đŸ‘źđŸ»â€â™€ïžTwee keer gerold in Ă©Ă©n nachtdienst.

Thermolegging aan onder m’n spijkerbroek. Warme sokken, Timberlands, thermoshirt met lange mouwen en een oversized shirt met korte mouwen. Charmant? Nee. Lekker warm? Ja.
Wapen in verdekt holster, burgerpepperspray (die ik liefkozend babypepperspray noem wegens het schattige formaatje) in m’n jaszak. Handboeien weggestopt. Portofoon in elastieken band om m’n middel (die noem ik ietsje minder liefkozend corrigerende buikband..) , oortje in..  Tot bijna m’n oren verstopt in m’n enorme pantersjaal. “Test test” om zeker te weten dat al die lagen kleding niet ervoor zorgen dat ik niet meer hoorbaar ben over de portofoon.

Het is weer tijd voor onze burgeractie in de nachtdienst. Ik banjer de wallen op, op zoek naar dealers, zakkenrollers of andere vorm van criminaliteit. Al langere tijd is het zakkenrollen een groot probleem in onze wijk. Vaak gebeurt het bij nietsvermoedende toeristen, en als wij het dan niet ‘zien’ gebeuren en het slachtoffer aanspreken, is het maar de vraag of ze als ze er achter komen (soms pas uren later) dan nog aangifte gaan doen. Flink balen als je als toerist zonder je telefoon terug moet naar huis. Ontzettend zure bijsmaak van je bezoekje aan ons mooie gebied. En mooi Amsterdam. 

Het zakkenrollen wordt gedaan middels vele trucjes. Zakkenrollers werken regelmatig samen, en zijn zo sluw en gehaaid dat je er vaak pas achter komt dat je telefoon of zelfs je horloge weg is als het te laat is. Zo heb je de ‘voetbaltruc’ waarbij de zakkenroller je een beetje uit balans brengt en met zijn been tussen jouw benen haakt. Ondertussen is er veel fysiek contact maakt hij wat neppe voetbal bewegingen
 en hop: weg is je telefoon. 

Dat wat ik in een vorige blog beschreef, het overdreven vriendelijke gedrag is ook veel gebruikte truc. Knuffelen en omhelzen.. “How are you? Where are you from? Do you like Amsterdam?”  Jij denkt “Oh wat een vriendelijke jongens”  Terwijl jij nog een beetje overdonderd bent van zoveel vriendelijkheid van een vreemde zijn de zakkenrollers alweer onderweg naar het volgende slachtoffer.. Met jouw telefoon “veilig” in hun jaszak. 

Doen alsof ze dronken zijn, je een highfive geven.. maar dan met hun hand op je pols terecht komen. Mooi momentje om te checken of je horloge makkelijk af gaat. Of hij wordt meteen van je pols afgeschoven. Als je (nog meer) pech hebt wordt hij als het niet makkelijk gaat hardhandig en zelfs regelmatig met flink geweld van je pols geroofd. Zo makkelijk kan een zakkenrollerij een straatroof worden.

Ondanks het boevenvangweer, dat van Piet Paulusma waarschijnlijk hetzelfde cijfer zou krijgen als het barbecue- of bikiniweer, waren alle collega’s volle bak gemotiveerd. Ik zag al twee collega’s retour bureau lopen met een aangehouden dealer toen ik pas net de Wallen op liep. Het kan snel gaan.. En ze zijn goed. Ikzelf vind het werken in burger ontzettend leuk, maar het is echt een vak apart. Non politioneel gedrag is soms echt heel lastig, vergt een boel aanpassingsvermogen maar ook creativiteit. Je aanpassen aan het straatbeeld, het tijdstip en de plaats waar je werkt. Het is bijna een spel soms. Als je een dealer of een zakkenroller wilt aanhouden op de wallen ergens in de nacht is dat natuurlijk heel anders dan in de Bijenkorf een parfum- of dure jassendief.
Het aanpassen aan het straatbeeld, de tijd en het publiek wat er rondloopt is leuk en af en toe hilarisch en smerig. Zo zat ik een paar maanden geleden nog zogenaamd een beetje in een vuilnisbak te rommelen om ondertussen niet te kijken naar alle restjes Febo erin maar naar de dealer vijf meter verder op. Lang leve de mini flesjes alcohol kan ik je vertellen haha

Ik heb me er langzaam in ontwikkeld. Erg langzaam, vond het heel leuk maar ook vaak frustrerend. Ik had vaak het idee dat ik rondliep met het woord ‘politie’ op mijn voorhoofd. En ik keek (en kijk) dan ook echt wel met enige jaloezie naar collega’s die het lijken te hebben uitgevonden en verbeterd. Maar.. de aanhouder wint. En eerlijk is eerlijk wat ook helpt: af en toe een mooi succes binnenslepen. Ik had er deze nachtdienst twee. Ongekend blij en veel mensen vroegen om een blog erover. En dat vind ik natuurlijk leuk!

‘De truc’ was me al bekend want een paar weken geleden nam ik een aangifte van een zakkenrollerij op die leek op hoe het bij mij ging. De zakkenroller probeerde fysiek contact te zoeken met een vrouw en haar te versieren. Ten tijde van dat alles werd haar portemonnee uit haar tas gestolen. 

Zij werd uit het niets op haar wang gezoend en schrok daar dusdanig van dat ze al helemaal niet meer door had dat ze gerold was. (Gelukkig waren er toen twee collega’s die de zakkenroller al op het oog hadden omdat hij afwijkend gedrag vertoonde en duidelijk op zoek was naar een geschikt slachtoffer. )

De truc:
In een combinatie van slecht Frans en slecht Engels werd ik aangesproken en tegelijkertijd met een arm een beetje tegengehouden. Ik kreeg wat steenkolen Engelse complimentjes en in een combinatie van slecht Frans en Engels vraagt de jongen waar ik heen ga.
Ik wijs een beetje wazig naar rechts “I am going home..” Direct slaat de jongen een arm om mij heen. Ik weet direct dat deze jongen me gaat proberen te rollen. En hoor in mijn oortje dat ik op de camera’s wordt gevolgd en meerdere collega’s van de actie zitten om mij heen. Dat is een fijn en veilig gevoel.
Hij loopt met me mee richting de Nieuwmarkt. Daar probeert hij fysiek contact met me te leggen. Ik geef meerdere malen aan dat ik naar huis ga. Ondertussen ritst hij heel gehaaid mijn tasje open. 

In het tasje zit onder andere mijn dienst telefoon, lippenbalsem, haarbandje en kauwgom.
Nu mijn tasje is opengeritst weet ik het echt heel, hĂ©Ă©l zeker: Hij gaat me rollen. En niet van de lippenbalsem of de kauwgum.. Al kon ie best een kauwgummetje gebruiken. Het maakt me boos.. Ook dit is een truc. Een vrouw proberen te versieren, en ondertussen ‘misbruik’ maken en haar waardevolle spulletjes stelen.  

Hij wil me naar de taxistandplaats brengen zo lijkt het. Het eerste wat ik denk is “lekker makkelijk rollen daar, lekker donker en stil..” We lopen langs de taxistandplaats op en hij heeft zijn arm door de mijne gehaakt. Mijn tasje hangt tussen ons in en ontzettend sluw pakt hij heel rustig met zijn door mijn arm gehaakte hand mijn telefoon uit m’n al opengeritste tas. Rustig pakt hij hem over met zijn andere hand en stopt hem weg in zijn jaszak. Ik hoor in mijn oortje dat het op de camera te zien was en ook de collega’s die voor mijn veiligheid om ons heen waren keken mee.

Als hij mijn telefoon al te pakken heeft probeert hij me bij een van de auto’s naast de gracht nog te zoenen. Ik zeg dat ik dit niet wil en duw hem van mij af. Op dat moment waren de collega’s al van alle kanten onderweg om hem aan te houden. Ik ben bang dat hij mijn telefoon in de gracht gaat gooien om zo het bewijs weg te maken dus ik duw hem hardhandig tegen de auto aan. Collega’s helpen met de aanhouding. YES! 

Helemaal blij ga ik naar binnen. Als je in burger werkt mag je ook wel een burger eten tijdens de nachtdienst. Is een nieuwe regel, ik verzin ze waar je bij staat. 

Superlief halen collega’s een burger voor me. Met geitenkaas. Smullen! En met vette vingertjes op het toch al vieze toetsenbord tik ik met een grote grijns en concentratie van precies nul het proces-verbaal. Ondertussen hoor ik hoe de collega’s die binnen met de camera’s meekeken letterlijk aan het juichen waren toen de verdachte aangehouden was. M en R binnen, die de burgeractie en alle communicatie in goede banen leiden en achter de camera’s zitten, lieten me de camera beelden terugkijken en het staat supergoed op beeld hoe sneaky het allemaal gebeurt. Ik vraag me af hoeveel vrouwen er per avond thuiskomen zonder bijvoorbeeld hun telefoon. 

Na het nodige tikwerk, ging ik weer naar buiten. Ik riep nog te geinen over het feit dat ik nu een mooie vrouw of man aan de haak zou gaan slaan in plaats van een zakkenroller. 

Grapje natuurlijk.
Binnen no time word ik aangesproken op de Korte Niezel. Een jongen maakt een gebaar met zijn hand waarbij het me duidelijk is dat hij een vuurtje vraagt. De precieze woorden weet ik even niet maar het ging wederom in gebroken Engels. Het is mij bekend dat zakkenrollers vaak om een vuurtje vragen of om de tijd. Zo kunnen ze vaak zien in welke zak je telefoon of andere waardevolle spullen zitten en of je een duur horloge draagt. Uitgenast, zou ik zeggen op z’n Amsterdams. Slim is het wel. Ik rook niet en zeg dat dan ook in het Engels tegen hem. “Ahh noooo I see.. “ is daar op het antwoord.
Ennnn daar kwamen ze weer
De complimentjes, in gebroken Engels gecombineerd met een beetje Spaans. 

Ik hoor in m’n oor dat ik weer omringd ben met andere collega’s in burger en geloof bijna niet dat er weer een zakkenroller een pechdag heeft en een politieagente in burger gaat proberen te rollen..  Maar het is mijn geluksnacht. Vlak na de complimentjes steekt meneer een sigaret op, hij steekt deze aan met zijn eigen aansteker.  Ik moet er bijna om lachen zo doorzichtig is zijn truc voor mij. Maar ik blijf in mijn rol en pas mijn Engels ook aan naar groep 8 niveau en brabbel over hoe slecht roken voor je is. Ondertussen gaat het over Barcelona, mijn ogen, mijn haar en wil hij vooral graag met mij mee wandelen naar huis. Ik verlies bijna mijn geduld want het duurt me te lang voor hij een poging doet mijn tasje of jaszak open te maken. Ik begin te denken dat deze jongen toch niet uit is op mijn waardevolle spullen maar op iets heel anders..

Dan ineens gaat zijn hand naar mijn tasje terwijl hij een ontzettend slechte grap maakt en mij daarbij zogenaamd hardop bijna gierend van het lachen even aanraakt. Mooie afleidingsmanoeuvre. En de rits van mijn tasje is ineens een paar centimeter open. Ongelofelijk dat je dat dus ECHT alleen door hebt als je ontzettend scherp en oplettend bent. Alsof hij rechtstreeks uit een zakkenrollers trainingskamp komt. 

“Goh waar hebt jij afgelopen kerstvakantie doorgebracht”
“Op zakkenrollerstrainingskamp” 

Weer eens van anders dan voetbaltrainingskamp, of een week survival skills leren. 
Het duurt lang. Meneer de zakkenroller neemt zijn tijd en maakt elke keer een paar centimeter van de rits verder open totdat mijn hele tasje open is.
Ik blijf herhalen dat ik naar huis loop, moe ben, en ga slapen. Ik gebruik hierbij extra overdreven gebaren zodat de collega’s die om mij heen zitten een beetje een idee hebben van wat er gaande is. Want ze portofonisch op de hoogte brengen gaat nu echt niet. Erg fijn dat er non stop gecommuniceerd wordt over waar ik loop en dat ik sowieso veilig ben want mocht er iets gebeuren dan zijn de collega’s echt HEEL dichtbij. Je weet het tenslotte nooit met zakkenrollers. Het zal niet de eerste, en zeker niet de laatste keer zijn dat er ineens grof geweld wordt gebruikt bij een zakkenrollerij. 

Nog een keer vraagt meneer de zakkenroller bijna smekend of hij niet bij mij mag slapen. Ik zeg uiteraard wederom nee. Hij gaat afscheid van me nemen. Hij geeft me een kus op mijn wang en weg is mijn telefoon. Het gaat bizar snel. Ik steek de straat over maar zodra hij een paar meter bij me vandaan is roep ik over de portofoon dat de collega’s hem aan kunnen houden.
De collega’s houden hem razendsnel aan terwijl hij doet alsof hij belt, nota bene met mijn telefoon! Hij verklaart direct dat die telefoon van zijn vriendin is. Wij vinden dat niet raar.. Wij vinden dat bijzonder zeggen we dan..

Ik sta ondertussen net achter een gebouw weer te springen van enthousiasme, blijheid maar ook een stukje ontlading van de spanning. 


Geen foto van deze dag, dus dan maar wat anders erbij.

Geen foto van deze dag, dus dan maar wat anders erbij.

Het tikken van het proces-verbaal lijkt veel op die van eerder in de dienst. Dezelfde ‘truc’ is gebruikt.  De brutaliteit van de trucs die ze gebruiken zag je trouwens ook eind 2018 daarbij werd er geprobeerd te zoenen met een slachtoffer EN lieten de zakkenrollers hun ‘zaakje’ zien.  Lees dat hier.

Ik ben bijna benieuwd welke nieuwe trucs er nog meer gaan komen van het “zakkenrollerstrainingskamp”, want we kunnen in ieder geval stellen dat ze zo creatief en gehaaid zijn dat het toch echt een probleem geworden is dat zich langzaam steeds verder uitbreidt. 

Mocht je het leuk vinden: In deze blog kan je lezen hoe er geprobeerd werd mij te rollen, en als truc werden er foto’s gemaakt, ontzettend amicaal gedaan EN werd er aan mijn wang gelikt🙄… Later een voltooide zakkenrollerij en werden ze alsnog aangehouden!

  1. Heey! Super blog weer!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Home Over Lieke Blogs
© Liekeschrijft.amsterdam 2025. Built by Bright Brands