🍰🍹🍫Mochten jullie nog een excuus zoeken voor een taartje, (een) borrel(s), of een reep Tony:Het is een half jaar geleden dat ik liekeschrijft.amsterdam ‘gekocht’ heb en begon met bloggen! Het duurde allemaal even maar goed. Het was dan ook bijna een “Proces” te noemen
Ik hou mijn hele leven al van lezen en van schrijven. Zoals je kan lezen in het stukje “Wie schrijft er?” heb ik vroeger best lang een blog gehad. Het schrijven zonder me ergens beperkt in te voelen vond ik heerlijk. Ik schreef dan wel geen diepgaande dingen maar ik voelde me nooit beperkt. Nooit dacht ik “Kan dit wel?” of “Is dit wel leuk om te lezen?” of soortgelijke zaken. I just did not gave a shit. Ik schreef wat ik wilde. En de foto’s daarbij waren echt van superslechte kwaliteit maar ik vond het leuk! Nou is de mening van anderen in het geval van een blog natuurlijk niet geheel onbelangrijk. Want als ik schrijf over iets wat jullie het klikken op de link en het lezen niet waard vinden dan zie ik in de statistieken dat jullie er geen hol aan vinden. Natuurlijk vind iedere lezer iets anders leuk om te lezen maar goed je wilt natuurlijk wel een beetje ‘gelezen’ worden als je blogt. Als je dit leest, ben je dus niet bij regel 3 afgehaakt en kan ik oprecht zeggen: dankjewel dat je meeleest!🖤
Toen ik zelf na best wat jaren stopte met bloggen, bleef het schrijven ‘hangen’, ik schreef stukjes, soms iets wat ik aan anderen liet lezen. Vaak ook niet, dan schreef ik gewoon voor mezelf.. Verdriet of frustraties schreef ik weg (ik schreef en drukte op delete – hele documentje weg- raar maar het helpt!). Maar ook over blije dingen. Ik schreef soms stukjes over het werk (wie weet ga ik er ooit nog wat mee doen) Ik begon weer een blog. Een besloten blog. Schrijven met een ‘slotje’. Het werkte niet voor me. Ik stopte er weer vrij snel mee. Maar ik bleef schrijven. Ik schreef af al en toe op Feestboek wat frustratie van me af. Of ik schreef over zaken waar ik dankbaar voor was. Of gewoon blije stukjes. Met een sarcastisch sausje en wat humor. Naar aanleiding daarvan en los geschreven stukjes die ik aan sommige mensen liet lezen kwam er steeds vaker de opmerking: “Liek je moet een blog beginnen” .. Ik durfde niet. M’n “Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan” motto ging niet op. Ik had het al wel gedaan, maar dat was ’toen’…
Ik had geen idee of ik het wel echt wilde. Ik had geen idee over wat ik dan moest bloggen. Ik heb nergens echt verstand van en weinig kennis te delen. Ik heb geen bijzonder leven waarvan je allerlei dingen heb die je makkelijk (en wil – ook niet geheel onbelangrijk) delen. Ik heb nog altijd nul verstand van de technische kant met betrekking tot design en foto’s enzo achter een blog. En de d en de t zijn ook nog niet m’n beste vriendjes. Ik geloofde niet in mijn eigen kunnen. Niet sterk genoeg in ieder geval. En zo bleef het heel lang bij een ‘idee’ en willen maar actie ondernemen: ho maar. Ik zag teveel redenen om het niet te doen.
En: ik had een paar keer negatief commentaar gehad van iemand die, toen ik met het idee rondliep weer écht te gaan bloggen, belangrijk voor me was. Diegene vond bloggen aanstellerij en aandacht vragen… (Ik weet dat je stilletjes meeleest en je mening bijgesteld hebt maar zoveel invloed hadden je onnodige woorden en je zure, harde commentaar!) Zo weinig als meningen me meestal doen, zo hard kwam dat commentaar binnen. Net genoeg om m’n eigen twijfels en onzekerheid erover aan te vullen en het dus niet te doen. Gelukkig waren daar m’n vriendinnetjes, lieve collega’s en maatjes. Maatje K. die zelf een blog heeft en altijd m’n geschreven stukjes las zei over and over again: “Ga nou bloggen Liek” Lief vriendinnetje E. bleef ook aandringen.. En soms is dat schijnbaar wat nodig is. Toen kwam er ook ineens de mogelijkheid van .amsterdam in plaats van .nl of .com enzo… Dat was de druppel: toen maakte ik maatje K. begin 2016de belofte: Voor eind 2016 heb ik een .amsterdam blog! Break the rules but keep your promise. En oh wat ben ik blij dat ik me aan die belofte gehouden heb. M’n blog bestaat een half jaar. En ook al is dat een mijlpaal van helemaal niets, ik ben er intens gelukkig mee.
Mijn les voor mezelf: Just do it. Je vind er vanzelf wel een weg in. Ik wil nu m’n site ietsje professioneler maken kwa uitstraling (niet kwa inhoud.. sorryyyy) Dat, en gewoon lekker blijven bloggen in 2017. Dat zijn m’n blog ‘goals’ voor 2017. De lat niet te hoog leggen om het zo maar te zeggen.
Mijn les voor anderen: Motiveer iemand te doen wat hij of zij graag wil. Dat stomme commentaar over aandacht vragen en aanstellerij was voor mij nét genoeg het niet te doen.. Terwijl ik het hartstikke leuk vind! Wees niet die zuurpruim, misgunner of negatieveling. Als je ziet hoe blij iets iemand maakt, trek diegene over de streep. Positieve feedback. Als je echt een reden hebt dat iemand iets niet/anders moet doen motiveer die reden dan goed.
(en nee ik ben niet heilig in m’n feedback geven, maar iemand motiveren de beste versie van zichzelf te zijn, in zichzelf te geloven en te doen waar iemand gelukkig en blij van wordt is wel altijd waar ik in geloof en dus ook probeer te motiveren in de mensen om me heen.)
Nog een minitipje: Download de app: Little Memory, en schrijf er elke dag iets leuks in. Of iets wat je niet wilt vergeten. Ik gebruik hem al zo lang dat ik inmiddels bij de dagelijkse terugblik herinneringen zie van ruim een jaar geleden.
Doe-het-niet- tip: Download GEEN Farm Story 2. DOE. HET. NIET.
Vraag: Heb je dingen die je graag op m’n blog zou willen lezen, idee’tjes. Tips (niet voor verslavende boerderijspelletjes aub..) of tops. LET ME KNOW!
Dan ga ik nu m’n laptop dicht gooien, en morgenochtend op vakantie. Omdat het kan!✈️
