2016

Ik wil dus graag iets schrijven over heel 2016.  Nou dacht ik aan een terugblik, van elke maand iets benoemen. Maar ik ga het anders doen. Ik ga een lijstje maken met zaken waar ik dankbaar voor ben in dit jaar.  Ik draag al jaren een ring met de tekst ‘grateful’ en dat is omdat ik me heel goed besef hoe je leven in een nanoseconde compleet kan veranderen. Of dat je er in een nanoseconde gewoon helemaal niet meer bent. Dus probeer ik elke dag even dankbaar te zijn. Ook op dagen dat ik eigenlijk jankend m’n bed in wil kruipen met een fles Baileys. Waar ik 2016 dankbaar voor ben op. Op random volgorde en in ‘categorieën’:

Vakanties: Aftrappen met vakanties! Ik begon 2016 met in maart een week New York met bestie C.  Ik verloor er mijn hart en weet zeker dat ik er ooit terug kom. We hebben zoveel waanzinnig indrukwekkende dingen gezien en gedaan. (Helikoptervlucht, tattoo gezet, 9/11 memorial, Rockefeller Centre om maar even wat te noemen)  En gegeten. (Gotta love the food) In mei vertrok ik met bestie S naar het Hydros Boutique Hotel in Benalmadena. Mega grote suite met aan twee kanten volledig privé zeezicht en bubbelen op balkon. Superlekker eten en heerlijk rustig relaxen. Ik liep elke morgen een paar kilometer hard en verder deden we NIETS. In juli stapte ik weer in het vliegtuig naar Spanje. Kamperen deze keer! Op bezoek bij zuslief, zwager, neefje en nichtje. Zwemmen, zonnen, slapen, sangria, strandwandelingen, goeie gesprekken, nog meer sangria, dansjes, drie ijsjes per dag, catamaran varen.. Oh en elke ochtend hardlopen en daarna krakend vers stokbrood.  Bijna twee weken niet naar je eigen kop kijken, en een week in het zelfde shirtje rondbanjeren.. Kan allemaal. #campinglife September vertrokken bestie C en ik naar de andere stad die mijn hart al een tijdje terug gestolen heeft: Barcelona. We maakten er een heerlijk lang hippie weekend van, deden toeristisch to the max, werden bijna geweigerd bij een kerk, dronken vissenkommen Sangria en aten ook nog even met broerlief die ook (weer eens) in Barca was. Nog geen week later, het was nog september, stond ik alweer met mijn voetjes in het zwembad van mijn soort van tweede thuis. Hotel SU. Middels goed plannen kon ik bestie S nog een week opzoeken.. Slapen op het bed op balkon, heel veel goeie gesprekken, eigen cocktails shaken (en daarna schaamteloos in coma bij het zwembad), de smerigste pizza ooit eten en nog wat avonturen die we hier maar niet noemen.

Mislukkingen:  Mijn rechterknie. Begin dit jaar scheurde ik m’n kruisband en meniscus in. Deels als gevolg van die instabiliteit en deels dikke vette pech, scheurde ik oktober dit jaar die klote kruisband finaal af. Vocht in m’n bot, meniscus die nog altijd ingescheurd is.. En YES. Fysio, trainen, trainen, trainen. (Thanks fysio, for pushing me to the limit!) En op lastige/vermoeide dagen een brace. Dit jaar is die knie een mislukking. Volgend jaar hoop ik hem bij overwinningen te kunnen zetten. Zonder operatie als het even kan. Toch leverde die knie op werkgebied nieuwe ervaringen en kansen op, en zie ik zelf hoe hard ik ergens voor wil en kan vechten. Opgeven is geen optie!

Overwinningen: Vorig jaar eindigde ik met een reeks allergie testen. Ik werd HELEMAAL krankjorum van de jeuk. Ik bleek voor van alles allergisch te zijn. Onder andere Cocamidopropyl Betaine -jawel- een hele mond vol.. En dat zit in ongeveer alles wat schuimt..  Dit jaar overwon ik die jeukerige ellende. FUCK you allergie.  Het blijft goed opletten op van alles maar dat is niet anders.

Plaatsen: New York! New York nam plaats in m’n hart.  Ook het grote strand in St Pedro Pescador, lange wandelingen met m’n zus (gevolgd door vele sangria’s en mojito’s)  en nichtje. En zwemmen en zonnen uiteraard.  En gewoon, het park voor m’n deur, en het terras van Podium Mozaiek.  En uiteraard het bed op het balkon van hotel SU.

Personen:  Ik wilde hieronder bij dagjes het 10-jaar-getrouwd feest van mijn kado paps en mams zetten.  Dat was een fantastische dag en nacht. Maar ze zijn uit elkaar.  Ik moest keihard janken toen ik het hoorde, maar samen of apart: Deze twee sterke, lieve en bijzondere mensen moeten genoemd worden!  Zo blij met jullie allebei. Ook moet collegavriendinnetje J. genoemd worden. Jarenlang waren we elkaar uit het oog verloren, een avondje sushi en drankjes en we haalden even 6 jaar in.  Ook moet genoemd worden: maatje K, eerlijk duurt het langst en soms moeten er dingen vergeven worden in vriendschappen. Vriendinnetjes A en M heb ik dit jaar veel te weinig gezien maar de spontane knuffels en lieve berichtjes , middernacht belletjes maken het altijd goed.  Soms weet je gewoon dat iets goed zit. Voor altijd.

Dagjes: ALLE dagen in New York met bestie C. Maar vooral  13 maart waarop we de helikoptervlucht deden, 9/11 memorial bezochten en op de top van Rockefeller Center stonden. Vreetdates met ons ‘clubje’ bij lieve R, veel te veel sushidates, terrasjes, hapjes en feestjes en dagjes met diverse maatjes en vriendinnetjes, 101 ontbijtjes met Turkse meenemen en heel veel middagen op het terras en in het park met bestie S. Tattoo’s laten zetten (eeuwig dankbaar bestie C voor alle support!), familie weekendje wadlopen, Middagje met de lieve talentvolle Dyana, meidenavondjes..  En ik vergeet vast nog 101 dagjes.

Materialistisch: In mei werd mijn mooie net-nieuwe scooter gejat. Ik was er half uur van over de zeik, en gezien ik er verder niets meer aan kon doen plofte ik bij bestie S op het terras en werd heel lief opgehaald door een collega om te werken. Na wat ellende met de verzekering en een paar weken alles op de fiets doen was ik intens blij met m’n nieuwe scooter.  Toen ik november dit jaar EINDELIJK liekeschrijft.amsterdam kocht wilde ik ook eigenlijk meteen een Macbook. Onwijs veel geld vond ik het, maar ik heb er nog geen dag spijt van gehad.

Eten: 2016 was een fantastisch eetjaar. Welk jaar niet, gezien mijn vreetzakkigheid. Maar ik at in New York de meest fantastische burgers, bestie C liet me kennismaken met de Italiaanse Canolli. HOLY SHIT! En dan waren we ook nog bij Carlos Bakery. Jep, the one and only. Ook in het hotel in Benalmadena was het eten goddelijk, en verder vele lunches en ontbijtjes bij de onze Turks buurt-restaurant Birtat.  Menemen als ontbijt (of lunch), soepjes, of alles door elkaar eten bij het 10- euro buffet aan de overkant. De broodjes tonijn van Podium Mozaiek (want verder komen we er alleen nog voor het leuke personeel en het terras..) waren weer niet aan te slepen.   Oh en kilo’s sushi. Lange leve de sushidates met vriendinnetjes.

Drinken: Liters groene citroen thee, liters Turkse thee (Gotta love de Turkse theeglaasjes overigens), liters Baileys, Licor 43 en de laatste maanden Amaretto.  En zoals altijd ook liters water. En een zooitje Sangria en Mojito’s.. Oepsie.   Oh en ‘schuimkoffie’, heel veel opgeschuimde melk, met een klein beetje koffie.  En verse muntthee. En zelfgemaakte slowjuice sapjes, en eiwitshakes voor de spiertjes.

Sport: Afgelopen jaren heb ik de krachttraining ontdekt en het hardlopen bijna compleet geschrapt (max 5 km). Ik voel me er fantastisch bij, ik hou van het effect wat het heeft op m’n lijf en ik vind het sterke gevoel ook nog eens heerlijk. En ik kan er alles in kwijt kwa verdriet, frustratie, agressie… you name it. Gym is therapy. Dit was het jaar dat ik eigenlijk de 100 kilo wilde gaan deadliften. Ennn ik was er hard naar op weg. Tot die klote knie. Ik heb ervan geleerd dat ik als ik straks weer helemaal topfit ben het niet meer altijd zwaarder hoeft. Blij zijn met wat je wel kan en langzaam ontwikkelen is prima. Maar de lat hoeft niet altijd torenhoog. Dieren: Uiteraard mijn  kleine terroristische haarbal: Munk. Soms kan ik hem wel achter het behang plakken en verdiend ie vliegles.. Maar man man man, wat zou ik toch zonder die kleine furry ball of love moeten. Ook moet genoemd worden: Bubsz. De neuzenbijter van bestie C. Altijd weer oneindig veel knuffels en liefde!

Muziek: Ik heb het hele jaar door Spotify aangehad. Van herrie als ik in de sportschool ben (Skillet, Metallica, Marilyn Manson enzo..) tot Hotelsuite van Nielson. Die komt meteen in me op omdat hij oneindig veel grappige herinneringen oproept. “Ik lig hier in mijn hotelsuite.. ” en dan tot op de dag van vandaag: Allerlei ranzige rijmpjes in plaats van ” Ik zou wel willen slapen maar toch ook weer niet”  Ook gekke dansjes (in zee!) met m’n nichtje op de camping in Spanje.. Allemaal idioot, maar dat allemaal samen maakt dat ie genoemd moet worden bij de categorie muziek. Verder moet genoemd worden: Mike Yung die bestie C en ik spotten op een metro station in New York.  Niet veel later ging dit filmpje de hele wereld over. DAT is nog eens muziek. TV: Ik keek dit jaar erg weinig tv.. Oh wacht: Celblok H en NCIS.  Op Netflix keek ik wel een boel..om maar even wat te noemen: Orange is the new Black vond ik ook superleuk, en Breakout Kings (oke misschien lag dat een beetje aan de prachtige Serinda Swan)  Met stipt op nummer een staat The Walking Dead.   En ik ben nu bezig met Luke Cage. Ook prima. Schaamte: Puntjes van schaamte denk ik al uren over na. Een ding waar ik dankbaar voor ben is dat je je niet hoeft te schamen als je ergens hulp voor nodig hebt. Als je het niet zelf kan. Daar hebben mensen hard voor geleerd. En of het nou een maatschappelijk werker is, een psycholoog of een psychiater… Lieve iedereen die dit leest. Als je het niet alleen kan. Zet je trots aan de kant, en vraag iemand om hulp. Klikt het niet met diegene, geef niet meteen op: Zoek een andere.   Denk ook asjeblieft niet dat het gene waar jij mee zit ’te weinig’ is of ‘niet ernstig genoeg’.  Schaam je er asjeblieft niet voor.  Ik ben dankbaar voor de hulp die ik gekregen heb! Sieraden: Een boel sieraden draag ik al heel lang of heb ik al heel lang. Dit jaar kwam er na het overlijden van oma de trouwring van oma bij. Opa heeft deze bij oma omgedaan, ooit, laaaang geleden. Ze zijn nu weer samen en zo heb ik ze allebei een soort van altijd bij me. Laatst in de kroeg met een lastige kerel was even zwaaien met oma’s trouwring toch ook best prettig.. Joep doei en de mazzel kerel! Die trouwring was duidelijker dan mijn afwijzende hoofd (die toch echt boekdelen spreekt) en alle vriendelijk doch zeer duidelijke woorden. M’n maatje J kon er van een afstand smakelijk om lachen, ik hoop Opa en Oma vanaf boven ergens ook hihi! Woorden: Liekeschrijft.amsterdam is mine! Het duurde allejezus lang voor ik eindelijk de domeinnaam kocht, en begon met schrijven.. Nouja, ik schreef al die tijd wel, maar vooral voor mezelf. En een klein select groepje.  Ik ben de mensen die me motiveerden (weer) te gaan bloggen dankbaar. Ik vind het zo ontzettend leuk, ik hou van woorden en ik hou van schrijven. Verder ben ik dankbaar voor lieve kaartjes van vriendinnen en maatjes (bestie C stuurde ook nog even een doos brownies mee.. dat was het beste kaartje ooit hihi).  De whatsappjes dat iemand even aan me denkt, de gekkigheid, de “app even als je thuis bent” appjes. Ik stuur ze zelf regelmatig, of ik zeg het iemand te doen. En de “veilig thuis” app vind ik dan ook erg belangrijk. Ook tussen de kerstkaartjes dit jaar zaten weer onwijs lieve en originele (hoi lieve P en K) teksten.

Woorden deel twee:  De bemoedigende woorden van iedereen die me steunde toen ik het niet trok met de gekmakende jeuk (zie overwinningen)  eind vorig en begin dit jaar. Jeuk is erger dan pijn. (En nee vriendinnetje E, je hoort me NOOIT meer iemand chronische jeuk gunnen hihi) Tevens de woorden van lieve collega’s die er altijd voor me zijn en me supporten. Ook de woorden van m’n familie op 5 november, op de crematie van m’n lieve oma. Maar ook mensen die me om advies/mijn mening vroegen.. Of gewoon even hun verhaal kwijt wilden. Vind ik lief!  Woorden, woorden, woorden… De woorden van vriendinnetje A “Liek ik sta voor je deur om je te knuffelen” Gotta love that idiot.  De woorden van bestie S, die mij verdomme beter lijkt te kennen dan ik mijzelf ken. Confronterend maar soms zijn het wel de woorden die je horen moet. En de woorden van een paar bijzondere daklozen uit mijn mooie Amsterdam.. veel eerlijker vind je ze niet. En soms, dan zijn de eerlijke woorden van iemand die op straat leeft, precies de wijsheden die superhard binnen komen.  Ik hou van woorden, en van schrijven.

En omdat de categorie woorden de laatste was gebruik ik ook nog maar even wat woorden om jullie te bedanken: Lief en leuk dat jullie meelezen. Ik kan niet rekenen en heb geen klote met nummertjes (Ja collega’s ik tel nog regelmatig op mijn vingers ja, ik schaam me er niet meer voor haha)  maar ik zie aan de statistieken hoeveel m’n blog steeds gelezen wordt. En ik had het serieus niet durven dromen!  Dank jullie wel! Allemaal. Ik jat even schaamteloos de wens van lieve T. en kopieer hem hier als mijn wens voor jullie voor 2017: Niets wat je in de winkel koopt, maar dat wat jij stilletjes hoopt!

Daarnaast wens ik iedereen een gezond lijf, gezonde familie en vrienden, en als het niet meezit allemaal dan wens ik dat je er het beste van kan maken in 2017. Dan wens ik je kracht, positiviteit en doorzettingsvermogen. En, ik wens jullie allemaal de app: Little Memory. Ik zet hier elke dag, hoe kut de dag ook was, iets positiefs in (kan met of zonder foto). Ik doe het nu al ruim anderhalf jaar. En ik kan je zeggen: het is heerlijk teruglezen! Downloaden die handel.

Liefs, Lieke

  1. Normaal haak ik bij lange teksten af maar jij schrijft zo leuk en boeiend dat het totaal geen moeite kost om het te lezen.Ik kijk nu al uit naar je volgende verhalen 👍🏻

  2. Daarom sta je in mn favorieten 🙂

  3. […] verdeeld over het hele jaar. Mocht je het leuk vinden kan je die artikelen hier vinden: 2016 overzicht in categorieën Soort van goede voornemens voor 2017 Progressie wat betreft die goede […]

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Home Over Lieke Blogs
© Liekeschrijft.amsterdam 2025. Built by Bright Brands