“Nou ik neem mooi alles mee m’n kist in, ze kunnen me wat ik ben toch al dood” Ennnn toen kreeg ik een discussie op het werk. Een flinke discussie wel.. Ergens begin september als ik me niet vergis werd de nieuwe donor wet door de Tweede Kamer aangenomen.
Als je niet actief nee zegt, staat er achter je naam dat je geen bezwaar hebt. Je krijgt overigens eerst nog twee brieven en pas daarna dus die “Geen bezwaar” achter je naam! Ik vind het een prima idee. Wil je echt niet dat ze je leeghalen? Doe dan een van je kostbare minuutjes de tijd nemen om vast te leggen in het Donorregister dat jouw kostbare organen geen leven mogen redden/verbeteren maar verbrand worden of gewoon onder de grond verdwijnen.
Gemeen ondertoontje in dat laatste zinnetje hierboven.. Klopt. Misschien niet helemaal terecht want hey het is en blijft een ieders vrije keuze. Maar er is natuurlijk altijd veel meer vraag naar donororganen dan dat er aanbod is. De kans is klein dat je daadwerkelijk donor wordt. In mijn ogen is het alleen maar mooi als er iemand iets heeft aan alles in mijn lijf terwijl ik zelf toch dood ben. Ik sta al ongeveer tien jaar geregistreerd als donor en weet van veel mensen om mij heen dat ze niet echt erover na hadden gedacht of niet erover na willen denken omdat dood (en de gevolgen/nasleep) nou eenmaal minder leuk is om over te denken dan over een vakantie. Ennn dan heb je nog een boel mensen die gewoon weg te lui of laks zijn om in het donorregister de boel even op “Ja” te zetten. Daarom dat gemene ondertoontje. Door lui of laksheid (dat is in mijn ogen geen goede reden..) red je dan misschien wel géén leven met jou dood.. Een van die luie mensen leest dit stukje sowieso. En die kan nu eventueel denken “Oke, het boeit me ook niet genoeg om er een nee van te maken, dus het wordt een ja”
Toen die wet er net doorheen was vroeg vriendin X hoe ik er over dacht. Easy peasy, als mijn dood geschikt is voor al mijn organen te kunnen gebruiken, haal me dan asjeblieft helemaal leeg. “Maar wat nou als een of andere verkrachter of doorgewinterde pedo jou organen krijgt?” Shots fired. Natuurlijk zou ik liever hebben dat mijn organen, van het lijf waar ik goed voor probeer te zorgen, niet naar iemand gaan die ik eigenlijk stiekem het licht in zijn ogen niet gun. Laat staan mijn organen in zijn lijf. Maar hey, die kans is klein. En mocht dat zo zijn, weet ik het toch niet want ik ben hartstikke dood. Gelukkig maar want mijn hart in het lijf van een verkrachter ofzo.. Nee. Daar wíl ik gewoon niet over nadenken. Gelukkig zijn er véél meer mensen goed dan slecht. En ja ik weet dat een verkrachter ook een mens is. En dat doktoren niet mogen zeggen: “Joep doei en de mazzel meneer de verkrachter, ga jij maar gewoon kapot.” Dus de kans bestaat. En dus doe ik even de struisvogel en denk er gewoon níet over na.
Ik vind het overigens helemaal prima als iemand bewust geen donor is. Er zijn redenen genoeg te bedenken waarom niet. Bijvoorbeeld geloofsovertuiging, of het afscheid nemen voor nabestaanden (door het uitnemen van organen, verliest je lijf een boel bloed en wordt je er niet knapper en kleurrijker op om het zo maar te zeggen..Nou wordt je over het algemeen van doodgaan niet echt knapper maar goed..)
Overigens de huid van je gezicht wordt niet gebruikt voor transplantatie dus je hoeft niet aan een of ander horrorscenario te bedenken voor je nabestaanden. Tevens kan je bij je registratie ook aangeven of je bepaalde organen niet wilt afstaan trouwens.
Het fijne aan de nieuwe wet vind ik de luie/lakse mensen die straks niet meer standaard op “Nee” staan. Ik hoop dat het meer donoren oplevert, of dat mensen echt actief zeggen dat ze het niet willen, dat is ook goed. Ik hoop ook dat de mensen die ik lief heb, inclusief mezelf, want hey ik vind mezelf ook gewoon lief, meer kans hebben op een donororgaan als ze die nodig hebben.
Mocht je nog twijfelen: Wil jij graag een orgaan ontvangen als dat je leven zou kunnen redden of je kwaliteit van leven onwijs zou kunnen verbeteren? En hoe verdrietig het overlijden van een dierbare ook is, ergens is het toch ook mooi dat er dan nog een klein positief dingetje (voor de ontvanger én zijn/haar dierbaren een MEGA positief ding) aan het overlijden vast zit?
