Een dagverslag over Grijze Dinsdag.Na een heleboel dagen werken met heel weinig slaap en een kop vol snot was het zo ver. Ik kon slapen zo lang als ik zou willen en hoefde niet te werken. Die kop vol snot zorgde er voor dat ik gister wakker werd met snot op mijn voorhoofd. I am not kidding you. Sexy wel he? Als ik die snotvlek zou laten zitten zou het een mooie bliksemafleider zijn voor de puist op mijn kin. Ik had hem al een naam gegeven en nu, twee weken later, besluit hij me te verlaten. Fucking finally. Ik kreeg al bijna last van bindingsangst. Bye bye, time to leave.
Goed, uitslapen dus. Dat werd hem niet. Het harige monster op mijn voeten kon zijn draai niet vinden. Ik werd veel te vroeg wakker, ging naar de toilet en lag vervolgens wakker te zijn. En op mezelf te schelden, want zo ben ik. Het harige monster op mijn voeten besloot knorrig te worden en stond steeds op, draaide een rondje en liet zich weer vallen. Om vervolgens weer op te staan, rondje te draaien.. en -jawel- zich weer te laten vallen. Na dit ritueel drie keer foutloos uitgevoerd te hebben was het volgens meneer tijd voor eten. MRAAAAUWWWWW en natte neus tegen m’n wang: “Natvoer, een blikje tonijnmousse aub” Het mag nog net een andere smaak zijn, maar zodra de substantie van mousse afwijkt naar iets met een vastere vorm wordt er volle bak in protest gegaan tegenwoordig. En dat moet je niet willen als je het snot van je voorhoofd moet krabben en het slaapzand uit je ogen. En het kwijl van je wang. Oh jongens ik ben me toch een partij charmant..
Oke, de prins/terrorist in huis werd gevoederd. Ik zette thee en kroop weer in bed. Met een kop thee zo groot als m’n halve hoofd (en ja dat is best groot ja) verzonk ik in gedachtes naar zonnige oorden, zonnige dagen, zonnige terrasjes.. ZON. Die grote koppen thee zijn leuk, en bestie C die met elke gelegenheid die ze krijgt weer met een nieuwe mok aan komt zetten is de liefste, maar ik heb toch liever een groot glas met iets anders. Iets met wat meer summer-vibes. Zelfs een liter water met citroen will do the job! Als het maar ergens op een terrasje is.
Het grijze grauwe uitzicht was niet bepaald vrolijk voor een vrije dag. Ik had een muziekje aangezet maar ook even snel weer uitgezet. Als je een 90’s playlist aan hebt staan en je Nirvana’s Come as you are niet kan verdragen dan kan je eigenlijk gewoon beter weer gaan slapen. Dat deed ik niet, ik appte even met vriendinnetje E die na 6 weken eindelijk terug is van vakantie! Over tattoo’s, tattoo-plannen en sushidates. En later over onze katten terreur.
Over kattenterreur gesproken: Terwijl ik met bestie S aan het bellen was zat ik tegen m’n headboard van m’n bed aan. M’n haar lag deels bovenop het headboard. Meneer Munk, de harige terrorist op vier pootjes, liep zijn dagelijkse surveillance ronde over het headboard. Hij probeerde over m’n haar heen te stappen maar gleed uit. En viel bovenop m’n hoofd. Op m’n gezicht wel te verstaan. Ik riep 10 keer auw, S vroeg of mijn oog er door terror Munk uitgehaald was met zijn nagel.. “Kan je je oog open doen?” “Wacht even!” “Ja? Want dan zit ie er nog..” Tussen het schelden en de pijn door moest ik uiteraard weer keihard lachen. EN wat doe je als je er echt op je belabberdst bij loopt? Facetimen natuurlijk, zodat S kan zien dat je oog er nog in zit… En heb nu al de hele dag het gevoel dat m’n oogbol gekneusd is. Of dat überhaupt mogelijk is? No idea, maar zo voelt het. De krassen op m’n wang waren gelukkig oppervlakkig en trokken snel weg.
Scheldend liep ik door huis in m’n fluffy badjas met berenoren. Oh jongens als m’n creepy overbuurman me zo zou zien zou ie nooit meer bij me naar binnen willen kijken! Altijd blijven lachen en ik luierde verder. Vandaag hoef ik helemaal NIKS van mezelf. Even menemen eten met bestie S die haar zoveelste gezeik had met de keuken die vorig jaar is overstroomd… Echt het is ongekend hoeveel pech en tegenslagen een mens kan hebben met een huis. Als er een Guinness Book of Records afdeling voor was had S gewoon op een gestaan. Dertien bezoekjes van keukenmensen/installeermannetjes en nog steeds is die fucking keuken niet af. Dertien ja. Niet te geloven.
Veel verder dan een zooi Turkse thee en menemen (Turks vega eiergerecht) ben ik niet gekomen buitenshuis. Uit zelfbescherming ook maar niet naar de supermarkt gegaan. Want ik had vermoedelijk het hele chocola en snoep schap in m’n mandje gegooid. Soms heb je van die dagen. En in het kader van balans en upcoming feestjes/borrels/etentjes was het zelfbescherming om de supermarkt even over te slaan. Op m’n Uggs snel door de regen terug naar huis, dat van Birtat naar huis lopen (ietsje meer dan een hele kilometer..) was ook meteen mijn lichaamsbeweging voor de dag. Sorry sportschool, see you later.
Even de huisvrouw uithangen, niet dat ik ooit een succesvolle huisvrouw ga worden maar goed, achterstallig huishouden is ook huishouden. Ik wilde eigenlijk m’n bed verschonen, niet omdat ie smerig was (geen chocola op m’n dekbed, ook geen pindakaas.. ik boek vooruitgang jongens!) Ook niet omdat het ’tijd’ was. Maar gewoon omdat een vers opgemaakt bed zo mega lekker slaapt. Ik denk dat ik deze dag gewoon echt nodig had om bij te komen van alle dagen hiervoor… Want ik heb alleen even verse kussenslopen om m’n kussens gedaan. Unsuccessfuladulting 2.0 – ik weet het. Maar not a single fuck was given. Soms kan je het gewoon even niet opbrengen, vandaag was zo’n dag.
Een simpel broccoli courgette soepje gemaakt: -Ui fruiten in soeppan -Knoflookpoeder, peper en chilipoeder erbij naar smaak -Extra peper erbij, want I love pittig -broccoli en courgette in stukken snijden en erbij gooien -litertje gekookt water erover heen. -10 minuten doorkoken met twee bouillonblokjes.. -Hele zooitje in de blender voor een minuut en klaar. -Optioneel: uitgebakken spekjes of room in de soep.
Ja ik vond het zelf ook wonderbaarlijk dat ik de vrienden van thuisbezorgd niet heb laten komen… Maar misschien ligt het aan het feit dat de limited edition pizza van New York Pizza van vorige week zo smerig was dat ik even afgeknapt was. Een kaaspizza met onder andere camembert. En hij smaakte naar precies helemaal niks. Het leven zou pas echt compleet zijn als Olijfje de lekkerste chocolademousse van de wereld zou bezorgen. Maar er moet altijd wat te wensen blijven.
Maar goed twee grote kommen soep, een kop thee, en een paar shots neusspray later besloot ik dat ik deze dag gewoon beschouw als ‘klaar’. Netflix, zonder chocola. Doei. Maar we blijven lachen hoor.
Te leuk weer!!