Hoezo één blokje?

Met een been op het lounge gedeelte van m’n bank, de andere op m’n salontafel, een zwarte en een roze sok (de wekker ging om 05.15 uur, dan krijg je dat soort zaken) en de knoop van m’n spijkerbroek open -teveel pasta gegeten, again- schrijf ik dit stukje.Een beetje Al Bundy stijl. (maar dan zonder die hand in m’n broek) Naast me ligt een reep Tony Chocolonely in de estafette smaak Kaneel Biscuit. Ohnee, niet, er ligt alleen nog het opgefrommelde papier. Er zit geen chocola meer in. Letterlijk geen kruimel. En de ruim halve liter thee is zoals gewoonlijk nog bijna helemaal vol.

Even terug komen op die estafette smaak.. Dat is dus een smaak die een half jaar te verkrijgen is, en daarna komt er weer een nieuwe. Estafette is trouwens een rotwoord, pure marketing (en ik ben een first class sucker for marketing..) en man man man waarom weet ik dit überhaupt??

Omdat het op de achterkant van die reep stond. En omdat ik eerst moest afwassen voor ik die reep naar binnen mocht proppen. Zodat ik tenminste nog íets nuttigs gedaan zou hebben. Al is het eten van chocola eigenlijk ook best nuttig maar oke, de afwas dus.

Afwas gedaan, iets nuttigs, dan voel ik me minder slecht over het in 10 minuten professioneel wegwerken van die Tony’s. Zo werkt mijn brein. Geef ik eerlijk toe. Niet dat het ook maar enig verschil maakt of ergens op slaat. Maar fuck dat. Tijdens de afwas las ik de achterkant van de Tony reep. Multitasken noemen ze dat.

Terug naar die reep: Die is dus hartstikke op. Tijdens de laatste aflevering van The Walking Dead seizoen 6. Ja ik loop achter, maar ik kijk via Netflix omdat ik een bingewatcher ben. Elke week een zielig afleveringetje kan ik niet aan.. Ook zo werkt mijn brein. (Ja ik weet al wie er dood gaan in het begin van seizoen 7 maar ik zit gewoon keihard in de ontkenning.)

Wéér terug naar die reep: Behalve dat ie hartstikke op is, heb ik dat ook nog eens gepresteerd in ongeveer een minuut of tien. Zonder te overdrijven. Goh, dat zijn tien minuten genieten zeg.. Nee. Dat is tien minuten je mond vol proppen, kauwen, slikken en weer je mond vol proppen. Oke hij was lekker maar écht genoten heb er niet van. Hoe kan het toch dat het gewoon onmogelijk is maar een paar blokjes te eten en daar dan helemaal van te genieten?  Die hele reep MOET op.

Ben jij zo iemand die gewoon een paar stukjes chocola kan eten, EN er echt volle bak van geniet? Share your secret! Dat lukt mij dus maar af en toe. En dan heb ik het niet over die paar stukjes, dat lukt me (vrijwel) nooit, maar over het dan ook echt volle bak genieten van die paar stukjes.

Ik bezit vele eet gerelateerde talenten. Veel eten, nog meer eten. Eten tot ik misselijk ben, tegen mezelf zeggen dat ik een aansteller ben (en anders zeggen m’n vriendinnetjes dat wel..) en dan vervolgens dooreten. Me ontzettend verheugen op eten. Vrijdag sushidate? Maandag al blij!  Ik kan ook als ik ga slapen me al verheugen op een lekker ontbijtje de volgende dag.   Een bekendmaking van nieuwe (tijdelijke) Tony Chocolonely smaak: ik kan me al weken verheugen op de dag dat ik m’n tanden in die nieuwe smaak zet! (En dan vervolgens tot op het bot beledigd zijn als ie toch niet minstens zo lekker is als ik me erbij voorgesteld had..noemen we voor het gemak ook maar een talentje!)

Maar van al die eet gerelateerde talenten heb ik er eentje zeker weten niet: Beheersing. En dan eigenlijk alleen met chocola. Oke, ook met snoep, maar het meest met chocola. Die reep moet op. Of minstens half op. Soms (oke.. regelmatig maar ik schaam me er toch een beetje voor en soms klinkt wat beter) heb ik nog niet eens m’n jas uit en het eerste blokje van de nieuwe smaak zit al in m’n mond.  Vooral met nieuwe chocolade smaken/merken gebeurd dat. Het is (voor mij) nieuw, ik wil het proeven. Het liefst in de winkel al. Maar dat gaat zelfs mij ietsje te ver.. Ietsje maar, en grenzen verleggen dus als je me ooit ergens tegen komt op de chocola afdeling, knagend aan een Tony.. (breng me dan een grote kop thee erbij en doe gezellig mee) Gewoon doorlopen, en doen alsof je niets gezien hebt. Ik ontken toch!

Maar even serieus:

Het is gewoon alles of niets. Maar twee of drie blokjes is onmogelijk.  Nou hoor ik allerlei stemmetjes in m’n hoofd die vertellen dat niets onmogelijk is, als je het maar graag genoeg wilt. En dat geloof ik ook echt wel in veel gevallen, maar een paar blokjes chocola eten in plaats van die hele, of minstens halve reep (en een uur later de andere helft) is toch niet mogelijk hoor.

Er komt binnenkort een vervolg op dit soort eet ’talent’  (een zak schepsnoep van de Jamin leegeten in een uur tijdens een slechte film en dan je misselijk op de bank afvragen welke snoepjes er nou eigenlijk allemaal naar binnen zijn gepropt? )

Maar mocht er iemand de Gouden Tip hebben om niet een hele reep naar binnen te bunkeren, maar een paar blokjes: Ik hoor het graag…  Tot die tijd ga ik maar weer extra de sportschool in (gains.. chocolate gains..) en lunch ik maar weer een keertje extra met een grote bak kwark in plaats van een of twee broodjes Zeedijk.