Hallo meneer de Vries, Ook jij (ja, ik tutoyeer gewoon even) krijgt een open brief op liekeschrijft.
Zelf ingenomen stuk arrogantie dat je er bent. Armpje lekker nonchalant over de bank, knietjes over elkaar. “Hebben jullie ook altijd paniekaanvallen voor jullie hier op moeten jongens?” Aldus meneer de Vries met een semi-grijns in de studio van RTL Boulevard.
En daar ging het al he-le-maal mis. Je bent geen 16 jarige puber meneer de Vries, je zou verwachten dat jij ergens met je vele levensjaren ooit wel eens gehoord hebt van het feit dat als je ergens geen zak van af weet, je beter gewoon je nogal misplaatste grap voor je kan houden. Als je ervaring hebt, of kennis opgedaan uit boeken dan kan je meedoen met een discussie. Of je kan je wat nederiger opstellen en meepraten over iets maar er geen domme dingen over zeggen. Laat staan de boel openen met een kwetsende ‘grap’…
Ik heb geen kaas gegeten van scooters bijvoorbeeld. Ik haal het slot los, ik draai de sleutel om, knijp de rem in en druk op de elektrische start. Ik kan sturen, ik kan remmen en gas geven. Af en toe draai ik de tankdop open en that’s pretty much it. Als dat ding ineens niet start of rare geluiden maakt, dan moet ik daarmee naar een technische Theo zoals ik mijn scooterman met liefde noem. Hij heeft er verstand van, hij vertelt me wat er mis is, hoe dat gekomen is, en wat hij er aan gaat doen.
Jij hebt overduidelijk geen ervaring met of verstand van een burn out. En toch kom je met uitspraken als deze: “Als je 24 jaar bent en je hebt een burn out, zit je overduidelijk in het verkeerde vak!”
Gaat het even niet meneer de Vries? Kan je niet gewoon luisteren, informatie opdoen, leren..? Misschien moet je eens gaan praten met iemand met een burn out? Al betwijfel ik of er nog mensen met burn out zijn die niet jeukende vuistjes krijgen van die zelfingenomen houding in combinatie met de woordenkots die uit je mond komt.
Maar goed, je kan ook praten met de mensen in de omgeving van iemand met een burn out. Die kunnen je heel goed vertellen waarom jij de plank volledig misslaat en een Chinese muur voor je kop hebt. Bij mij ben je welkom. Ik wil wel met je praten, wedden dat als we uitgepraat zijn, dat nonchalante armpje over die bankleuning slapjes naast je empathie-loze lijf hangt?
Denk eens de vele kijkers van RTL Boulevard.-Misschien zitten ze wel thuis met een burn out voor de buis, wachten ze tot het -enigszins sociaal geaccepteerd- tijd is, dat ze weer naar bed ‘mogen’? Maar wat dacht je van de mensen in de studio van RTL Boulevard?-Misschien zat de visagiste die jou wat kleur op je smoelwerk heeft gepoederd wel tegen een burn out aan terwijl ze er zo superstralend uit zag. -Misschien staat de cameraman elke dag op met het lood in zijn schoenen omdat de dag zo fucking lang lijkt te zijn terwijl ie nog amper begonnen was?-Misschien was de vrouw van de catering vanmorgen niet verder gekomen dan tandenpoetsen en een kam door haar haren, omdat ze daar gewoon de kracht niet voor had? -Misschien was de eindverantwoordelijke over de decorstukken – dat bankje waar jij je kont in geparkeerd hebt – vanmiddag nog in paniek over iets waarvan jij denkt dat het compleet idioot is, je kan het je niet indenken. En toch, toch is het zo. En zij schaamt zich ervoor.-Misschien kwets je wel iemand waar je intens veel van houdt. Misschien is het wel helemaal geen ver van je bed show. -Misschien is een van je naaste wel on the edge van opgebrand, uitgeblust en helemaal leeg zijn, misschien is het wel die ene waar zelfs jij als stoere misdaadverslaggever stiekem tegen op kijkt.-Misschien kan een van je allerbeste vrienden binnenkort niet meer handelen wat hij normaal gesproken altijd zonder enige moeite aan leek te kunnen.-Misschien kost het een van je twee kinderen wel ontzettend veel moeite om normaal te doen tegen hun loved ones. -Misschien zeggen ze wel kwetsende dingen, misschien reageren ze gemeen, onterecht en aanvallend op dingen die ze zo helemaal niet bedoelen. -Misschien is het leuke meisje bij bakker waar jij je croissantje haalt, wel een uur onderweg naar haar werk terwijl het maar 20 minuten rijden is, niet door file, maar omdat ze onderweg langs de kant van de weg moet gaan staan omdat rijden met een paniekaanval niet gaat.
Dat waren zo een paar ‘misschiens’ -nee dat woord bestaat nee- Maar fuck it, ik maak er een woord van. Want misschien is het tijd om eens even om je heen te kijken. Je staat daar op je voetstuk een stoere vent te wezen. Je doet ook een boel goede dingen, dat zal ik zeer zeker niet ontkennen. Maar hier sla je de plank nog verder mis dan ik met honkbal vroeger op school deed. En geloof me, ik heb het balgevoel van een kikkererwt, dus dat is flink mis.
Peter, ga met je bakkes door het stof. Als je daarna eruit ziet als een stofnest ken ik nog wel twee lieve make up artists, die je misschien wel op willen knappen. Bied je excuses aan en verdwijn de komende tijd even uit beeld asjeblieft. Misschien kan je bij Sofian Boussaadia op de bank zitten, onze vrouw-minachtende rapper Boef. Aan hem schreef ik een paar dagen geleden deze brief Kunnen jullie gezellig samen nadenken over die domme uitspraken en domme gedachtegangen. Misschien kan Sofian nog iets van jou leren en stel jij je beter op en kom jij wel met een oprecht excuus.
Fijne dag Peter Rudolf de Vries. Ik hoop dat je een fijne kerst hebt gehad, en ik wens je een gelukkig en gezond 2018.
En dan hier een soort ps. Zit jij tegen een burn out aan, ben je letterlijk opgebrand, is het allemaal teveel of kan je je ‘normale’ leven niet handelen? Praat erover. Of dat nou is met je beste vriendin of met een professional, hou het NIET voor jezelf. Denk niet dat je je aanstelt en ookal denk je het wel, zet je asjeblieft over de angst van hulp vragen en praten heen. Er zijn mensen die geleerd hebben om je te helpen. Is de eerste hulpverlener of gesprekspartner geen match, zoek verder. Kom voor jezelf op en als dat niet lukt, laat iemand voor je opkomen. Je doet er toe. Hoe moeilijk het ook lijkt en is: ergens moet er iets veranderen. En verandering komt niet uit de lucht vallen.
