Lezen en schrijven.

Van corny quotes tot Harry Potter en 50 Shades. Van fantastische columns tot blogs over huidverzorging. Van de ingrediëntenlijst van het nieuwste Glorix toiletspul tot de bullshit op Telegraaf . Van de tenenkrommende reacties op Dumpert tot de dronken-midden-in-de-nacht-appjes in een groepsapp. Van een hoe-maak-ik-een-gezonde-carameltaart recept  (niet, als je het mij vraagt.. sommige dingen moeten gewoon ongezond blijven!) tot een heerlijk eerlijke blog over 30 worden en niet weten wat je wilt in je leven.. Van het serieuze nieuws (oke, vaak ook niet want dan word ik er verdrietig van) tot welke prachtige beroemdheid het met welke andere prachtige beroemdheid heeft gedaan en of dat nou wel een goed idee was..

Oke, genoeg voorbeelden, ik lees dus graag.  Of het nou is over jouw zoveelste mislukte date, of over de kat van de buurman zijn exvriendin..  Ik hou er van.

Schrijven. Ik schrijf ook graag. Ik schrijf soms  (oke.. best vaak) voor mezelf, als m’n hoofd vol zit en  ik m’n vriendinnen moe geluld heb of m’n kat in slaap gevallen is van m’n gezeur (klootzak!).  Maar ook over dagelijkse nieuwsberichten, over zware zaken in het leven (de dood, de weegschaal, die vervelende buurvrouw, de nieuwste limited edition Tony of het niet hebben van een kinderwens..)

Ik heb vroegah toen de hobbels nog kuilen waren en ik dacht dat blauwe oogschaduw me praaaachtig stond ook redelijk fanatiek geblogd en daarna nog een beetje halfslap en ook een besloten blogje.  I admit, I am a quitter.. En stiekem (positief!) jaloers op mijn favoriete bloggers die een echte domeinnaam hadden, of echt met regelmaat schreven. Of gewoon schreven over zaken die zo herkenbaar zijn dat je denkt “Shit zeg ik ben dus niet de enige met deze hersenkronkels..” (wat dus helemaal geen hersenkronkel bleek te zijn maar hartstikke normaal)  Ik ben niet gek. Jij ook niet!

Af en toe schreef/schrijf ik nog wat op Feestboek. En regelmatig stuur ik geschreven stukjes door naar medeschrijfliefhebbers.  Op beide kreeg ik vaak positieve reacties, opbouwende feedback en zeer regelmatig het verzoek vaker te schrijven en/of een blog te beginnen…

.amsterdam In 2016 was er ineens de domeinnaam .amsterdam. Ik riep tegen diverse vriendinnetjes, maatjes én collega’s dat ik liekeschrijft.amsterdam wilde hebben.

Nou zou je denken “Nou Liek als je nieuwe schoenen wil doe je ook niet zo moeilijk dus go for it” Maar schrijven is toch een stukje van jezelf bloot geven.  En schoenen kan je online bestellen en als ze niet goed zitten stuur je ze terug. Joep doei en de mazzel, door naar het volgende paar.

Toen ik vroeger schreef over m’n huisdieren, avondjes stappen, wat ik gedaan het in het weekend of m’n nieuwe record op de 10 kilometer hardlopen naar tevredenheid was en of ik blij was met m’n nieuwe blauwe oogpotlood was toch een stukje minder “ik” dan hoe ik nu schrijf.

Verwachtingen? Ik moet nog even uitvogelen wat het gaat worden en wat je kan verwachten hier.. Verwacht voorlopig maar even niet te veel.. dat vind ik fijn.  Als je de pagina Wie schrijft er? even aanklikt zie je een stukje met een beetje (beknopte) info over mij.

Wat je kan verwachten kwa inhoud.. stukjes over de meest random dingen. Over  hersenspinsels, eten/drinken, vriendschap, actualiteiten, sport en sportvoeding, foto’s van Amsterdam, gebeurtenissen, misschien een beetje opsporing verzocht, lijstjes, frustraties, blijmakers, boosmakers en vakantie (want daar houdt iedereen van) oh en chocola… veel chocola.

En dat alles met een sarcastisch tintje, misschien een beetje aangedikt, vermoedelijk chaotisch van de hak op de tak, met rare vergelijkingen en mét spelfouten en scheldwoorden hier en daar.. En ik hoop leuk genoeg om te willen lezen. Of niet.

Als het niet leuk genoeg is om te lezen vond ik het schijnbaar wel leuk of fijn om te schrijven. En dat is dan voor mij weer wat waard. En als ik een ding heb geleerd van alle blogs die ik leuk vind: bloggen is net als het leven, je moet het voor jezelf leuk maken en houden.

Liefs, Lieke