Ik schrijft dit, liggend in bed. Het bed wat ik mag delen met wie ik wil. Dat mag hier in ons mooie Nederland namelijk gewoon. Net als hand in hand lopen met wie ik wil.In over de 70 landen wereldwijd is het verboden om jezelf te zijn / uiten als je niet hetero bent. Niet hier in Nederland. Hier mag je precies zijn wie je bent. Je mag je zelfs laten opereren om te wórden wie je bent. Wat veel grondrechten betreft kunnen er een boel landen van ons leren. Maar goed, de realiteit is anders.
Afgelopen zondag op 2 april TWEEDUIZENDZEVENTIEN liepen Jasper en Ronnie na het stappen hand in hand naar huis en werden zij eerst belaagd en vervolgens zwaar mishandeld. In het Facebook bericht wat Jasper schreef was al duidelijk dat ze alleen hand in hand lopen als ze alleen zijn. Ze zeiden later nog “Het was donker ’s nachts we voelden ons veilig” Dat breekt mijn hart meteen al, TWEEDUIZENDFUCKINGZEVENTIEN en twee mannen durven alleen hand in hand te lopen als ze bijna onzichtbaar zijn voor de maatschappij. Maar schijnbaar zijn wij hier in ons prachtige tolerante landje toch niet allemaal tolerant genoeg om twee mannen hand in hand te laten lopen zonder met een betonschaar een van de heren de tanden uit de mond te slaan. Wat voor Jasper en Ronnie een gezellige avond was eindigde in een ware nachtmerrie. Een regelrechte hatecrime. Homo gerelateerd geweld.
Fijne 16 en 14 jarige pareltjes van deze maatschappij, waarom was dit grove geweld nodig? Wat doen jullie überhaupt met een betonschaar? Het eerst wat ik denk is: Op weg om fietsen te stelen. Wat moet je anders met een betonschaar in de voor nachtrust bestemde tijd? Maar goed dat is een vooroordeel want wie weet gingen jullie wel oefenen voor bij de brandweer te solliciteren. Die gebruiken de betonschaar als werktuig. Verder heeft er niemand midden in de nacht iets te doen met een betonschaar. Behalve jullie dus. Wat dachten jullie toen jullie deze mannen zagen lopen?
“Gadverdomme twee nichten laten we ze even pesten” of was het “Hahaha kijk die homo’s lopen we gaan die mietjes even een pak slaag geven.” of meer iets als “We gaan die smerige pussies even laten zien wie er de baas is”
Dat is grof Liek. Ja klopt want milder zal het niet geweest zijn. Bovenstaand -of nog grover- is ongeveer de gedachtegang van het tuig wat Jasper en Ronnie hebben mishandeld. Het wordt hardop gezegd. Ik weet dat er nog veel te veel mensen zo denken over alles wat niet binnen hun vrij beperkte referentiekadertje past.
Iedereen die anders is dan hetero is ziek. Het mag niet van je geloof. Het is vies. Het is niet zoals het hoort. Je moet maar gewoon normaal doen. En je moet vooral niet openbaar je genegenheid tonen.
Dat er nog veel mensen zo denken (gelukkig handelen velen er niet naar) vind ik erg jammer. Het is de reden dat ik op het werk met het keycard van Roze in Blauw goed zichtbaar rondloop. Om het gesprek aan te gaan. Omdat je met praten begrip kan kweken. Niet dat ik vind dat er met dit 14 en 16 jarige tuig nog gepraat hoeft te worden. Ik vind dat die betonschaar daar gepropt mag worden waar de zon niet schijnt. En dan bedoel ik niet in de gereedschapskist van de brandweer.
Waarom, 16 en 14 jarig tuig, zijn jullie niet op Jasper en Ronnie afgestapt om een babbeltje te maken? Waarom moesten jullie precies bevestigen waar ze al bang voor waren? Was het de groepsdruk? Was er een van jullie met een grote smoel die dit stoere plan in een opwelling bedacht en is de rest als een stel schaapjes gevolgd? Hadden jullie werkelijk niets beters te doen? Misschien had een goed gesprek wel iets van het onbegrip, de walging, misschien wel angst of ongeloof weggenomen. De kaakchirurg knapt hopelijk de tanden van Ronnie weer hartstikke mooi op, Honderdduizend keer mooier dan het zwarte karakter en geweten wat jullie hebben. Voor eeuwig in karmapunten in de min… En, sorry lieve E, ik gooi hem er gewoon weer uit ondanks beloofd het nooit meer iemand te wensen: Ik gun jullie chronische jeuk. En voor een van de daders die nu ook aangifte gaat doen: Sla jezelf! Ga je schamen, diep. Ergens in een donker hoekje.
Lieve, stoere en sterke Jasper en Ronnie: Nooit zullen we het accepteren wat er gebeurd is. Nooit zal de haat winnen van de liefde. En nooit zullen we stoppen met strijden om het tuig wat zich in tweeduizendzeventien nog bezig houdt met hatecrimes van straat te trekken.
Ik hoop dat er ooit een dag komt dat homo ontmoetingsplaatsen niet meer nodig zijn, omdat niemand meer ’the urge’ voelt zich te verstoppen (welke reden dat ook hebben mag). Dat liefde gewoon liefde mag zijn. Alle soorten liefde. Of lust gewoon lust. Ongeacht of er piemels of poezen of allebei aan te pas komen. Dat niemand nageroepen word, dat niemand mishandeld, beledigd of bejaagd wordt omdat hij of zij is wie hij of zij is.
Niet alleen in het donker en ongezien. Niet alleen tijdens de Gayparade. Hand in hand. Love is love. Altijd en overal.
