Over wraak(plannen) en karma(punten) EN over vergeven.

Heeft er iemand van jullie wel eens godsgruwelijk hard wraak genomen? Echt iets waarvan je weet dat het puur slecht is. Maar diegene verdiende het zo enorm dat het je niets kon schelen hoe ziek/gemeen/verwoestend je wraak was?Vast wel. Ik in ieder geval wel. Ik heb zelfs wraak genomen, maar dat diegene waar de wraak tegen gericht is er nog niet vanaf weet. Ha-ha Liek, goed verhaal maar wat heb je aan wraak als het slachtoffer zich nog geen slachtoffer voelt?  Nou, ik wacht gewoon op het goeie moment om het voor zijn voeten te gooien…  Het moment dat het écht kut gaat voelen? Jup. Compleet gestoord? Jup. Heb ik spijt van dat ik deze wraak dus “achter de hand” heb voor het juiste moment? Nee eigenlijk niet.  Maar zal ik het opnieuw doen. Ook niet.

Niet? Nee. Ik heb dus geleerd dat wraak niets of nauwelijks iets goedmaakt. Heeft iemand je pijn gedaan? Wil je hem of haar met een stoel voor zijn of haar harses meppen? Zijn of haar leven verwoesten?  Let it go is het nieuwe wraak nemen.

Ik hád een vriendinnetje en bijna alles in haar leven bleek een leugen. We hebben onwijs veel gezellige dagen en middagen gehad. Maar bleek dat ik ‘gebruikt’ werd.. En niet alleen ik overigens. Haar leven bestond uit misbruik maken van anderen, leugens.. Op slinkse wijze manipulatief gedrag vertonen. Zo uitgenast (waarom zet mijn computer een rood streepje onder het woord? Is uitgenast geen woord?!) dat je niet eens door hebt dat je gemanipuleerd werd. En toen ze bepaalde dingen die eigenlijk heel normaal zijn in een echte vriendschap niet normaal vond, en deze snikkend vol drama op tafel gooide alsof het onze schuld was, voelde ik me nog schuldig ook.  Tot de kwartjes vielen. Je kan het eigenlijk geen kwartjes meer noemen het waren van die zware vijf gulden muntstukken en ze donderden met mach 10 naar beneden.

Toen alle puzzelstukjes in elkaar zaten heb ik er heel kort verdriet om gehad. (De puzzel was om te janken) En daarna bedacht ik de meest waanzinnige wraakplannen. Maar langzaam ebde het verlangen om wraak te nemen weg.   Ik denk dat het twee redenen heeft. En ik ben blij met allebei:

1: Ik geloof in karma. 2: Ik heb geleerd dat wraak een boel energie slurpt. Daar waar je ook gewoon kan leren loslaten. Misschien betekend nummer 2 wel dat ik ‘oud en wijs’ aan het worden ben.. Zou ook kunnen!

Gewoon. Riiiight. Zo makkelijk is dat inderdaad niet.  Maar bedenk je eens hoeveel energie er verloren gaat met het maken van je wraakplannen en het uren/dagen/weken/jaren boos zijn..  Diezelfde energie kan je steken in mensen die het waard zijn. Of in zaken die het waard zijn. Of simpelweg in iets wat je leuk vind.

Ik had een hele tijd terug een “momentje” waarbij ik dacht “I’ve had it. Ik neem wraak.”

Gelukkig duurde dat gevoel maar even. De ghetto-flipmode-switch ging weer uit.  Ik “vergaf” of accepteerde. Misschien een combinatie van beide. In ieder geval; ik ging geen wraakplannen bedenken. Iemand maakt een keuze, meestal geen beste als het om wraak ‘vraagt’. Of een keuze goed of slecht is blijft natuurlijk afhankelijk van welke kant je het bekijkt.  Die gemaakte keuze (daden/woorden.. of het uitblijven daarvan. Whatever) heeft zo’n domino effect. Eigenlijk vallen al die domino steentjes alle kanten op. Ongecontroleerd. Je hersenen draaien overuren..  En in die overuren maken ze de meest waanzinnig slechte plannen. Roep die grijze massa tot orde.   “Iets terug doen” heeft zin als iemand je op je bek rost, en jij -meteen- terug kan rossen. Enkeltje naar de tandarts, motherfucker!  Actie, reactie.

Wraak wordt het als “het iets terug doen” later is dan direct. Dat stemmetje in je hoofd “wacht jij maar..”

En dan vervolgens de stemmen van je vriendinnen. Want als het om wraak gaat worden de niet-creatieve mensen (type een-dags-hobby, je kent ze wel) ineens onwijs creatief.  Dat wat je in een film wel erg ver vond gaan, of waar je eigenlijk een beetje misselijk van werd, dat lijkt nu ineens mild. Een wraakplan, backup-wraak-plan en een Plan C wordt gemaakt. Er komt steeds meer bij. Steeds uitgebreider en voor je het weet studeer je niet alleen gewoon af maar krijg je je Master of Taking Revenge er gratis bij.

Is dit niet een beetje overdreven Liek? Hmm.. waarschijnlijk wel. Maarrrr… Heb jij geen vrienden of vriendinnen of kennissen die hebben seks gehad met de beste/hele goeie vriend of vriendin van hun ex? (Of misschien heb je het zelf gedaan) Om gewoon maar een een ‘klein wraakje’ te noemen, wat veel gebruikt wordt.

Goed, ik dwaalde weer af bij het tot orde roepen van je grijze (kokende) massa. Ik heb er inmiddels een (oke twee) Rocky Road brownie bijgepakt en een nieuwe halve liter thee.

Wraak is dus eigenlijk alleen ‘nuttig’ als het nog geen wraak is maar actie reactie. Ik ben niet heiliger dan de Paus, maar echt, weet je hoeveel rust het je geeft om iets uit het verleden te laten daar waar het nu is? Gewoon lekker rustig in het verleden. Af en toe denk je er aan terug, met een combinatie van wat gevoelens. Maar het voordeel van geloven in karma is dat het je een zekere rust geeft. “You eat what you cook.” Een van de uitspraken van buurmeisje Mopie van bestie en mij. Ze spreekt slecht Nederlands en slecht Engels, ik vertelde al over ‘dr in mijn #Dagverslag 1 blog. Maar damn right; you eat what you cook.

Ik weet dat accepteren en / of vergeven best een flinke opgave kan zijn. Maar alle energie die gaat zitten in wraak is zo zonde. Het wil niet zeggen dat ik nooit meer wraaklustige gevoelens heb, of plannen maak. Die creativiteit van vriendinnen en maatjes moet je af en toe even wakker schudden. Maar soms is even praten over wraak al genoeg. Een stukje wat bij het ‘verwerken’ hoort. En daarna heeft het weer rust. Het krijgt een plekje. Als je iemand iets kan vergeven is ook iets moois. Tenzij diegene zijn of haar gedrag niet verbeterd. Dan laat je diegene gaan en is het accepteren dat je beter af bent zonder. Maar soms ben je dat niet. Iedereen maakt fouten, kleine, grote, mega grote.  Als het een fout is, en geen terugkomend dingetje, denk ik dat vergeven een optie is.  Sommige van jullie die dit nu (misschien) lezen kennen me goed en lang genoeg om te weten dat ik als temperamentvolle driftkikker van ver ben gekomen om dit een beetje leren.  En ook ik heb hulp gehad bij het leren accepteren, leren loslaten en leren dat sommige dingen gewoon niet anders zijn gelopen. En ik ben ook alles behalve heiliger dan de Paus, dus komen er wel wraak plannen.. maar het uitvoeren ervan, blijft uit.

Voor mij duurde het flink lang. Meestal als je bij mij m’n vertrouwen verpest, ben ik IJSKOUD en hoeveel verdriet het me ook doet, schop ik je keihard m’n leven uit. Teveel lieve mensen in m’n leven om mensen erin te hebben die m’n vertrouwen beschamen.  Tegenwoordig ben ik beter geworden in vergeven, loslaten, erover praten.. En zoals ik hierboven al zei.. Iedereen maakt fouten, en soms als alles in eerlijkheid wordt uitgepraat dan kan iets gewoon weer oke zijn. Dat scheelt, hoef je ook geen wraak te nemen! Ik ben blij dat ik dit langzaam geleerd hebt. Anders was ik nu een lief maatje kwijt. Onnodig.

Overigens: Voor mij is het geloven in karma fijn. En het denkbeeldige karmapunten systeem ook. Als m’n besties en ik weer eens om een of andere goede reden al onze karmapunten kwijt zijn geraakt (of in de min staan.. haha) dan zeggen we al “Oke morgen maar de hele dag oude mensen helpen met oversteken om wat karmapuntjes binnen te slepen”

Lang verhaal kort (ja ik probeer het gewoon nog een keertje): Het is het waard om te (leren) vergeven. Maar het is het ook waard om te leren dingen gewoon te accepteren en te laten.  En wraakplannen maken mag heus, en ik zweer wraak niet voor eeuwig af.. maar het is wel een energieslurper. En als iemand je op je bek rost: Gewoon meteen terugslaan.  Niet een jaar later.