Met Air AliExpress naar Sandakan. Het was praktisch gezien alleen stijgen en landen. Maar uiteraard kon het weer niet normaal. In de rij voor het boarden kwam ik er ineens achter dat mijn lijf had besloten dat het wel een goeie timing was voor “that time of the month”. Het was geen feestvlucht kan ik je vertellen. Dat verklaarde overigens wel waarom ik in een uur bijna drie Chinezen een beetje naar het leven had gestaan.. Sorry!! Duimen dat ik nog wat karmapuntjes over heb. Had in Kota Kinabalu ook toen we in de lift stonden de deur dicht gedaan voorrrr de neus van twee Chinezen. Wel nog even vragen “Are you going down?” Maar dan toch als ze “yes” zeggen de deur dicht doen… Oeps. Dagdag karmapuntjes. Die Tess trouwens verwardt met Pandapunten. Ik zeg verder niks.
Sandakan zelf: avondeten bij het water, een ijsje, en een tas vol chocola en koek gescoord voor in de jungle. Ons cheapy hotelletje kon zo door als decor in een horrorfilm. Maar wat wil je voor 15 euro.
We keken allebei uit naar weer terug de jungle in te gaan.
Superblij wakker worden: ZIN IN DE DAG! een stapel geroosterde broodjes met boter als ontbijt. (de rest lusten we niet haha! Maar het ontbijt zat bij de prijs in. Dus agh..) Een bumpy ride van twee uur.
Het is verdrietig om te zien hoe het landschap verandert van prachtig regenwoud naar een langzame nachtmerrie voor Borneo: Al bijna 45 procent van Borneo’s jungle is veranderd in eindeloze plantages met oliepalmen. En het blijft uitbreiden. Wil je dus nog naar Borneo: wacht niet te lang! De neushoorn is al uitgestorven hier!
Palmolie wordt voor van alles gebruikt. Van plastic tasjes tot wasmiddel en van lipstick tot in etenswaren. Als je er zo doorheen rijdt, dan ‘voel’ je het.
Het zijn ineens geen “feiten” meer uit een boekje maar je voelt het. Waarschijnlijk als je dit leest, ben je ongeveer geneigd af te haken in m’n verhaal. Ver-van-je-bed-show. Na onze tijd in de jungle, het zien van de (zeldzame en zelfs met uitsterven bedreigde) dieren en het horen van de verhalen van mensen die vol passie strijden voor de natuurlijk hebben die feiten gevoel erbij gekregen.
Ik snap als je dat totaal niet hebt, maar misschien toch waard om te googlen. Je kan (als je wilt) misschien met een kleine verandering al je bijdrage leveren.
Bij aankomst wacht ons een wiebelige trap van ruim 600 ongelijke treden.
Met een backpack op m’n rug van ongeveer 14 kilo en een volgepropte daypack op m’n buik (ook in de jungle hebben we tenslotte chocola nodig) vond ik de laatste traptrede wel een klein dansje waard.
Gert en Jason, de eigenaren van The Last Frontier Resort hebben in twee jaar bikkelen een prachtig verblijf gebouwd. 4 kamers voor elk twee gasten. Helemaal bovenin de jungle. Helemaal van hout. Prachtig, keurig schoon, alleen een beetje gehorig wel. Dus je als je er romantische seks in de jungle wil moet het op zijn egeltjes willen de buren niet “mee genieten”. Dat even ter too much info.
Het eten:
Het eten verdient gewoon een staande ovatie. Een bord pasta bij aankomst. Man man man.. DAT VINDT ZE LEKKER! De ontbijtjes. De bananenpannenkoeken winnen van The Breakfastclub EN van Mook samen. Ja dat zeg ik echt.
De junglecruises. Ontzettend goed geregeld, geen volgestampte toeristenbootjes. Goede schipper. Weet ontzettend veel en maakt goeie grappen. De neusaap (De Belanda aap..) heeft zo’n dikke pens door al het bier. Wist je niet he?
We hebben de mazzel gehad de Oerang Oetan te spotten (grote en een kleintje!) ennnn de Pygmee olifant van heel dichtbij!
En superveel aapjes. Civetkatten, vogels, en ander wildlife.
Oh en een drie meter lange python op de weg terug over het paadje. Hallo hallo glibberige vriend!
Alsof we nog niet genoeg met mond open had zitten staren (uitkijken want die aapjes pissen zo uit de boom.. boven op je!) kregen we ook nog prachtige zonsondergangen te zien.
Goede foto’s van de dieren heb ik niet. Die maken ekte ekte fotograven maar.
Wij bekeken de dieren niet via schermpje of door een lens. Veel leuker.
De trap van 600 treden in het donker was een beetje jammer, maar agh, goed voor de billen en de benen en daarna nog meer honger voor het heerlijke avond eten elke avond!
(een soort Rendang, de lekkerste nasi ever en kip, aardappelpuree en bloemkool (ja echt!)
De jungle hike ging -hoe toepasselijk- naar het topje van The Dutch Hill. Die gingen wij als Dutchies even rocken uiteraard. De guide was gewapend met een machete. En vertelde net als op de Kinabatangan rivier weer veel over de natuur. Als zweettiet 2.0 kwamen we aan bovenop de berg. Adembenemend uitzicht. Alweer.
Bloedje heet wel als je onder de bladeren vandaan bent. Dan is de zon echt moordend. Hoe mensen besluiten zelf op hike te gaan, zonder gids, ik snap er precies niks van. Je bent binnen no time ‘het pad’ of de weg kwijt. Echt NOOIT doen!
Chillen in de hangmat met uitzicht over de jungle (gelukkig geen oliepalm plantages) en de Kinabatangan rivier, wat fijn..
Dan móet ik ook nog even vertellen over Jason (Gert was er niet tijdens ons verblijf maar via mail en whatsapp is ook hij ontzettend lief en behulpzaam!)
Hij is een van de twee eigenaren en zo zo ZO lief, betrokken en behulpzaam. Zelfs toen we last minute besloten ons plan aan te passen hielp hij met het boeken van vliegtickets.
Hij bracht ons naar het vliegveld, en niet tot de vertrekhal.. nee: door de security tot bij de incheckbalie. Toen we onze bagage afgegeven hadden nam hij afscheid. Weer een van de mensen van deze reis die we in ons hart sloten, zonder enige moeite.
Het oekelieboekelie vliegtuigje naar onze volgende bestemming was zo goed als leeg. Bekertje sinaasappelsap en een gevuld chocolade koekje later gingen we al landen.
Op naar nieuwe avonturen. Maar, mocht je ooit in Borneo zijn. En ervan houden om niet toeristische vibes te voelen (niet dat het erg toeristisch is) wel heel veel gastvrijheid, lekker eten en alles goed geregeld en ontzettend betrouwbaar en uniek: Ga naar The Last Frontier Resort. Die ruim 600 wiebelige treden zijn het keer op keer waard. En doe Jason dan de groetjes. En als je zin hebt in een lekker Hollands ontbijtje: De havermout is heerlijk, en die maken ze op verzoek. Tipje van dit Flipje.
