#Dagverslag5

2 april, geen kikker meer in m’n bil. Heerlijk uitgeslapen en wakker worden met het geknor van m’n harige kind in m’n oor. Snorharen, natte neus tegen m’n wang… “Jaa Munk ik bén wakker..”  Het geknor gaat verder, meneer heeft honger. Niet in de brokjes die er altijd staan, maar in een blikje Gourmet mousse. Met zalm smaak. Want -jawel- de harige prins hier op 4 hoog stelt eisen aan zijn zijn vreten…Ik trek te enthousiast gordijnen open. Het glas water wat ik vannacht maar half heb opgedronken (en half op de vensterbank gezet heb met m’n suffe kop) valt op de grond. Ik godver even de boel bij elkaar en ben blij dat het maar water was, en bedenk me dat dit een van de redenen is dat ik altijd uit flesjes drink.  En nee ik zou graag zeggen dat het ligt aan het feit dat ik net wakker ben.. Maar jammer genoeg ben ik toch gewoon een soort van chronisch onhandig.  Net zoiets als chronisch verkouden. Maar dan anders. Ik dweil het water op, geef het knorrende ongeduldige monster zijn zin, maak een eiwitshake en knaag een banaan op..

Het is tijd om weer hard te lopen. Na maanden lang trainen om m’n knie zo sterk en stabiel mogelijk te krijgen is het nu weer tijd om het normale sportregime weer op te pakken. En met lekker weer is hardlopen buiten nou eenmaal lekkerder dan (tussen het tuig) zweten in de gym. Vol goede moed pers ik mezelf in m’n vrolijke sportkleding (legging is uit New York van Victoria Secret de Knock Out lijn.. Superfijn, mocht je ooit de kans krijgen: Shoppen die handel!).Ik zoek een geschikte Spotify hardloop playlist en open m’n Strava hardloop app.  Ook de iwatch moet wel weten dat ik hardloop anders tellen de kilometers niet mee voor het aantal actieve minuten vandaag. Zou zonde zijn. (Ja, dubbel op, maar agh..) Na 3 kilometer hou ik een water break en doe 4 setjes van 10 pushups, 15 tricepdips en 20 situps. Ik WhatsApp bestie S. dat ik onderweg gewoon alweer twee keer ben lastiggevallen door tuig wat niets beters te doen heeft..   Vorige week werd ik door een stel van 40 uitgescholden voor hoer toen ik m’n trui uittrok en was ik zo flabbergasted dat ik niet eens teruggescholden had. Deze keer was ik in een zonnig humeur en ging het ongeveer zo:

Tuigjong 1: “Je rent als een paard met je dikke reet” Ik: “Jij lijkt op je lelijke moeder” Tuigjong 2: “Hiiiihahahahahaaaa”. (soort lachend paarden geluid)

Het andere tuigfiguur met een wat gebrekkige opvoeding heb ik met een enorme neppe glimlach zonnestraaltje genoemd en een fijne dag gewenst. Best netjes al zeg ik het zelf. De 5 kilometer heb ik keurig afgemaakt. Vorige week rende ik hem met een snelheid van (een hele seconde onder de) 5 minuten per kilometer. Vandaag was het resultaat een stuk langzamer, maar agh.. I still did beat everyone on the couch.  Bezweet en met meer gelijkenissen met een tomaat dan met een paard liep ik gezellig de Turkse winkel binnen om wat fruit halen. Superlief: ik kreeg een stuk watermeloen gratis mee met de woorden: “Je moet deze ook echt proeven, super dorstlessend”  Hoe lief is dat. Thuis meteen een stuk gegeten al slurpend en slobberend met bestie S bellen.

(“Wat eet je nu weer vreetzak” “Watermeloen” “Oh.. oke, dat mag jij!” )

Gezellig verder bellend sprong ik onder de douche (Ja zo gek zijn wij.. telefoon op speaker en doorbellen haha). Het zonnetje schijnt en nadat S een week ziek thuis was geweest en ik een week gewerkt was het tijd om lekker terrasje te pakken en te lunchen. Zo gezegd zo gedaan. Zonnebril op en gaan met die banaan.

Na de nodige zonnestralen met een vol buikje en een neus vol sproeten weer naar huis.  Mezelf naar vier hoog gesleept en de gangkast propvol schoenen en andere zooi sprong weer ongevraagd open. Zuchtend keek ik naar de zooi in de kast. Tijd om actie te ondernemen. Voorjaarsschoonmaak in je gangtroepkast.  Binnen 15 minuten stonden er twee volle bigshoppers en twee plastic tassen vol schoenen die ik nooit meer draag, tassen waarvan ik niet snap dat ik ze ooit gekocht heb en een tas met kleding uit het jaar mottenbal.  Ik viste uit die tas kleding nog een bikini waar ik ooit hard voor gespaard had. M’n hart kon het niet aan die weg te doen. M’n kont past er al jaren niet meer in maar goed daar hebben we het niet over.. Voor ik me bedacht bracht ik de boel naar beneden. Ik kwam m’n lieve oude buurvrouw tegen die vroeg vol schrik of ik ging verhuizen… “Nee buuf even wat zooi opgeruimd. Ik kreeg last van lenteopruiming, en gezien ik dat eigenlijk nooit heb maak ik er maar even gebruik van”  “Oh kind wat goed van jou, ik ben blij dat je niet gaat verhuizen! Maar wegdoen van spulletjes ben ik nooit goed in geweest. Knap hoor van jou”  Ik steek haar compliment in m’n zak, want oh jongens ik vind het moeilijk om dingen weg te doen. Ik ben ALS ik het doe altijd erg drastisch in een overenthousiaste opruimwoede (waar ik dan gebruik van maak) en ben bang spijt te krijgen. We kletsen even verder en zij vist nog een donkerblauwe handtas uit m’n opgeruimde spulletjes. Die stond mooi bij haar nieuwe donkerblauwe riem. Zij blij, ik blij.

De moestuintjes van Albert Heijn doe ik ook gewoon weer  tegen beter weten in aan mee. Groene vingers, ik geef nooit op. Aanrecht vol aarde en smerige nagels, dus die voorzien we meteen van een vers laagje lak.

De vogeltjes zijn enthousiast, ik hoop zo dat dit lekkere weer blijft en de zomer snel komt. Tijd om die kast op de gang weer te vullen met heel veel leuke sneakers, slippertjes en andere zaken die ik uiteraard keihard niet nodig heb.  Het eerste kersverse paar Adidasjes is al onderweg!