De zon. Ik zet hem er gewoon weer in. Want ookal val ik in herhaling, jongens wat is het fijn. Na de nachtdiensten 3 uur slapen en dan koffie en kletsen in het park. Op je vrije dag door de stad naar je favoriete restaurant (een keer raden welke) lopen, en daar heerlijk in het zonnetje eten. Ochtenddienst is zelfs niet erg als je midden op de Dam staat te wachten op je volgende melding. Dat de toeristen bijna in de rij staan om vol verbazing naar het paleis te wijzen en dan zonder hun verbazing te verstoppen aarzelend vragen “Is THIS the Royal Palace?” .. zelfs dat is niet erg met het zonnetje op je snoet. Eventjes aan het donkerwitte kleurtje werken in het park met een fijn muziekje in de oren en een bak blauwe bessen als snack. Ook niet erg. Het leven is gewoon echt zoveel fijner als de zon schijnt. Zelfs een offday is minder off als de zon schijnt. Een vers gescrubd huidje. En dan het liefst met koffiescrub. Je kan hem uiteraard zelf maken met koffie, wat suiker en een fijne olie. Maar ik ben fan van Deze. Te koop bij de Holland & Barret. De vroegere Tuinen. Ik vind het maar een stomme naamsverandering, maar oke. Zacht huidje: JEEJ!
Een kledingbestelling binnenkrijgen en NIETS terug hoeven sturen. Het moet niet gekker worden. Meestal kan meer dan de helft weer terug. Soms zelfs alles. Te groot, te klein, veels te klein, hoe-de-fuck-dacht-je-dat-dit-je-paste.. Of gewoonweg het oneerlijke feit dat het op het model op internet er gewoon weer tig keer mooier stond. Of dat ik denk “Ja dat is echt een leuke broek” en dan staat ie me toch een partijtje ordinair.. Of basics. Die doorschijnen. (Iemand tips voor een basic wit shirtje die NIET doorschijnt?)
Over kleding gesproken. Ik word ook blij van m’n felroze Adidasjes. Lekker oppervlakkig Liek… Klopt ja. Maar dat kan me geen fuck schelen. I love mijn roze Adidasjes. Helemaal in combinatie met felblauwe joggingbroek. Want why not? Sorry collega’s. Het spijt me helemaal niet.
De successen van mijn vriendinnetjes. Hoe zij hun eigen overwinningen behalen. Hoe klein of groot ook. Doen wat ze soms hartstikke eng vinden, maar het toch doen. Laatst vertelde lief vriendinnetje E me ook weer zo’n verhaal en het enige wat ik dan met een dikke lach kan zeggen is honderd keer: “Wat goed!” en soortgelijke opmerkingen. Lieve T en C, ook voor jullie geld deze even in het bijzonder: TROTS! Supertrots ben ik. En m’n mooie A, die altijd vol goede moed doorgaat. Bestie S die ook echt flink wat bitchslappen van het leven kreeg en toch opkrabbelt en positief weer verder strijd. Soms zijn het grote overwinningen, soms hele kleine maar elke is er een en ik kan daar gewoon alleen maar blij van worden. En trots op zijn!
De factor 50 stick van Vichy. Deze bedoel ik en is echt ideaal voor een ieder die de huidveroudering en verbranding liever tegen gaat. Smeert makkelijk en snel. Ik gebruik hem vooral voor mijn gezicht en voor m’n geliefde tattoo’s tegen de zon te beschermen. Lekker zacht, niet vet, glimt niet en ook prima voor je lippen. Donkerwit it will be. En voor iedereen met commentaar (want ja die mensen heb je genoeg): Not a single fuck was given.
Frappuccino van Starbucks. In het kader van de strakke lijn: De ‘Skinny’ variant. Wel expliciet noemen, want hij staat niet op het normale menu. En nee daar zit geen slagroom op. Maar hij is maar 140 calorie’tjes en dus kan je er gewoon een paar uur later nog een halen bij een andere Starbucks. En dan heb je ook nog Mo en Yassin bij het pontje in Amsterdam Noord in een klein patattentje. MAAARRRR Mo en Yassin maken dus ook ijskoffie. En ze zoeten de boel met Stevia (mooi meegenomen). Oke, je moet er even voor met het pontje naar Noord (of even de tunnel door, want die pont maakt de laatste tijd nogal wat boem is ho momentjes…). Maar het is dus koffieslushpuppy, in hemelse variant. En ze kennen me bij mijn voornaam. Dat zegt verder niks ofzo.
Die PRACHTIGE zonsondergangen en zonsopgangen van de laatste twee weken ongeveer. Er zit sowieso iets magisch in elke zonsopgang en ondergang. Regelmatig rij ik tijdens het werk even naar het KNSM eiland. In alle stilte even genieten van de zonsopgang als het rustig is kwa werk en meldingen. Grappig is ook hoe dat veranderd. Want in de winter kan je de zonsopgang kijken tijdens de eerste uurtjes in de ochtenddienst. En nu is dat tijdens de laatste uurtjes van de nachtdienst. En daar word ik blij van. Een paar weken geleden stond er een man die toen ik een foto maakte van de zonsopgang tegen me zei dat ik niet betaald kreeg om van de rust te genieten.. Die zure vent is het opstapje naar mijn volgende puntje op de blije lijst:
Lieve mensen tijdens het werk. “Willen jullie misschien wat drinken?” toen we afgelopen warme zondag bij een geluidsoverlast melding een tijdje hadden gepraat met de melders en deze begrepen waarom we niets voor ze konden betekenen. Of “Wilt u uw handen even wassen bij mij binnen?” toen ik wat bloed op mijn hand had zitten na een man die zijn fiets en zijn hoofd tegen een Amsterdammertje had geparkeerd. Of een zakenman die zijn dure jasje uittrekt en onder het hoofd van een slachtoffer van een verkeersongeval wilt leggen. Toen ik zei dat wegens een beetje bloedende hoofdwond dat beter was van niet zei hij “Daar is de stomerij voor” … Vond ik dus heel lief. Of de man die er niets aan kon doen dat hij iemand had aangereden en daar flink van geschrokken was. Het slachtoffer hoefde niet mee naar het ziekenhuis met de ambulance en de chauffeur van de auto was zo lief om hem langs de EHBO te brengen “En we halen eerst wel even wat te eten want daar knapt iedereen van op” hoe lief… Nu is zoiets voor velen misschien normaal, maar we maken ook zoveel NIET aardige dingen mee dat de aardige dingen me dan toch altijd even blij maken. Of de vrouw die gewoon even kwam zeggen: “Ik ben blij dat jullie er zijn hoor!” ze had het ook niet kunnen doen, maar soms is het net even wat er nodig is. Mijn maatje en ik keken elkaar toen aan en zeiden in koor “Dat is lief dankuwel mevrouw” Jep. Softie, maar ik werd er blij van.
De lunches met mijn vriendinnetjes. Jep het gaat weer over eten. Maar ik word er gewoon blij van. Pannenkoeken in de zon in het Amsterdamse bos, pannenkoeken bij Mook. (Of the Breakfast Club) sowieso met een heleboel stroop of Maple Syrup. Want ja.. Vis moet zwemmen maar pannenkoeken ook. T en ik vragen standaard extra Maple Syrup en die fles gaat ongeveer leeg haha! Maar ook de simpele linzensoep of salades bij Birtat. De veel te veel kopjes Turkse thee op het terras met gezelligheid. Gotta love lunch. En ontbijt. En avondeten. En eigenlijk alles wat met eten te maken heeft.
Mensen kijken bij Terrasmus.Terrasmus is een soort verzamelplaats voor alles wat je je maar kan bedenken. Van snelle zuidas patser tot zwerver en van Crocs tot killerheels. Maar ook van biologisch, ecologisch, dynamisch, overpriced links gedraaid yoghurtje met allerlei soorten superfoods tot bier. De sapjes hebben hipster namen en bevatten ook zaken als gerstegras en koudgeperste schoonmoeder en het bloed van een eenhoorn. Trappen we gewoon allemaal in en dus slurpen we met een grote zonnebril aan een glas met groene derrie terwijl we naar het okselhaar van moeder Jeanine met vrachtwagen vol kinderen kijken. Tot er een vader in paniek rond begint te rennen, zoonlief is kwijt en al flink lang ook. “Hoe ziet ie eruit en wat heeft ie aan?” en hoppa we starten in een nano seconde een zoekactie op. In mijn broek met panterprintje en op slippers banjeren we door de stekelbosjes langs het water.. Hij is weer gevonden gelukkig, we houden het op een avontuurlijk aangelegd hipsterkind. Terrasmus, je kan je er denk ik altijd vermaken. Plus je krijgt mini brownies bij je thee of koffie. Dat is natuurlijk een groot pluspunt. En als je je begint te ergeren (en dat kan snel gaan als de kinderen nog net niet over je slippertjes kotsen en het okselhaar-op-invlecht-lengte langs je neus vliegt) Dan ga je gewoon lekker een rondje park wandelen. Of pizza halen.
NET verschoond bed. Bij met afmaken van deze blog ben ik gewoon even terug in bed gekropen. Want oh wat is een net verschoond bed toch fijn. Kop thee erbij, goed opletten dat ik die niet weer eens over m’n bed heen gooi, want ik ben nou eenmaal een klieder. Maar joehoeee, word ik dus gewoon blij van. Alleen jammer dat ik vanuit mijn slaapkamer het gepingel op de piano van mijn onderburen zo duidelijk hoor. Maar oke. Karma zal me wel weer ergens voor terugpakken. Maar een gezellig opgerolde knorrende Munk aan het voeteneind maakt dat piano pleurisgepingel wel weer goed.
Whatsappgesprekken. Vorige blij maak zaken blog (Lees hem hier) had ik het over spraakberichten op WhatsApp. Maar af en toe lees ik gesprekken en dan moet ik hardop lachen om onszelf. Ik ging met bestie C sushi eten bij (zoals wij het noemen) PingLing. Ik was natuurlijk weer veel te makkelijk over te halen en C had om 19.00 gereserveerd voor ons.. Maar ik had al wat eerder honger. Jullie mogen nu doen alsof jullie daar verbaasd over zijn trouwens hoor. En daar kwam dit gesprek uit voort… Misschien had je erbij moeten zijn. Maar ik vond ons dus erg grappig. Het gevolg was dat ik belde, uit C haar naam om vervolgens snel het park uit te rennen en naar Pingling te racen. Want ja. Honger. En nee ik heb die dude niet van zijn chips beroofd.
Fijne zondag iedereen. Lief dat jullie weer gelezen hebben, ik blijf het bijzonder vinden dat zoveel mensen m’n blog lezen. Morgen schijnt de zon weer. EN DAAR WORD IK NU AL BLIJ VAN!
Blijmakers deel 3 – LIEKE SCHRIJFT says:
[…] veel leuke reacties en ook imput van jullie op random blijmakers deel een en daarna ook nog random blijmakers deel twee werd het tijd voor deel drie. Nieuwe random lijst met dingen waar ik afgelopen tijd blij van […]