Kast vol teringzooi..

We kennen hem allemaal wel, de een heeft een kast vol, de andere een paar laden vol.. of als je echt een hele goeie huisvrouw bent en er geen eens een rommellaatje in je huis te vinden is: Stop maar met lezen en begin met het geven van Gouden Tips. Maargoed, ik heb het dus over bijvoorbeeld een kast ofzo waarvan je al maanden (jaren?) denkt “Ik moet die teringzooi nodig eens uitmesten.”  Naar 20 verwoede pogingen (of je die nou écht hebt gedaan of er alleen heel dapper over na hebt gedacht maakt niet uit, sowieso een puntje voor de moeite!) ben je op dit punt:

Met al je goeie intenties en vol goeie moed heb je alle teringzooi uit de kast hebt getrokken…

… En vervolgens het gevoel dat je wel kan janken.. want waar de fuck moet je in hemelsnaam beginnen? Waarom had je ookal weer die hele kast leeg gemaakt, waarom ligt de halve slaapkamer/woonkamer/vloer nu vol?  Iets met goede intenties en moed..

Goed, die moed is je in je comfortabele warme sloffen gezonken.  Dit komt officieel NOOIT MEER GOED. Het plan was kast uitruimen, uitzoeken, uitmesten, weggooien, ruimte maken. (En schaamteloos verder shoppen) Prima plan. Zo gebeurd volgens de zeer getalenteerde huisvrouwen onder ons… Waarvan ik overduidelijk er dus geen ben.  (Welk talent bezit ik in godsnaam wél?! Behalve eten.. uiteraard)

Maar nee.

Je bent blijven hangen bij uitruimen. Dat ging je goed af. Voor je het weet ligt de inhoud van de kast om je heen verspreid. Want zo begin je! Toch..? Met je ziel onder je arm, als schaduw van je eigen wanhoop zoek je naar een goed excuus dit bijna-oorlogsgebied te verlaten. Zit je dan. Als een geknakte palmboom midden op een onbewoond (of was het onbewoonbaar?) eiland van teringzooi, proberen jezelf groot te houden.

Als je rookt steek je vermoedelijk de een met de ander aan. Als je drinkt is het heus al ergens 17.00 uur. Als je gebruikt snuif je het kalk uit pure wanhoop van de muren. 

Een Grote Ellende.  Op het werk zouden we zeggen; het is volledig uit de klauwen geëscaleerd. Een grote penarie toestand.

Je roept jezelf tot orde, drinkt een kalmerend kamille theetje, doet een paar yoga houdingen en hoppa.. AAN DE SLAG! Je was zo daadkrachtig begonnen. Kom op, kom op, kom op nouuu.. Oke, bovenstaand is een klein beetje overdreven. Maar:

NEE. Je propt alle zooi weer in de kast. In een nanoseconde. Deur dicht! Wat je niet ziet, dat is er niet.  Je ontkent alles; dat bijna-oorlogsgebied is gewoon weer precies hoe we ‘graag’ naar oorlogsgebieden kijken; niet. Kop in het zand, we weten dat het er is maar we willen er vooral niet mee geconfronteerd worden. We ontkennen het gewoon. Zo wel de zooi in je kast als de echte oorlogen in de wereld.

Nou heb ik al meerdere succes verhalen gelezen over de opruim methode van Marie Kondo.  (Als je even op die link klikt kan je een goeie uitleg lezen, maar ik zal het ook even kort proberen) Dan moet je dus alleen houden “what gives you joy”  .. Eerst alles op de grond uitstallen (wat bij mij dus situaties als hierboven oplevert, zonder overdrijven..) en daarna bedenken of je er echt blij van wordt.  En dan dus niet: “Mjah.. misschien komt het toch ooit nog eens van pas”   “Ja maar dat saaie boek heb ik van m’n beste vriendinnetje gekregen dus ik moet het wel in de kast laten staan.” “Maar het kaartje hangt er nog aan, die blouse is nog nieuw!” Nee. Wordt je er niet blij van? It has to leave the building.  Of het nou naar de ondergrondse container, de kringloopwinkel, de dochter van je zus  of naar de daklozenopvang gaat: Het gaat weg. (Misschien voor een extra dramatisch gevoel kan je het ook gewoon uit het raam slingeren?) Nou zijn er vast ook mensen die het boek van Marie Kondo hebben, en hem misschien wel tweedehands verkopen omdat dat boek ze niet meer blij maakt. (Does it spark joy?) Dus nou komt ie: Ik ga dat boek kopen, en eens kijken of het me gaat helpen orde te scheppen in de chaos die zich bevind achter een aantal van mijn gesloten deuren/laden.. M’n beste vriendinnetje roept altijd dat er hoop is, ook al is de situatie totaal hopeloos.  Dus .. Ik heb ook hoop dat het ooit nog goed komt met mij en het uitmesten van de teringzooi en ga een nieuwe poging wagen! Fake it ’till you become it, om het in een van m’n veel gebruikte quotes te zeggen.

Dat allemaal om plek te maken voor nieuwe kleding en troep. Want zo werkt dat als vrouw zijnde. 

Ps. Iemand ervaring met de Marie Kondo opruim methode?  Of andere gouden opruim/uitmest tips?  (Niet zijnde gewoon een uur gaan tukken in plaats van de kast uitmesten, want die methode beheers ik tot in de puntjes, EN HIJ WERKT NIET!)