Mijn liefde voor Amsterdam is groot. Ik kan intens genieten van de Amsterdamse binnenstad. In elk licht, elk moment van de dag, zelfs in de stromende regen vind ik Amsterdam nog mooi. Je moet je regelmatig tussen de toeristen doorwurmen, maar ik blijf gelukkig worden van Amsterdam. Elke dag opnieuw. Nou zijn er in Amsterdam natuurlijk ook een zooi ergernissen te vinden.. En ik vind lijstjes maken leuk. Behalve boodschappenlijstjes, daar hou ik me toch nooit aan. Bij deze een lijstje van ergernissen, op de Amsterdamse straten.
Toeristen op de fiets. Ja, het brengt een boel geld op voor Amsterdam, snap ik helemaal. Maar die fiets verhuurders geven een fiets mee, en een kaart van Amsterdam en gaan vervolgens door naar de volgende klant. Met als gevolg: Toeristen die ongeveer nog nooit hebben gefietst en dan met die verrekte kaart ergens op een allemachtig onhandige plek stil gaan staan en verwonderd om zich heen kijken, daarna die kaart nog vijf keer ronddraaien en zich dan bedenken “Oh wacht we nemen de IJtunnel naar Amsterdam Noord..” Nee. Gewoon niet.
De 3 miljoen verkeerslichten die je tegenkomt als je vanaf de brandweerkazerne bij de Marnixstraat naar de Dam gaat. Of het nou op de fiets is, met de scooter of met de auto. Het zijn er heul veel. De meest irritante is die bij de Eerste Rozendwarsstraat. Maar goed.. de rest; Voor de brug, rood licht, 20 meter rijden -net over de brug- weer rood licht en zo gaat het maar door. Nee. Als echte Amsterdammer scooter ik rustig door rood. Ik kijk uiteraard wel goed uit.. Dat dan weer wel.
Tegen-de-richting-in-fietsers. Ja, inderdaad ik scooter zelf regelmatig door rood. Maar oh wat heb ik een bloedhekel aan ineens een onverwachte-midden-op-het-fietspad-fietsende tegenligger. Die er niet hoort. Screw you asshole. Ga aan je eigen kant van de weg fietsen. En kijk me niet aan met je arrogante ik-ga-niet-aan-de-kant blik.
Fietstaxi’s EN bakfietsmoeders op de grachten. Respect voor allebei overigens, want het is me nogal een zware klus gok ik zo. (Al spelen die fietstaxi’s vals met een motortje) maar ze hebben allebei het geweldige talent om op het (voor mij) verkeerde moment op de verkeerde plek stil te staan. Of dat nou is om een klant uit of in te laten stappen of de handgebreide Tibetaanse sjaal en muts van Tjibbe, Beer en Lieve goed te doen. NEE! zoek een tactischere plek PLEASE! Of gewoon ergens op -jawel- de stoep!
Tuig op straat in groepjes. Prima als je met 5 man op een straathoek staat te chillen. Nee, trouwens, dat is helemaal niet prima want het komt al intimiderend over.. MAAR HOU VERDOMME JE SMOEL TEGEN IEDEREEN DIE LANGSLOOPT. Nee ik ga je niet vertellen waar ik heen ga, ja ik weet dat je piemel ergens daar zit waar je met je hand loopt te graaien, nee ik reageer niet op je kansloze geluidjes, nee ik reageer niet op je uitlokkende kutopmerkingen. Ja ik draai me nog wel even om om je recht in je bek uit te lachen en m’n prachtig middelvinger op te steken naar jullie allemaal. En ja ik weet al dat ik dan word uitgescholden. En het ligt maar net aan m’n mood hoe ik daar op reageer. Oh shit. Dan reageer ik dus wel op de opmerkingen… Anyhow: Opsodemieteren of laat iedereen met rust.
De geen richting aangevers. Of je nou op de fiets of de scooter zit of in je dure Rangerover sjiek de friemel bent. Laat asjeblieft weten wat je fucking plan is als je ergens af wilt slaan ofzo. Je hebt betaald voor dat knipperlicht, gebruik hem! Helemaal op rotondes scheelt het een hele hoop ergernissen en nutteloos geschreeuw van mijn kant.
Op straat tuffen. Doe dat lekker bij je moeder thuis. Of in ieder geval niet vlak voor iemands neus. Nog erger zijn die mensen (vaak op de fiets) die hun neus ‘snuiten’ zonder zakdoek. Lekker dat rondvliegende snot…. En mocht je voor mijn voeten tuffen. Be prepared, want ik ga flipmode!
Whatsappen op de fiets. Lekker met je neus in je beeldschermpje, het liefst met keiharde muziek in je oren, totaal niet doorhebben dat je fietst alsof je een liter wodka op hebt.. Een beetje op de weg letten is geen overbodige luxe. Helemaal niet omdat half Amsterdam het whatsappen combineert met het geen richting aangeven en het tegen de richting in fietsen. En als je dan nog een fietstoerist op een Yellowbike of Macbike bent word ik helemaal mental Theo in flipmode 2.0
Flikker-maar-neer-die-auto/bus/taxi- met-waarschuwingslichten en kijk er niet meer naar om. Waarschuwingslichten aan even snel ergens naar binnen rennen en weer terug naar je auto. Prima. Snap ik in zo’n stad als Amsterdam. Maar waarschuwingslichten aan en je hele inboedel stuk voor stuk uit uit je auto slepen en naar 4 hoog wandelen… midden op een gracht? Neen! Zelfde geld voor dubbelparkeren en een driegangen menu naar binnen gaan werken. Niets mis met dat drie gangen menu uiteraard, wel met die auto die voor gevaar en hinder op de weg zorgt. Enorme bussen vol toeristen uit laten stappen ergens midden op de Prins Hendrikkade omdat de laad en los plekken vol zijn. Nee. Ook niet. Foeyonghai en Tjap tjoy zijn toch lekkerder op je bord dan platgereden op straat.
3-man/vrouw-naast-elkaar-fietsers. EN VOORAL NIET AAN DE KANT GAAN BIJ BELLEN OF TOETEREN. En als je er dan eindelijk voorbij bent dan word je nog even uitgescholden of afgesnauwd.
Dat laatste is overigens best grappig. Als Amsterdammer is het vrij normaal om een snauw hier of daar uit te delen aan een mede weggebruiker. Of een “Kijk uit je doppen kutwijf” naar je hoofd geslingerd te krijgen. Niemand kijkt er van op, en niemand is er langer dan een minuut van over de zeik. De middelvinger wekt ook bij weinig mensen nog indruk en de gemiddelde Amsterdammer scheld in vijf talen. Just in case.
En heel eerlijk, ik kom lekker zen aan op plaats van bestemming als ik onderweg een paar fietstoeristen heb uitgescholden. Of een taxichauffeur heb verteld dat ie een eind op moet tiefen met z’n dikke bak. Alleen een whatsappende bakfiets moeder die de kruising Rozengracht/Marnixstraat door rood fietst zonder op of om te kijken aanspreken met: “Jij denkt zeker ik gooi die babies eerst voor de tram en daarna ga ik zelf achteraan.” is misschien niet zo handig. Maar agh.. Daarna kreeg ik zelf weer een middelvinger omdat ik een hooggehakte dame met dure Louis Vuitton tas bijna uit ‘dr kasjmier wollen sokken reed omdat ik druk was de bakfietsmoeder de les te lezen en niet lette op het feit dat heel Amsterdam -ook de hooggehakte sjieke dames- door rood loopt.
Verder ben ik natuurlijk zelf de allerbraafste verkeersdeelnemer ever…..
[…] Mocht je deze blog leuk vinden. Lees deze dan ook. […]