaal voor haar maken ze nieuwe pindasaus, niet pittig Oh en de mojito en de verse mango smoothie raad ik iedereen aan.
Warung Mama eten: Twee enorme porties eten en allebei wat te drinken: 5 euro in totaal. Met fooi.
Met onze scootertjes tussen het regelloze verkeer manoeuvreren aan de linkerkant van de weg was soms wel even een avontuurtje. Steile hellingen, scherpe bochten en rotondes hebben we allemaal overleefd. Na het eten een wandelingetje naar de plaatselijke mini supermarkt lijkt op sommige stukjes een beetje suïcidale missie. Maar goed. Snacks. Snacks made us do it.
De buit is binnen en we eindigen de dag met onze smerige lijven en vette haar te wassen. En met snacks. Yes. Het backpackers leven.
Leuk Lieke, heel mooi beschreven 👍👍👍❤❤