Jullie moeten me hier zien zitten met me pruillip. Prachtig hotel. De vogeltjes fluiten. De zee is doodstil.. Enorm bed op het balkon met zicht op die stille zee. In het hotel waar bestie S en ik zo gek op zijn. En zo vreselijk toe waren aan de rust en de zon. Even wat zaken los laten, zen worden en bijkomen. En natuurlijk de nodige gekkigheid en avonturen.
Maar vooral enorm toe aan de zon. En de zee. De zee heeft een magische werking op me en in combinatie met zon knap je daar toch flink van op als je dat gewoon echt even nodig hebt. 👻Als ze op het werk grappen met “Liek je ziet een beetje groen” of “Heb je weer liggen zonnen in de Ijtunnel” dan weet je dat je wel een zonnetje kan gebruiken. En dan had ik nog m’n lieve buurvrouw die vroeg of ik een beetje moe was. Terwijl ik net goed had uitgeslapen… En ik had zelfs makeup op! Nou ben ik gewoon een soort Sneeuwwitje, maar de laatste weken was het wel echt extreem.
Maar oké ik smeer me ook zo vaak in (laag, over laag, over laag…) dat ik helemaal begin te rullen halverwege een stranddag. Rullen? Ja, niet doen alsof je dat nog nooit hebt gehad (anders voel ik me de enige smeerlap): dat je over je huid wrijft en er allemaal van die ranzige rolletjes van je af komen. Meestal nog een smerig onbestemd kleurtje ook…🙄
Maar goed, zit ik dus. Met een pruillip. En zonder rolletjes, die heb ik er weer afgedoucht. No worries. Waarom dan die pruillip jij ontevreden kreng!? Nou omdat ik kwam voor de zon. De zon die besloot Nederland te veranderen in een tropisch broeinest waarbij iedereen al klagend genoot van het lekkere weer. Er moet natuurlijk altijd wat te klagen blijven. Diezelfde zon kwam hier elke ochtend vroeg tevoorschijn (of kwam helemaal niet) en besloot ook weer vroeg zijn koffers te pakken. Naar Nederland. De groeten. En dan kregen we wolken. En regen. En onweer. Of alles door elkaar.
El positivo als wij zijn trokken we alle mogelijke weer-apps tevoorschijn. De ene voorspelde onweer en de andere alleen maar regen. Dag in dag uit kwamen er weer beloftes over bloedhitte en volle zon. Dag in dag uit waren er een paar uurtjes bloedhitte (soms zelf helemaal niet) en daarna kwam familie Wolk weer de boel verzieken.
Scrollend door Facebook enzo zag ik jullie bootje varen, ijsjes eten, wegsmelten, konijnen en cavia’s koelen met bevroren flessen water, bruiner en bruiner worden, tropische fruitsalades eten op het strand, liters bier, wijn en mojito’s op emmerformaat, zwembadjes, bikini’s, zwembroeken, zonnebrillen, teenslippers, zweetoksels en klagende collega’s..
Zit je dan met je -steeds dikker wordende- reet in Turkije. Steeds dikker wordende reet? Ja, want we vreten ons hier door de wolken heen, we drinken de teleurstelling weg en we schreeuwen mee met slechte muziek. Die paar dansjes zetten weinig zoden aan de dijk. (Die baklava, schuimkoekjes, ontbijtjes 2.0, ijsjes en een half toetjesbuffet in onze holle kies zet wel wat vlees op de botten. )
Liefkozend noemen we die vakantie kilo’s gewoon meer om van te houden. Overigens ben ik ook in de vakantie actief in de gym. Heerlijkheid: spring in m’n sportkleding, 7 verdiepingen naar beneden en een hele minuut later sta ik al met de barbel in m’n nek. Ass to the grass en squatten. Ik doe braaf de oefeningen voor m’n knie. En werk mezelf ook op de crosstrainer nog even volledig in het zweet. Als je niet zweten kan in de zon, dan maar in de gym… Nog goed voor m’n ego ook want ik ben sterker dan 80 % van de kerels hier in de gym😂 en half Turkije skipped legday. Loop je dan met je opgepompte bovenlijf op satéprikkertjes.
Maar goed met die steeds dikker wordende reet zitten we gezellig te mopperen. Terwijl we dag in dag uit de ellende over het huis van S horen. De ene overstroming na de andere. Hoe ze blijft lachen ik heb geen idee.. Respect. Haar hele witte huis veranderd langzaam in een verrot zwembad vol water, met hier en daar een schaamhaar van de bovenbuurman die geen sjoege geeft om ook maar enige daadkrachtige actie te ondernemen voor een loodgieter/onstoppingsdienst of whatsoever. Ik denk dat ik de man eigenhandig een enkeltje naar de tandarts had geslagen. Des noods telepatisch… 10 x die kerel bellen, neemt hij niet op.. Sturen we hem een (keurige) SMS, krijgen we uuuuuren later een keer een slap antwoord, waarin hij beloftes doet waar hij zich vervolgens weer niet aan houdt..
Gelukkig is er ook een boel te lachen. Zo merkte ik tijdens wat zonnige uurtjes met een instant boze pruillip op: “Ik voel weer spetters verdomme” S die verblikt of verbloosd niet. Ze keek even naar m’n benen, rug en billen: “Dat klopt maar je bent gewoon weer ondergescheten door een vogel” Oke. Geen regen. Prima. Zo ver was het al. Ik werd dus letterlijk liever ondergescheten door een of andere vliegende rat dan dat ik regendruppels voelde. Ik was ook nog eens te beroerd om op te staan. “Oke.. Alweer.. Dat droogt vanzelf wel op dan denk ik” en stug nog maar even blijven liggen voor we het eraf spoelen… Terwijl we herinneringen ophalen van vorige vakantie in ons tweede huis rol ik bijna van het lachen door het restje vogelstront. Ook vorig jaar werd ik namelijk ondergescheten. “Ze hebben weer schijt aan je Liek” “Ja.. ongeciviliseerde kutvogel..”
Ook hebben wel al wat bikini drama’s gehad. Ik schreef in Dagverslag nummero 5 over m’n opruim aanval waarbij ik een bikini tegenkwam waarvan m’n hart het niet aankon hem weg te doen. Die ene waarvan ik overtuigd was dat m’n derrière niet meer zonder slag of stoot in het broekje zou passen… Ik heb dat kreng dus meegesleept naar Wolkenland. Vol goede moed besloot ik hem aan te trekken. Jawel. Ik paste er nog in. Vond ik zelf. S dacht er ietsje anders over.. “Ik weet niet of dit nou wel een van je betere ideeën is.. Je puilt een beetje uit” Subtiel weer. Eigenwijs als ik ben zei ik “Heus wel, hij stond me vroeger echt wel heel mooi” Daar is overigens geen woord aan gelogen want zelfs door wildvreemden werd me gevraagd waar die bikini vandaan kwam. Dat was vroeger. De waarheid was dat ik bijna net zo goed in een goedkope striptent naast een afgelegen snelweg in een paal had kunnen gaan hangen. De hele dag trekken en proppen.. Die ooit zo mooie bikini was had zijn beste tijd en elastiek gehad.. En toen ik probeerde vanuit het zwembad als een Baywatch babe uit het water te komen wees S me even subtiel op het feit dat ze zo ongeveer m’n baarmoeder in kon kijken… Prettig wel zo’n bikini waar je geen afstand van kan doen maar die gewoon zijn beste tijd gehad heeft. En om nou te zeggen dat ik een gebrek aan bikini’s heb.. Neen. S die een bikini gekocht had waarbij we ongeveer een kwartier bezig waren alle bandjes en tierelantijntjes vast te maken op de goede plek.. Om vervolgens een mopperende S te horen: “Shit.. Ik moet me nog insmeren.. dit zwarte wurgseks ding moet even uit anders zit ie helemaal onder de witte smurrie” Ik met mijn 24 / 7 fucked up brein lag alweer gevouwen.. Ja mannen, jullie hebben het maar makkelijk. Op de mannengriep na dan uiteraard. En een odol, lijkt me ook wel eens problematisch trouwens.
Ruzie bij het zwembad omdat een of andere heks een van de katten probeerde te slaan met haar boek…. Wrong thinking heks. Je ligt schuin tegenover twee dierenliefhebbers in hart en nieren. In alle talen (just in case, je weet het nooit in Turkije) hebben we haar even zeer onsubtiel verteld wat we over haar dachten. Als je met je boek wilt slaan, try hit me!
Op een van de dagen dat het weer echt nog vernederender voelde dan het ijskoude water om je anus mee schoon te wassen uit het ingebouwde bidet in de Turkse toiletten vertrokken we naar de stad. De taxichauffeur pleurde ons ergens eruit en was al weg voor we iets konden vragen. Niet dat dat zin had want die klojo sprak nog minder Engels dan een dooie onweersvlieg. (gadverdamme wat vind ik die krengen smerig trouwens!) Onderweg belde hij doodleuk even zijn vrouw en gaf haar aan de telefoon. Ik moest maar even precies vertellen waar we zijn moesten… Stonden we dan. In de regen. In een korte broek en shirt en S in een jurk. Geweldig wel. Maar goed, het stopte gelukkig met regenen en ik liep al een uur te verkondigen dat het toch echt wel lunchtijd was. S weet dat ik levensgevaarlijk ben als ik honger heb. Dus er werd even goed gegeten. (Dat ijskoude anusvernederende water hadden we overigens later die avond nog nodig, gezien de hoeveelheid hete pepers die we liefkozend “Turkse verrassingspepers” noemen… Stoer kijken en dooreten is het motto🤣) Toen we bijna met grof geweld een moskee (open voor publiek) werden uitgegooid en in een naar lijk stinkende tapijtwinkel waren beland besloten we maar weer de andere kant op te gaan. Daar gebeurde voor onze neus een naar ongeluk. Een meisje zat romantisch achterop de fiets bij een jongen. Samen sloegen ze iets minder romantisch met een rotvaart over de kop. De jongen had wonder boven wonder niets. Het meisje was compleet overstuur, miste een voortand, had een scheur in haar neus en bloedde flink. Wij verleende toeristisch eerste hulp met flesjes water, en troostende woorden enzo. Opsteker van de dag: Je kan beter een ambulance bellen in Nederland. Daar duurt het wachten toch ietsje minder lang. Opsteker nummer 2: In Amsterdam ben je als je bij een ongeluk iets van sieraden ofzo verliest het kwijt. Stelletje lijkenpikkers. In Turkije is iedereen veel betrokkener en worden je sieraden gewoon netjes in je tas gestopt. En nee die tas wordt niet gejat.
Wij gingen verder met wandelen, shoppen en hopen op zon. We hadden in ieder geval een goede daad verricht.
Over wandelen gesproken.. Toen het weer eens dichtgetrokken was besloten we een stuk te gaan wandelen. Het begon al snel te onweren en regenen en we schuilden in een of ander hokje met “Wifi zone” geen wifi overigens, wel binnen een paar tellen een groepje plaatselijk dronken en stoned tuig. Kunnen we hebben. Als je je telefoon in je hand hebt kunnen ze hem in ieder geval niet zakkenrollen zullen we maar zeggen.. Verzopen kwamen we weer terug bij het hotel.
Inmiddels is m’n blog al flink lang en m’n buik flink leeg. Dus het is tijd om even de sportschool in te duiken en daarna te ontbijten. Wat je hebt moet je onderhouden zeg ik altijd. En van eten word ik blij. En van sporten ook. Ik ben dus naar de gym, en vreten. En vermoedelijk straks weer shoppen want er wordt onweer voorspeld. YES! Comfortfood, gymtherapy en shoppingtherapy. En stug blijven lachen. Wie doet ons een zonnebank kaartje kado? Of in het kader van de gezondheid beter een fles zelfbruiner. Of een reep Tony. Mag uiteraard ook. Of misschien beter een bos worteltjes….
Ps. Mocht ik overkomen als een verwend kreng: Beter verwend dan verwaarloosd.
Nog maar een keer liefs vanuit Turkije!
