Elk nadeel heb zijn voordeel. Zelfs als niet-voetbalfanaat kan ik Johan’s uitspraken waarderen.Meesterlijk ook vind ik de: “Je gaat het pas zien als je het doorhebt” en de “Je moet schieten anders kun je niet scoren”
En dan is er nog een die me aan bestie S doet denken. “Hun verdediging was net geitenkaas” S haalt ook altijd alles door elkaar (van spreekwoorden tot namen) en dan ‘dr neus in de lucht en “Je snapt me heus wel” Fantastisch. Zo zei S net nog over de telefoon over iemand “Ik bekijk haar nu met andere oren…” Het bleef even stil, ik moest even keihard lachen en toen kwam haar uitleg “Ja je weet gewoon niet meer wat waar is en wat niet..” Ik wist allang wat ze bedoelde, maar oh lord al die door elkaar gehaalde en idiote uitspraken ik zou ze eigenlijk allemaal op moeten schrijven en er een aparte blog over moeten maken.
Goed, terug naar waar ik over wilde gaan bloggen. Ik lig al drie dagen gestrekt in bed. Godverdorie. Maar elk nadeel heb zijn voordeel want oh oh wat heb ik gelachen net in de supermarkt terwijl ik zelf eigenlijk ‘lijdend voorwerp’ was. Picture this: Ik had mezelf in een joggingbroek gehesen. BH is overrated en gelukkig zit ik nog in de potloodtestcategorie waarbij ‘het nog kan’. (potloodtest, ik weet niet wat eruit komt als je het door Google gooit maar je kan het proberen..). Bh loos, joggingbroek en grote sweater. En uiteraard makeuploos maar wel een zonnebril op want ookal is de hoofdpijn inmiddels wel te doen en de zon pleitos, ik vind het fijner met zonnebril op. Zo sjok ik door de Appie Heijn. Ik zie allemaal lekkere dingen waar ik trek in heb. Goed teken, m’n eetlust is weer terug. Ik strek m’n arm al uit naar de Tony. Maar herinner mezelf aan het feit waar ik vanmorgen tegen bestie C liep te klagen. IK PROEF NIKS. En voor een vreetzak like me is dat echt zoals C goed uitdrukte: Barbaars. Never mind, een beetje gefrustreerd loop ik maar terug naar de groente en fruit afdeling. Verse worteltjes, een stuk gember, citroenen, bananen, achterlijk dure blauwe bessen. Appels, rauwe bietjes en sinaasappels heb ik nog in huis en dit is ongeveer de basis voorraad aan fruit en groente voor in m’n kwark en in m’n sapjes. Als ik toch de chocola niet proef dan pomp ik mezelf maar vol met vitamientjes enzo. (Oké, toen ik al bijna bij de kassa was ben ik als een echte zwakkeling terug gerend voor een zak van Venco. Er stond ‘Nieuw’ op…Dus ik had hem nodig vond ik. Gezwicht. Again.)
Ik haal m’n neus op en druk m’n zonnebril nog even op m’n neus. Stoer kijken en doorlopen Liek! Ondertussen word ik vreemd aangekeken door twee jonge meiden. Jong als in 14 a 16.. Maar: met de makeupskills van tegenwoordig weet je het niet dus misschien waren ze wel 12. Ik geef geen garanties. (En geen pedopassen. Sorry. ) Ik hoor de ene zeggen: “Zo die heeft ook ‘dr beste tijd gehad” de ander geeft ‘dr een duw en: “Shhht ze is echt niet doof hoor!” Giebelend staan ze naast het babyvoedingpad..
De brutaliteit. Ik vraag me af of ik er echt zo vreselijk uitzie..(niet in de spiegel gekeken…) Ik gok van wel. Maar ik voel me niet beledigd, en ook al gaat het bijna gegarandeerd over mij, ik voel me niet eens aangesproken en ik voel zelfs de drang niet even wat onaardigs terug te zeggen. Het boodschappenmandje van die meiden: blikjes huismerk energydrank, een grote zak gele m&m’s (in de bonus ook nog die krengen…) en huismerk witte chocola met van die gepofte rijst. Het water loopt me in m’n mond. En het snot uit m’n neus maar oké, dat had ik op zich niet hoeven delen met jullie. Doe ik wel, zo ben ik. Ik haal m’n neus op terwijl ik naar die meiden kijk. Geschrokken lopen ze door. Het lijkt alsof ze bang voor me zijn. Maar misschien was het een soort van walging. Of walging in combinatie met angst voor besmetting. We zullen het nooit weten.
De hoofdpijn verteld me dat het tijd is naar de kassa te lopen. Oh ik heb nog rijstwafels en kwark nodig. Snelsnel, en ik sta in de veel te lange kassarij. Waarom doet verdomme iedereen op dit tijdstip boodschappen? Moeten jullie niet werken ofzo? Een van de meiden van de Appie herkent me. Ik heb zelf jaaaaaren geleden bij deze Appie gewerkt en ken er bijna niemand meer. Deze werkte er niet toen ik er werkte maar toch ‘kent’ ze me: “Wat is er met je? Jemig wat zie je er uit lieverd” De complimenten vliegen me om de oren: “Heb je zo’n hoofdpijn schatje dat je je zonnebril op hebt?” “Je ziet wel witjes schat” “Kon er niemand boodschappen voor je doen?” “Je moet kippensoep eten lieverd niet al dat fruit enzo dat is niet goed voor je buikje” “Heb je wel paracetamol genomen? dat werkt ook tegen koorts enzo he!”
“Ik heb geen koorts.. niet meer tenminste” weet ik nog net uit te brengen.. Ze trekt m’n mandje uit m’n handen en loopt naar de service balie, ik hobbel achter ‘dr aan. Ze scant als een robot supersnel al m’n spulletjes. Ik pin contactloos en krijg nog een complimentje: “Snel je bed in jij lieverd, ik ga je niet zoenen maar dikke kus en tot snel!”
HA! Die twee 12, 14 of 16 jarigen staan nog in de rij. Met M&M’s.. en witte chocola met gepofte rijst.
