Gistermorgen werd ik wakker met een half elftal plantsoenbeheerders in het mini oerwoud voor de deur. Vanaf 07.30 uur waren ze bezig van het oerwoud weer een toonbaar plantsoentje te maken. Er kwam
van alles tevoorschijn.. (een gejatte fiets en de restjes van een tentje iemand?) en ik vluchtte met bestie S m’n huis uit toen ik de herrie niet meer trok en uitslapen toch al kansloos was. Zonnetje scheen dus na een ontbijtje vlogen we het terras op. Ondanks dat we onze jas aan moesten houden en je eigenlijk midden op de Bos en Lommerweg zit was het heerlijk. Eind van de middag deed ik thuis maar weer wat huishoudelijke zaken, want die verrekte kabouters doen het nog steeds niet.. (en ook m’n kat is de aardsluie arrogantie himself..) en sprong ik in m’n sportkleding..
Oke, echt van harte springen was het niet, want een dagje luieren is vermoeiend en de bank riep me. Maar goed, m’n innerwannebefitgirl won. Ik nam een paar happen pindakaas. Spoelde de kleverige goodness weg met een halve dosis pre-workout. (Een halve dosis omdat ik na best wat jaren krachttraining nog altijd een pre-workout schijterd ben..)
Eenmaal in de gym stap ik op de crosstrainer. Tijd om op bergbeklimmodus een half uur dood te gaan. Ik zocht een geschikte playlist om het komende half uur (en drie zware kilometers omhoog de berg op) mee te overleven. Ik ben amper 5 minuten onderweg de crosstrainberg op, en met een schreeuwende Marilyn Manson in m’n oren spot ik ‘dr:
Een prachtige brunette, jaar of 25, bos onwillige krullen in een rommelige knot, een zonnig geel shirt en een zwarte sportlegging met afgetrapte gympies eronder.. Op een zit-hometrainer. Een hometrainer maar dan met stoeltje. Lekker fietsen met een rugleuning. Ze zag er bezweet uit, alsof ze op de hometrainer aan het uitzweten was van een vorige intense workout. In ‘dr ene hand een telefoon, volgens mij scrollend door Spotify.. en in ‘dr andere hand:
EEN TWIX
En ja dat moet met dikgedrukte, schuine, onderstreepte hoofdletters. Want deze brunette is mijn nieuwe superheld. Of ware liefde. Wie weet. Ze zit gewoon een Twix te eten in de sportschool, op een hometrainer. Ik ben benieuwd welke muziek ze in ‘dr oren heeft… Als het een teringherrie-sport-playlist is trouw ik met ‘dr denk ik. Binnen no time heeft ze de Twix weggewerkt en fietst ze verder alsof er nooit iets gebeurd is. Ik gooi er een appje uit naar bestie S. En een in m’n besties groepsapp. Dit feit moet gedeeld worden. Af en toe zie je in de gym wel eens iemand een eiwitreep wegknagen, of soms een banaan. Maar een Twix. Wat een heldin! Ik durfde niet stiekem een foto van ‘dr te maken. En als ik het wel gedaan had had ik hem niet bij deze blog gepost (ik heb nog wel een beetje fatsoen.. heus!)
Maar goed ik heb me dus een half uur de pestpleuris gezweet op de crosstrainer. Die bergbeklimmodus (elke anderhalve minuut twee niveau’s omhoog) sloopt me. Tijd om mezelf nog verder te slopen op de hometrainer. Terwijl het zweet van me afdruppelt en ik het bewijs hiervan trots doorstuur naar bestie S begon ik met het schrijven van dit blogje..
Op een of andere manier gaan cardio minuten altijd net zo fucking langzaam.. En de tijd gaat veel sneller als ik blog. En nee bloggen op een iPhone scherm is niet ideaal, maar het doodt de tijd en in combinatie met wat lekkere muziek heb ik er al gauw weer 15 kilometer opzitten. Met vers geschrapte worteltjes en reepjes paprika met pikante hummus dip maak ik deze blog af. En ja ik heb veel meer zin in een reep Tony. Of Milka Oreo paaseitjes (want alles in paaseivorm is extra lekker) Maar compenseren moet ook gebeuren.
Alvast fijn weekend iedereen. Of als je net als ik gewoon moet werken: Werkze!
