Kwetsbaar. Aflevering 2 Bureau Burgwallen

Aflevering 2 van Bureau Burgwallen is een spannende voor mijn gevoel. En ik heb de ‘drang’ erover te schrijven, dus ik doe het maar gewoon.

Ik geloof in de kracht van kwetsbaarheid. Maar nu.. Nu vind ik het ongelofelijk eng. Over een paar uur is aflevering 2 van Bureau Burgwallen op tv.
We gaan even terug naar afgelopen zomer. De opnames waren druk bezig en we hadden een rustige nachtdienst. Ewout vraagt aan Jan of hij de opnames van Jans bodycam mag zien van de nachtdienst waarin vier jongens Jan en mij een hersenschudding geslagen hebben. Ik heb die beelden al een paar maanden niet meer gezien. Jan heeft zijn laptop mee en binnen no time verschijnen de rotkoppen van de jongens die ons mishandeld hebben in beeld.
(Mag ik rotkoppen zeggen? Vind ik wel..)
Ik voel direct tig emoties door elkaar. Boos, verdrietig, haat, onbegrip.. En ik word een beetje misselijk. Ik probeer nog even stoer te zijn maar dat faalt. Ik hoor mezelf schreeuwen in het filmpje.
Iets als “Auw vieze hond wat sla je op mijn hoofd!!” ik schreeuw met verbazing in mijn stem. Flabbergasted.
De tranen stromen over mijn wangen. Ik veeg ze boos weg en pak een bekertje water. En loop een verdieping omhoog. Het is nachtdienst dus daar is niemand… Jan en Ewout komen achter me aan. Ik scheld in het luchtledige die jongens uit.. Maar ben tegelijkertijd blij dat ze me niet zien zitten hier als een verdrietig, boos hoopje. Ik mompel een beetje gefrustreerd voor me uit dat ik die klootzakken geen tranen meer gun. Jan en Ewout zijn lief en ik ben blij met hun troost. Later vangt Mike -de chef van dienst van de nacht- me ook ontzettend lief op. De tranen blijven komen als ik ook hem zeg dat ik gewoon niet meer wil huilen om die klootzakken. Maar schijnbaar moet het eruit want ook bij Mike ik nog even boehoehoe stijl te huilen… Tranen drogen en verder met de dienst. Mascara is zoooo 2018.

Tijdens de maand thuiszitten met die hersenschudding heb ik genoeg gejankt. Het is wel klaar zo. Maar goed, daar heb je dus niets over te zeggen.
Ewout zou een stukje filmen over het hersenschudding incident voor in de serie. Maar nu ik dit allemaal voel wil ik dat eigenlijk helemaal niet meer. Ik voel me veel te kwetsbaar. Wat als ik ga huilen.. wat als ik weer eens niet fatsoenlijk uit m’n woorden kom… Wat gaat men ervan vinden? De maatschappij zit vol mensen die een grafhekel aan ons hebben. Met ons bedoel ik politie. Sommige mensen voeden hun kinderen op met politiehaat.
En anderen wensen ons gewoon maar dood. “Ze hadden je dood moeten slaan, kankerwijf” om maar even iets te noemen na het artikel van AT5 over de hersenschudding.
Daar trok ik me niets van aan hoor, maar om maar even een voorbeeldje te noemen. Ik weet dat er met deze serie een hoop meningen gaan komen. Positief, neutraal en negatief. Maar ik ben trots op ons werk, ons bureau en de collega’s. Mooi dat Ewout wilde laten zien dat ons werk meer is dan het pak..
Ik spreek m’n twijfels uit. Aan de ene kant vind ik het zo belangrijk om te praten wat het doet met het mens in het uniform. Dat je niet alleen maar Jan en mij raakt. Maar ook de mensen die om ons geven bijvoorbeeld.

Aan de andere kant wil ik het niet meer. Durf ik het niet meer. If you can’t beat the fear, just do it scared was weer van toepassing. Maar uit eindelijk bouwen we een paar weken later een voor mij vertrouwde setting, op een stille plek, waar niemand de eventuele tranen zou zien. Of de piepstem zou horen. We zitten bovenop het dak van Bureau Burgwallen. Lieve Julian filmt het. Al gauw ben ik de camera weer vergeten. Ik wil dit verhaal vertellen. Het is belangrijk. Een keerzijde van ons prachtige werk maar een een kleine kijk op de mens in het pak. Dat het niet allemaal maar rennen, vliegen, racen, adrenaline en leuk is..

Het is te gek voor woorden dat die klootzakken ons moedwillig in elkaar hebben geslagen. Niet alleen ons. Geweld tegen hulpverleners is verdomme zo actueel dat het bijna gewoon lijkt te worden. Vorige week hoorde ik van een brandweerman dat hij bespuugd was. En gister las ik een stukje waarin een agent op zijn hoofd was geslagen. De verdachte stond de volgende dag alweer buiten met dagvaarding. Het is om te huilen. Dat er geweld tegen hulpverleners is heb ik al geen goed woord voor over. Maar dat als je vandaag een agent op zijn of haar hoofd slaat en letterlijk morgen al weer buiten loopt, in afwachting tot je zitting, ergens volgend jaar.. Nee.
Dat is ongeveer hetzelfde traject als je in de voor nachtrust bestemde tijd een pak kaas en een brood jat bij de supermarkt. Dan wordt je in de ochtend verhoord en meestal mag je niet veel later weer naar huis.
(Met boete of dagvaarding)
Nou hou ik gigantisch veel van kaas en met dat brood erbij kan je er een lekkere tosti van maken.. Maar er moet toch enig nuance verschil in zitten?!

Goed. Ik dwaal weer af, want het geweld tegen hulpverleners verhaal is een lange strijd. Maar gelukkig lijkt de maatschappij het ook zat te zijn. Slow and steady will win the race.

Nou schreef ik hierboven dat veilig bovenop ons mooie bureau voor mij een vertrouwde setting was om te praten. Met m’n grote maat. Maar nu gaan er ik weet niet hoeveel mensen naar kijken. Toch niet heel vertrouwd meer. Met piepstem op tv. Doodeng vind ik het. Maar zo zie je maar weer, ook politie is mens.
Er komt nog meer in de serie -ook met emotie- over de hersenschudding. Maar goed, ik ben toch al een marshmallow. En ik ben niet de enige die niet alleen maar vrolijk haar werk doet in de serie. Er zitten meer emotionele stukken in. Volgende week is Rachèl aan de beurt. De reacties die gaan volgen vind ik spannend. Maar goed, al is er maar een iemand die beïnvloed wordt is het eigenlijk al voldoende. Positief dan wel he haha!
Ik heb er zin in. En ik vind het eng. En ik heb er zin in. En ik vind het eng.
I felt the fear, but did it anyway. Gelukkig duurt het kwetsbare stukje maar een minuut. Veel woorden wel hier voor een minuut kwetsbaarheid haha!

Oh en over het hersenschudding incident, als alles helemaal achter de rug is dan komt daar een blog over.
Zo. Dit moest er even uit denk ik. Tijd voor chocola.