Snotjoch.

Zondag 11 december 2016. Een uur of 12.00:Na de domper van de Badr & Rico en de vreselijke aanslag in Instanbul, besloot ik vandaag geheel tegen alle wijsheid in mezelf naar de gym te schoppen voor een lekkere bovenlijf training. De laatste tijd kom ik er bijna alleen nog voor te trainen met de fysio óf de oefeningen te doen van de fysio, zonder de fysio. Afgescheurde kruisband en ingescheurde meniscus, en vastberaden om alles op alles te zetten om de boel sterk en stabiel te trainen en zo hopelijk een operatie te voorkomen.

Tegen alle wijsheid in, omdat ik weet dat ik niet in het weekend moet trainen in ‘mijn’ gym. Het lijkt alsof het door de weeks een keurige gym is, de vaste groep -trouwe relaxte fijne sporters- maakt plaats voor een heel ander publiek. Ik noem ze de weekendsporters. Een soort zondagsrijders onder de sportschoolbezoekers.

Die weekendsporters kan je al een blog apart over schrijven maar goed, dat misschien een andere keer. Terug naar mijn slechte idee. Op de zondag, het krachtgedeelte van de gym in. Ik ontbeet, maakte een vitaminebommetje met de slowjuicer (wortel, appel en citroen = altijd lekker!) Pre-workout -half schepje want ik ben een watje- erin en gaan met die banaan.

Ik ben bezig met trainen en dan ineens is er Snotjoch. Hij maakt een opmerking over m’n billen. Bedoeld als compliment, dácht ik. Ik besteedde er weinig tot geen aandacht aan en trainde vrolijk verder. Het ging lekker en ondanks de zondagssporters ging ik niet m’n goedgaande training laten verpesten.. Ik kende Snotjoch niet. Nooit gezien ook. Typische (onopvallende) weekendsporter.  Enige tijd later:

Ik sta inmiddels schouders te trainen, Snotjoch staat achter me en traint biceps “Nou je billen zijn lekker maar je hebt mannenschouders” Ik maak een opmerking terug over de schitterende áfwezigheid van Snotjoch zijn spieren. En iets met een spijker. Ik ben gemeen like that. Fuck you én je kutopmerking Snotjoch.

“Mannen houden niet van jou soort hoor, alleen van je billen” Ken je dat elastiekje, wat nog nét de boel bij elkaar houdt? *SNAP* I lost it.. Wat denkt dat pestpleureskutjong wel niet…?  Mijn autistische trekjes in de overvolle sportschool komen met mach tien naar boven. “Zie ik eruit alsof ik train voor de mannen?” snauw ik Snotjoch toe.

Naast me staat een mede-doordeweeksporter en die moet lachen.. Ik denk aan van alles, behalve lachen. Ik laat zelfs m’n barbel vallen.En jammergenoeg niet op de tenen van Snotjoch.

“Ik weet zeker dat al mijn vrienden je kankerlelijk vinden.”

WAAROM HET WOORD KANKER? En fuck jou, je vrienden EN je mening!! Dat dacht ik.. Dat zei ik helaas niet..  Ik heb al heel wat bullshit gehoord, van slechte openingszinnen tot achterhaalde kutopmerkingen over vrouwen en krachttraining. Ook m’n trainingsmaatje en naamgenootje (haaai Liek!) heeft regelmatig beledigende bullshit en andere rare dingen aan moeten horen op de sportschool. De mede-doordeweeksporter komt voor me op met wat lieve woorden over discipline enzo, en de afwezigheid van Snotjochs biceps.

De woede (en oke waarschijnlijk wat weekendsporters frustratie) borrelt op en ik ben nog net op tijd om Snotjoch een beetje op zijn plek te zetten: “Je vader had z’n kwakkie tegen de verwarming moeten spuiten” En daar ging Snotjoch.

Ik bedank m’n mede-doordeweeksporter met een glimlach en een knikje (want hij had z’n koptelefoon weer op), nam mezelf voor écht niet meer in het weekend het krachtgedeelte van de gym in te gaan en droop af naar de hometrainer. Hometrainer op standje vederlicht (want veel zwaarder kan het niet met die klotige knie) en gaan met die banaan.  Meteen bestie het verhaal gestuurd over Snotjoch en z’n kutopmerkingen.  Bestie relativeert de boel met de woorden “wat een kneus” en gaat eieren bakken. Tenslotte is eten altijd goed.

Ook voor je billen. Én je schouders.